W 2018 r. obchodzimy 100. Rocznicę Odzyskania Niepodległości przez Polskę. Stowarzyszenie Liga Morska i Rzeczna w 2018 r. również obchodzi 100. rocznicę pracy społecznej członków na rzecz rozwoju gospodarki morskiej i rzecznej oraz zdolności obronnej naszej Ojczyzny. 1 października 1918 r. w Warszawie przy ul. Widok 10, z inicjatywy kontradmirała Kazimierza Porębskiego, odbyło się zebranie organizacyjne, na którym zostało powołane Stowarzyszenie Pracowników na Polu Rozwoju Żeglugi "Bandera Polska". Powstała pierwsza w historii Polski organizacja społeczna o szerokim profilu morskim i rzecznym. Stowarzyszenie wyznaczyło sobie następujące cele: - opracowanie zasad organizacyjnych rozwoju żeglugi i portów, - wyznaczenie kierunków rozwoju żeglugi śródlądowej i morskiej, - przeprowadzenie szkolenia zawodowego wśród pracowników żeglugi, - ustalenie polskiej terminologii morskiej i żeglugowej, - popularyzowanie idei żeglugi i sportów wodnych wśród społeczeństwa. Stowarzyszenie "Bandera Polska" skupiało grono doświadczonych oficerów marynarki wojennej i handlowej, budowniczych statków i portów oraz pokrewnych zawodów. Działacze "Bandery Polskiej" odegrali doniosłą rolę w tworzeniu od podstaw polskiej polityki morskiej i rzecznej w okresie międzywojennym. Wśród nich należy wymienić: - kontradmirała Kazimierza Porębskiego - prezesa Zarządu. - inż. Tadeusza Wende - budowniczego portu handlowego w Gdyni, - inż. Antoniego Garnuszewskiego - przyszłego dyrektora Szkoły Morskiej w Tczewie, - Bogumiła Nowotnego - pułkownika marynarki, pierwszego dowódcy Polskiej Marynarki Wojennej, - kontradmirała Michała Borowskiego. W okresie tworzenia się państwowości polskiej, po latach niewoli, zaborów, członkowie "Bandery Polskiej" zaproponowali społeczeństwu polskiemu budowę od podstaw Polski Morskiej oraz rozwój żeglugi śródlądowej. Należy również dodać, że for�- malnie nie były jeszcze ustalone granice państwa polskiego więcej »

EMISJA ZANIECZYSZCZEŃ PRZEZ SEKTOR ENERGETYCZNY Zanieczyszczenie środowiska jest bezpośrednio związane z wielkością i strukturą zużywanych zasobów energetycznych. Dlatego też z reguły sektor wytwarzania energii elektrycznej jest źródłem największych emisji szkodliwych substancji do środowiska. Z badań wynika, że spośród krajów UE Polska pod względem udziału sektora energetycznego w emisji gazów cieplarnianych (ang. Greenhouse Gas Emissions, GHG), a także z punktu widzenia tempa obniżania emisji zanieczyszczeń w tym sektorze, należy do grupy państw, w których wskaźniki te są najbardziej niekorzystne. Podczas gdy w 2015 r. przeciętnie w krajach UE-28 udział energetyki w emisji gazów cieplarnianych wynosił 27,9% (rys. 1), to w Polsce aż 42,2% (rys. 2). Wyższy niż w Polsce udział sektora energetycznego w emisji GHG odnotowano w 2015 r. jedynie w Grecji (67,6%) i w Bułgarii (48,9%). M.in. z tego powodu w Polsce obserwuje się jeden z najwyższych poziomów emisji gazów cieplarnianych przez sektor energetyczny (rys. 3). W 2015 r. emisja ta wynosiła 163,6 mln ton liczonych w ekwiwalencie CO2 (mtoe), a spośród krajów UE wyższy poziom emisji odnotowany został jedynie w Niemczech (335,4 mln toe). W Polsce nie obserwuje się także w odniesieniu do badanego sektora wyraźnej poprawy w procesie redukcji emisji zanieczyszczeń. Jak wynika z rys. 4, w 2015 r. w stosunku do 2010 r. poziom emisji w analizowanym sektorze zmniejszył się w Polsce o 13,2%, i redukcja ta była jedną z najniższych wśród krajów UE, przy średniej dla wszystkich państw 22,8%. W obszarach uprzemysłowionych i miejskich najczęściej i najbardziej zanieczyszczającymi powietrze są: dwutlenek węgla, dwutlenek siarki (SO2), tlenki azotu (NOx) oraz pyły. Polska odznacza się wielokrotnie wyższą niż poszczególne kraje UE-28 emisją tlenków siarki, a pod względem wielkości emisji tlenków azotu Polskę w 2014 r. wyprzedały jedynie Niemcy, Francja, Hiszpania, Włochy i Wiel więcej »

Panel wodny na XXVIII Forum Ekonomicznym Krynica, 6 września 2018 r. W trakcie XXVIII Forum Ekonomicznego odbył się dyskusyjny panel "Powódź? Susza? Retencja!", na którym Marek Gróbarczyk, minister gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej, przedstawił Program Rozwoju Retencji. - Dziś chcemy ogłosić Program Rozwoju Retencji. Jest to konieczne, bo Polska jest na końcu wśród krajów UE jeśli chodzi o gromadzenie wody. Mamy możliwość zwiększenia retencjonowania wody ponad dwukrotnie. Stoimy przed dużym wyzwaniem związanym ze zmianami klimatu. Już dziś cierpimy z powodu suszy i powodzi. Dlatego musimy przeciwdziałać tym zjawiskom. Pierwszy element Programu Rozwoju Retencji to ujednolicenie programów retencyjnych dla całej Polski, drugi natomiast to zwiększenie bezpieczeństwa wodnego. Program będzie zakładał bardzo szerokie i kompleksowe podejście, czyli zbiorniki, duża retencja, mała retencja i mikroretencja. W przyszłym roku chcemy wpisać go w program wieloletni i przygotować się do pozyskania środków z nowej perspektywy unijnej - powiedział m.in. minister Marek Gróbarczyk. Wśród panelistów znaleźli się również: Sławomir Mazurek - podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska, Przemysław Daca - prezes Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, Małgorzata Bogucka-Szymalska - wicedyrektor Departamentu Gospodarki Wodnej i Żeglugi Śródlądowej, Artur Michalski - wiceprezes Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Maria Stępniewska - wiceprezes Energi Invest Sp. z o.o. Przegląd i weryfikacja metodyk wyznaczania silnie zmienionych i sztucz więcej »

Najnowocześniejszy arktyczny statek naukowo-badawczy w Wielkiej Brytanii 14 lipca br., na rzece Mersey (Anglia), został zwodowany kadłub statku RRS Sir David Attenborough (RRS - Royal Research Ship). Stanowi on kamień milowy w budowie najnowocześniejszego arktycznego statku naukowo-badawczego w Wielkiej Brytanii. Kadłub o numerze budowy 1390, po zwodowaniu został przeholowany do basenu portowego stoczni Cammell Laird, aby prace wyposażeniowe i wykończeniowe mogły być kontynuowane. Do eksploatacji statek polarny ma zostać oddany w 2019 r. Zamówiony przez Natural Enviroment Research Council, budowany przez stocznię Cammell Laird i eksploatowany przez British Antarctic Survey, będzie największym statkiem cywilnym zbudowanym w Wielkiej Brytanii od 30 lat. Liczy 128 metrów długości, 24 metry szerokości, waży 15 000 ton brutto, ma 900 metrów sześciennych przestrzeni dla ładunków naukowych. Będzie miał 30 członków załogi i 60 naukowców oraz personel pomocniczy. RR więcej »

egulacje zawarte w obowiązującej ustawie Prawo wodne (dalej ustawa), podobnie jak w ustawach obowiązujących wcześniej, odnoszą się do wód śródlądowych oraz do morskich wód wewnętrznych, natomiast do wód morza terytorialnego tylko w zakresie planowania w gospodarowaniu wodami, ochrony przed zanieczyszczeniami ze źródeł lądowych oraz ochrony przed powodzią. Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy jej przepisów nie stosuje się do korzystania z wody zgromadzonej za pomocą urządzeń oraz instalacji technicznych niebędących urządzeniami wodnymi, m.in. do korzystania z wody z instalacji wodociągowej lub z wody opadowej zgromadzonej w szczelnych zbiornikach, a także do odprowadzania ścieków, wody opadowej lub roztopowej do szczelnych zbiorników albo do kanalizacji otwartej, jak też zamkniętej. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy jej przepisów nie stosuje się do poszukiwania i rozpoznawania wód podziemnych oraz do wydobywania solanek, wód leczniczych lub termalnych, a także do wprowadzania do górotworu wód pochodzących z odwodnienia zakładów górniczych oraz wykorzystanych solanek, wód leczniczych lub termalnych. Zagadnienia te regulują wyłącznie przepisy ustawy Prawo geologiczne i górnicze, w związku z czym wykonywanie wierceń na potrzeby ujęć wód podziemnych nie wymaga uzyskania pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie urządzenia wodnego. Pozwolenie wodnoprawne na wykonanie ujęcia wód podziemnych jest wymagane dopiero po wykonaniu wierceń i opracowaniu dokumentacji hydrogeologicznej - dotyczy wykonania obudowy ujęcia i zainstalowania osprzętu. Pojęcie korzystania z wód ma zastosowanie do korzystania z zasobów wodnych występujących w środowisku, są nimi w rozumieniu przepisów art. 18-23 ustawy: - więcej »

Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przekaże prawie 1,3 mln zł dotacji ze środków krajowych na dwa projekty, które są kontynuacją oceny i zagospodarowania wyrobisk górniczych połączonych z powierzchnią, a także niwelowania szkód w postaci obniżenia terenu powstałych w wyniku eksploatacji kopalin w Brzeszczach na południu Polski. Będzie to m.in. wsparcie dla gmin w ich staraniach o efektywną gospodarkę przestrzenną i rekultywację terenów zdegradowanych, czyli poprawę jakości środowiska naturalnego na obszarze działań górniczych. Beneficjentem pierwszej dotacji z NFOŚiGW, wynoszącej 934 800 zł, jest Wyższy Urząd Górniczy (WUG) w Katowicach. Przeprowadzi on projekt pn. "Inwentaryzacja wyrobisk mających połączenie z powierz więcej »

Inwestycje w gospodarce ściekowej poza granicami kraju - w zlewni rzeki Bug - były tematem rozmów przedstawicieli Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej podczas wizyty studyjnej w Mińsku i Obwodzie Brzeskim na Białorusi. Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, wspólnie z Ministerstwem Środowiska, Ministerstwem Spraw Zagranicznych więcej »

R ealizacja projektu budowy platformy multimodalnej w województwie kujawsko- pomorskim od wielu lat stanowi ważny aspekt polityki rozwojowej regionu i "wpisuje" się w założenia dokumentów strategicznych zarówno szczebla europejskiego, krajowego, regionalnego, jak i lokalnego. Lokalizacja platformy wpłynie pozytywnie na wiele aspektów gospodarczych, z czego najważniejszymi będą niewątpliwie: zwiększenie udziału żeglugi śródlądowej w systemie transportowym kraju, poprawa warunków ruchu transportu drogowego i kolejowego, umożliwienie dalszego rozwoju portów morskich w Gdańsku i Gdyni (ograniczona przepustowość linii kolejowych oraz sieci drogowej sprawia, że w niedługim czasie rozwój trójmiejskich portów morskich może zostać w znacznym stopniu ograniczony) oraz wzrost gospodarczy regionu kujawsko-pomorskiego poprzez zwiększenie jego atrakcyjności inwestycyjnej i rozwoju nowego sektora gospodarki magazynowo-logistycznej. PLATFORMA MULTIMODALNA BYDGOSZCZ-SOLEC KUJAWSKI W ŚWIETLE DOKUMENTÓW STRATEGICZNYCH Zgodnie z najważniejszymi dokumentami strategicznymi Unii Europejskiej w niedalekiej przyszłości należy m.in. rozwijać gospodarkę, wykorzystując projekty innowacyjne, efektywne i zrównoważone, ograniczyć niekorzystny wpływ transpor- Artykuł jest pierwszym z cyklu obejmującym problematykę studium lokalizacyjnego dla zamierzenia inwestycyjnego pn.: "Platforma multimodalna oparta na transporcie wodnym, kolejowym, drogowym i lotniczym z centrum logistyczno- magazynowym i portem rzecznym zlokalizowanym na wskazanym obszarze lewego brzegu Wisły (km 766-771), z uwzględnieniem obszaru miasta Bydgoszczy i gminy Solec Kujawski", opracowanego w ramach międzynarodowego projektu EMMA (Interreg BSR)1). W artykule zaprezentowano streszczenie i wyniki Etapu I pn. Część diagnostyczna i koncepcyjna (charakterystyka zadania i logika interwencji). W kolejnych numerach "Gospodarki Wodnej" zostaną opublikowane wyniki analiz branżowych dla p więcej »

Ratyfikacja Europejskiego Porozumienia w sprawie Głównych Śródlądowych Dróg Wodnych o Znaczeniu Międzynarodowym (AGN) zobligowała rząd polski do przygotowania strategii budowy i rozwoju dróg wodnych o warunkach nawigacyjnych spełniających kryteria właściwe dla śródlądowych dróg wodnych o znaczeniu międzynarodowym, tzw. klasy "E", odpowiadającej co najmniej IV klasie żeglowności. Przez terytorium Polski przebiegają trzy drogi wodne o znaczeniu międzynarodowym: MDW E30 (tzw. Odrzańska Droga Wodna od Świnoujścia do granicy z Czechami, łącząca Morze Bałtyckie z Dunajem w Bratysławie), MDW E40 (Wisła od Gdańska do Warszawy, Narew i Bug, dla której powyżej Warszawy zostały przewidziane trzy warianty przebiegu, łączące Morze Bałtyckie z Morzem Czarnym) oraz MDW E70 (łącząca Rotterdam w Holandii z Kłajpedą na Litwie). Pierwszym etapem rządowej strategii rewitalizacji rzek jest sporządzenie studiów wykonalności dla Odrzańskiej Drogi Wodnej oraz "Studium Wykonalności dla kompleksowego zagospodarowania dróg wodnych E40 dla rzeki Wisły na odcinku od Gdańska do Warszawy oraz dla rzeki Bug na odcinku od Warszawy do granicy Polska-Białoruś oraz drogi wodnej E70 na odcinku - Wisła do Zalewu Wiślanego (do Elbląga)". STUDIUM WYKONALNOŚCI DLA DROGI WODNEJ ODRA-WISŁA (PROBLEMY I WYZWANIA) Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w "Założeniach do planów rozwoju śródlądowych dróg wodnych w Polsce na lata 2016-2020 z perspektywą do roku 2030" przewiduje sporządzenie kompleksowej dokumentacji dla inwestycji na polskich drogach wodnych o znaczeniu międzynarodowym. W pierwszej kolejności zostaną opracowane studia wykonalności dla szlaków wzdłuż Odry i Wisły, natomiast w dalszej perspektywie należy spodziewać się planów inwestycyjnych dla Międzynarodowej Drogi Wodnej E70 (Warta, Noteć, Kanał Bydgoski, Brda), a więc drogi transportowej łączącej dwie największe polskie rzeki. Pierwsze kroki w odbudowaniu polskiego odcinka więcej »

E kologia odgrywa coraz większą rolę w kształtowaniu krajowej polityki energetycznej, a restrykcje prawne wymagają ciągłego zwiększania udziału źródeł odnawialnych w gospodarce. Źródła te obejmują zasoby, których wykorzystanie nie grozi wyczerpaniem, czyli m.in. energię wiatru, słońca czy wody. Zdecydowanym liderem w statystykach wydajności jest energia grawitacyjna wody, która odpowiada aż za 71% energii ze źródeł odnawialnych [1]. Energia ta jest pozyskiwana głównie z prądu rzek za pomocą zapór oraz turbin. Mimo stosunkowo dużych możliwości pobierania energii wodnej obecnie zaspokaja ona jedynie ok. 3% zapotrzebowania energetycznego na świecie [1]. Same rzeki stanowią natomiast jedynie 0,0002% światowych zasobów wody [12]. Większość mają tu morza i oceany, których objętość to aż 96,5% objętości wszystkich wód występujących na Ziemi [12]. W obecnej sytuacji politycznej i ekonomicznej morza i oceany tworzą zatem nowe perspektywy dla rozwoju wodnych elektrowni bazujących na prądach morskich, pływach oraz falowaniu. Ponadto, w przeciwieństwie do innych odnawialnych źródeł energii, ich dużą zaletą jest stosunkowa stabilność. Energia wodna jest dużo bardziej przewidywalna niż energia wiatrów czy słoneczna, co teoretycznie pozwala na stałe dostawy energii. Pomimo zaklasyfikowania środowisk wodnych do źródeł energii odnawialnej ich eksploatacja nie pozostaje jednak całkowicie obojętna dla środowiska. Artykuł ma na celu analizę perspektyw i zagrożeń wynikających ze stosowania poszczególnych rodzajów elektrowni morskich i oceanicznych oraz usunięcia negatywnych aspektów oddziaływania na środowisko za pomocą elektrowni bazujących na technologiach bionicznych. KLASYCZNE ELEKTROWNIE MORSKIE Zbiorniki morskie i oceaniczne nie są jednorodne, a ich struktura i sposób działania mogą różnić się znacząco ze względu na topografię terenu i właściwości podłoża. Uwarunkowania te powodują, że dany typ elektrowni, wydajny w jedne więcej »