Postęp w protetyce stomatologicznej wymusza stosowanie materiałów
spełniających wielorakie wymagania w zakresie funkcjonalności
przy zachowaniu pełnej biotolerancji w organizmie człowieka.
Wszystkie aktualnie stosowane materiały cechują:
- dobre właściwości wytrzymałościowe,
- odpowiedni skład chemiczny i struktura gwarantująca odporność
na korozję,
- właściwości technologiczne umożliwiające zastosowanie zaawansowanych
procesów kształtowania i wykończenia powierzchni.
Doskonalenie właściwości takich materiałów, począwszy od stosowanych
najwcześniej stali nierdzewnych typu AISI 316, zmierzało
w ostatnich dziesięcioleciach głównie do obniżenia ich podatności
na korozję w środowisku organizmu człowieka. Obok stopów
metali szlachetnych wszystkie pozostałe tworzywa metaliczne powinny
się charakteryzować jak najwyższą pasywnością w środowisku
organizmu ludzkiego. Stan pasywny jest stanem, w którym
podatność na korozję ulega znacznemu obniżeniu. Wynika to z wytworzenia
się na powierzchni stopu ochronnej warstwy. Stopy w
stanie pasywnym mają wyższy potencjał elektrochemiczny niż w
stanie niespasywowanym. Obok samopasywacji, właściwej niektórym
metalom i stopom, stan pasywny można osiągnąć również na
drodze elektrochemicznej przez polaryzację anody lub na drodze
chemicznego oddziaływania odpowiednim pasywatorem. Warstewki
pasywne powinny charakteryzować się małym przewodnictwem
jonowym, ograniczonym przewodnictwem elektronów, bardzo niską
rozpuszczalnością, wysoką wytrzymałością na ścieranie i wysoką
adhezją.
Najczęściej występującą i jednocześnie powodującą największe
zniszczenia w stopach dentystycznych jest korozja wżerowa.
Dowiedziono, iż jakość warstewki pasywnej jest ściśle powiązana
z miejscami zarodkowania wżeru, a tym samym z odpornością na
korozję wżerową.
Stopy CoCrMo traktowane są jak
[...]