Prognozy zbiorów zbóż, kukurydzy i oleistych ® C zerwcowa prognoza zbiorów zbóż w Polsce i UE W raporcie Strategie Grains opublikowanym 16 czerwca br. nieznacznie obniżono prognozy całkowitych zbiorów zbóż w P olsce w sezonie 2011/2012 do 27,1 mln ton. Autorzy Strategie Grains szacują, iż w sezonie 2010/2011 w P olsce zebrano 26,8 mln ton, czyli o 0,5 mln ton mniej niż szacuje GUS i o 1,2 mln ton więcej niż zakłada Sparks - podają analitycy Banku Gospodarki Żywnościowej. W przeciwieństwie do całej UE , autorzy raportu nadal oczekują w P olsce wzrostu produkcji pszenicy w skali roku o ok. 300 tys. ton do 9,4 mln ton. Prognozuje się również w nadchodzącym sezonie wzrost produkcji kukurydzy w skali roku do 2,2 mln ton (+420 tys. t). W czerwcowym raporcie Strategie Grains prognozy zbiorów zbóż w sezonie 2011/2012 we Wspólnocie zostały obniżone wobec ostatniego raportu o 9 mln ton do 275,7 mln ton (274,2 mln t w sezonie 2010/2011). Korekta ta wynikała przede wszystkim z niekorzystnego przebiegu warunków pogodowych w maju we Francji, W. Brytanii i Niemczech. Najgłębsza korekta dotyczy wolumenu produkcji pszenicy, gdzie prognozy obniżono o blisko 6 mln ton do 125,6 mln ton, co oznacza spadek w porównaniu z kończącym się sezonem 2010/2012 o 1 mln ton. Autorzy Strategie Grains skorygowali także w dół przewidywania w zakresie zbiorów jęczmienia. Według najnowszej prognozy produkcja tego zboża w sezonie 2011/2012 spadnie w porównaniu z kończącym się sezonem o blisko 1 mln ton do 52,2 mln ton. Podobnie jak w przypadku pszenicy dotychczas oczekiwano wzrostu produkcji tego zboża we Wspólnocie. Szacunki zbiorów kukurydzy w krajach UE zostały utrzymane w czerwcowym raporcie na poziomie 59 mln ton, co oznacza wzrost w skali roku o ponad 4 mln ton. (Za Portalem Spożywczym z 22 czerwca br.) ® IGC: podwyższa prognozy zbiorów zbóż W raporcie z końca czerwca br. Międzynarodowa Rada ds. Zbóż (IGC) podniosła wcześniej więcej »

UE - PE za włączeniem ochrony środowiska do możliwych przyczyn zakazu uprawy GMO W lipcu 2010 roku KE zaproponowała państwom członkowskim większą swobodę w podejmowaniu krajowych zakazów uprawy GMO. Od roku toczą się w B rukseli dyskusje, na jakiej podstawie mogłyby te zakazy być stosowane. Wstępna propozycja Komisji zakładała, że państwa członkowskie mogą zakazać uprawy GMO na podstawie różnorodnych przyczyn poza przyczynami dotyczącymi zdrowia oraz ochrony środowiska, które oceniać będzie EFSA (Europejska Agencja ds. Bezpieczeństwa Żywności i P asz) jeszcze w trakcie autoryzacji. Taka propozycja wywołała wiele kontrowersji, a większość państw członkowskich się z nią nie zgodziła, bowiem bezpieczeństwo uprawy GMO dla środowiska powinno być oceniane również na poziomie lokalnym. Badania te byłyby uzupełniające dla oceny EFSA. Dnia 6 lipca br. na posiedzeniu w S trasburgu PE (584 głosami za, 84 przeciw oraz 31 wstrzymującymi się) poparł raport francuskiej parlamentarzystki Corinne Lapage, aby państwa członkowskie miały solidne podstawy do zakazu uprawy GMO na ich terytorium. W raporcie poza przyczynami dot. ochrony środowiska do katalogu przyczyn umożliwiających zakaz zaliczono również przyczyny społeczno-ekonomiczne oraz potrzebę zachowania tradycyjnych upraw. Dokonano także zmiany podstawy prawnej aktu, ze wspó więcej »

W dniu 1 lipca 2011 r. w Dublinie, Irlandia, odbyło się posiedzenie Rady Sekretarzy Generalnych. Uczestniczyli w nim przedstawiciele biur stowarzyszeń młynarskich z W ielkiej Brytanii, Włoch, Niemiec, Francji, Hiszpanii, Belgii, Chorwacji, Finlandii i P olski oraz Sekretarz Generalny EFMA - Laurent Reverdy. Stowarzyszenie Młynarzy RP reprezentowała Prezes Jadwiga Rothkaehl. Omówiono m.in. następujące zagadnienia:  ideę utworzenia przez kraje G-20 międzynarodowej grupy (International Research Initiativwe for Wheat Improvement - IRIWI ) koordynującej wszelkie badania dotyczące prac w zakresie poprawy plonowania i cech rolniczych pszenicy. Jest to istotne zagadnienie wobec pilnej potrzeby zwiększania możliwości produkowania żywności w świetle stale wzrastającej liczby mieszkańców naszego globu i jednocześnie coraz mniejszych nakładów na badania naukowe. Jednakże pewne obawy przedstawicieli branży młynarskiej budzi zakres prac badawczych wskazywanych jako priorytetowe. Zwiększanie plonu może być związane z pogarszaniem cech jakościowych ziarna istotnych w odniesieniu do wartości przemiałowej i wypiekowej. Koncentracja środków finansowych tylko na takich badaniach może ograniczyć środki na badania w zakresie doskonalenia wartości technologicznej (przemiałowej i wypiekowej) ziarna pszenicy. Wnioskując o powołanie IRIWI nie deklarowano bowiem żadnych dodatkowych środków finanso więcej »

Na początku sezonu 2010/2011 zapasy interwencyjne zbóż UE zgromadzone w poprzednich sezonach (wynoszące niecałe 6 mln ton), poza zbożem rozdysponowanym na realizację programu pomocy żywnościowej dla najuboższej ludności UE w 2010 r., zostały przeznaczone na sprzedaż na rynek wewnętrzny UE i na pomoc żywnościową dla najuboższej ludności UE w 2011 r. Jesienią 2010 r. Komisja Europejska zdecydowała o sprzedaży zbóż z zapasów interwencyjnych na rynek wewnętrzny UE (rozporządzenie Komisji UE nr 1017/2010). Do sprzedaży przeznaczono 2,7 mln ton jęczmienia i 88 tys. ton pszenicy. Do 01.05.2011 r. w systemie przetargowym sprzedano ponad 2,5 mln ton jęczmienia i całość wystawionej pszenicy. Ponadto Komisja Europejska umożliwiła, zgodnie z rozporządzeniem Komisji UE nr 1272/2009 art. 50, sprzedaż (również w ramach procedury przetargowej) niewielkich (ok. 3 tys. ton) zapasów interwencyjnych kukurydzy zgromadzonych w latach wcześniejszych w magazynach węgierskich. Łączna sprzedaż zbóż w więcej »

Na realizację działań objętych Krajowym Programem Restrukturyzacji przeznaczona została kwota 34,4 mln EUR. Ostatecznym terminem realizacji inwestycji w ramach działań objętych Programem jest 30.09.2011 r. Wypłata pomocy dokonywana jest dwa razy w roku, tj. w marcu i we wrześniu na podstawie złożonego wniosku o wypłatę pomocy. Ostatecznym terminem wypłaty pomocy jest wrzesień 2012 r. więcej »

W zakresie substancji dodatkowych obecnie obowiązują akty prawne zarówno na poziomie krajowym, jak i unijnym. W kraju są to rozporządzenia Ministra Zdrowia: - z dnia 22 listopada 2010 r. w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych (Dz. U. Nr 232, poz. 1525); - z dnia 22 kwietnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych. Od 20 stycznia 2010 r. należy również stosować przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i R ady nr 1333/2008/WE z dn. 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. WE L 354 z 31 grudnia 2008 r.). Rozporządzenie nr 1333/2008/WE zawiera przepisy ogólne dotyczące substancji dodatkowych - definicje, zasady stosowania substancji dodatkowych, przepisy w sprawie znakowania substancji dodatkowych przeznaczonych dla przemysłu oraz dla konsumenta finalnego. Szczegółowe przepisy w zakresie substancji dodatkowych (jakie substancje dodatkowe, do jakich produktów i w jakich dawkach) są nadal zawarte w ww. krajowych rozporządzeniach Ministra Zdrowia. Rozporządzenia te będą obowiązywały do momentu stosowania analogicznych przepisów, które zostaną opublikowane jako załącznik nr II do rozporządzenia nr 1333/2008/WE. W ciągu dwóch lat od wejścia w życie rozporządzenia 1333/2008/WE powinien zostać zakończony przegląd dopuszczonych substancji dodatkowych, którego celem jest opracowanie załączników nr II i III do rozporządzenia 1333/2008/WE. 8 kwietnia br. zostały przyjęte w wyniku głosowania następujące dokumenty: - projekt rozporządzenia Komisji zmieniającego załącznik nr II do rozporządzenia nr 1333/2008/WE poprzez ustanowienie unijnej listy substancji dodatkowych, - pro więcej »

Skrobię oporną (ang. resistant starch - RS) definiuje się jako sumę skrobi i produktów jej niecałkowitego rozkładu, które nie są wchłaniane w jelicie cienkim zdrowego człowieka. Skrobia oporna ma małą podatność na działanie enzymów amylolitycznych, działających w przewodzie pokarmowym. Ze względu na właściwości chemiczne i spełniane funkcje skrobia oporna jest uznawana za składnik błonnika pokarmowego. Rodzaje skrobi opornej Wyróżnia się różne rodzaje skrobi opornej, różniące się pochodzeniem i sposobem otrzymywania. Skrobia oporna typu 1 (RS 1) to skrobia niedostępna dla enzymów trawiennych. Jest ona zamknięta w komórkach roślinnych o nieuszkodzonych ściankach komórkowych. Występuje ona w niecałkowicie zmielonych ziarnach zbóż. Skrobię oporną typu 2 (RS 2) stanowią ziarna skrobi, nieskleikowane, naturalnie oporne na działania amylaz. Skrobia tego typu znajduje się w surowych ziemniakach, kukurydzy i niedojrzałych bananach. Dorota Cz erwi ńska * Oporna skrobia w produktach piekarskich Skrobią typu 3 (RS 3) jest skrobia zretrogradowana, czyli ulegająca przekształceniu z formy spiralnej w uporządkowaną postać łańcuchów, czemu towarzyszy wydzielanie wody. Skrobia po retrogradacji nie jest podatna na trawienie przez enzymy amylolityczne. Ten rodzaj skrobi powstaje podczas obróbki technologicznej żywności, np. w czasie preparowania produktów zbożowych, w ziemniakach po ugotowaniu i ostudzeniu. Skrobię zretrogradowaną można otrzymywać poprzez zamrażanie skrobi skleikowanej. Skrobia oporna typu 4 (RS 4) to skrob więcej »

"Bio i komunikacja - wspólnie do sukcesu“ pod tym mottem spotkali się po raz szósty przedstawiciele branży ekologicznej z prawie 30 krajów. Podczas gdy liczba uczestników spotkania utrzymała się na poziomie z zeszłego roku, odnotowano znaczący wzrost liczby wystawców. Spotkanie to podkreśla ważną rolę rolnictwa ekologicznego w polityce i ukazuje, iż rynek ekologiczny Europy Wschodniej stoi na początku dynamicznego rozwoju. "Znaczenie Europy Środkowej i W schodniej dla sektora ekologiczn więcej »

Uczestnicy Obrad Walnego Zebrania Członków Stowarzyszenia Młynarzy RP w dniu 10 czerwca 2011 r. wybrali Zarząd Główny SMRP na nową kadencję lat 2011-2015, określając jednocześnie w U chwale nr 8 najważniejsze kierunki działania SMRP w tym okresie. Podjęta uchwała zatwierdziła kierunki działania SMRP w okresie nowej kadencji zaprezentowane w sprawozdaniu Zarządu Głównego SMRP za okres upływającej kadencji, a także wynikające z ustaleń podjętych w trakcie dyskusji Walnego Zebrania Członków. Za najważniejszą uznano realizację czterech niżej wymienionych zadań:  intensyfikację kontaktów z jednostkami administracji państwowej i urzędami kontrolnymi, co pozwoli na skuteczniejsze reprezentowanie członków Stowarzyszenia Młynarzy RP wobec władz państwowych i administracji krajowej i unijnej;  tworzenie silnego lobby młynarskiego w środowisku parlamentarzystów, zwłaszcza nawiązanie kontaktów z posłami pracującymi w sejmowych komisjach stałych związanych z rolnictwem;  kontynuację i intensyfikację stałej współpracy z E uropejskim Stowarzyszeniem Młynarzy (EFMA), zwłaszcza w zakresie współuczestniczenia w tworzeniu prawodawstwa unijnego poprzez aktywniejszy udział w pracach komisji technicznych działających w ramach EFMA;  działania informacyjno-szkoleniowe w zakresie wszystkich aspektów działalności firmy młynarskiej na arenie krajowej i unijnej. W dyskusjach prowadzonych zarówno na sali obrad jak i w kuluarach, wskazywano metody realizacji ww. zadań podstawowych, poszukując nowych sposobów ich realizacji oraz oceniając efektywność dotychczas stosowanych. Zmieniające się warunki funkcjonowania krajowych firm młynarskich na otwartym r więcej »

1. Właściwości fizyczne ziarna kukurydzy Do najważniejszych cech pojedynczych ziarniaków należą: wielkość (rozmiary), kształt, powierzchnia (tekstura), barwa, masa 1000 ziaren, masa właściwa, gęstość w stanie zsypnym. Rozmiary ziarniaków wyznaczają ich długość, szerokość i grubość. Rozmiary ziarna zależą od gatunku i odmiany, a także od warunków uprawy, klimatu, stanu dojrzałości i wielu innych trudnych do zdefiniowania czynników. Ziarniaki kukurydzy zdecydowanie górują rozmiarami nad ziarniakami zbóż kłosowych. Długość ziarniaków kukurydzy mieści się w przedziale od 5 do 17 mm, szerokość od 5 do 11 mm, a grubość od 2,7 do 8 mm. Charakteryzują się one wielce różnorodnym kształtem. Bywają owalne, poprzecznie owalne, klinowate, mniej lub więcej spłaszczone, niekiedy gruszkowate, lekko zaostrzone na końcu. Wierzch ziaren kukurydzy może być wypukły lub lekko wklęsły. Powierzchnia ziarniaka zwykle jest gładka ze słabym połyskiem; czasem też bywa pomarszczona. Barwa kukurydzy w US A stanowi podstawę klasyfikacji jakościowej. Rozróżnia się trzy podstawowe typy ziarna: żółta, biała, mieszana. Masę pojedynczych ziarniaków określa się trzema wskaźnikami: a) masa 1000 ziaren, b) gęstość, czyli masa właściwa (kg/m3 lub kg/dm3), c) masa objętościowa, czyli gęstość w stanie zsypnym (kg/hl lub w US A lb/bu). Masa 1000 ziaren kukurydzy. Masa 1000 ziaren (popularnie zwana ciężarem 1000 ziaren) jest to masa 1000 całych i nieuszkodzonych ziaren lub nasion wziętych bez wybierania, bez uwzględnienia wilgotności lub przeliczona na suchą substancję. Czasem bierze się do oceny tylko 100 ziaren i mnoży przez 10. Jest to jedna z cech charakteryzujących dorodność ziarna. Im większe jest ziarno, tym większa jest masa 1000 ziaren (w tab. 1 pokazano zmiany masy 1000 ziaren w różnych fazach dojrzałości). Przy jednakowych wymiarach ziarno lepiej wypełnione wykazuje większą masę. Wskaźnik ten charakteryzuje stan jego wypełnienia; to znac więcej »

Zgodnie z rozporządzeniem ministra rolnictwa grunty rolne są utrzymywane zgodnie z przepisami, jeśli uprawa roślin takich jak zboża - pszenica, żyto, jęczmień i owies - na tej samej powierzchni w ramach działki ewidencyjnej trwa nie dłużej niż trzy lata, z wyjątkami określonymi w odpowiednich przepisach, które dopuszczają uprawę tych zbóż na tym samym obszarze do pięciu lat. Stan zdrowotny roślin zbożowych w bieżącym sezonie wegetatywnym ma duży wpływ na zdrowotność roślin w następnym sezonie wegetacyjnym. Największe znaczenie ma to w przypadku ograniczonego zmianowania, tj. częstego następstwa po sobie zbóż na tym samym polu. Dbałość o staranne zabezpieczenie (przykrycie) resztek pożniwnych ma na celu zlikwidowanie źródeł infekcji chorób, które mogą porażać nowe zasiewy. Poniżej przedstawiam bardzo groźne choroby, które bytują na resztkach pożniwnych, zwiększając ryzyko porażenia. Źle zabezpieczone resztki pożniwne mogą być źródłem wielu groźnych chorób zbóż, j.n: - Łamliwość źdźbła zbóż - powodowana przez grzyb Pseudocercosporella herpotrichoides. Występuje powszechnie na zbożach ozimych, zwłaszcza na pszenicy i pszenżycie; źródłem zakażenia jesienią jest ściernisko, a wiosną chore rośliny. Duża wilgotność powietrza tuż nad ziemią sprzy więcej »

Jakość mąki pszennej można charakteryzować za pomocą wielu wyróżników jakościowych. Coraz większa liczba użytkowników mąki pszennej w P olsce określa wymagania jakościowe dla mąki pszennej w odniesieniu do wskaźników cech reologicznych ocenianych za pomocą m.in. farinografu i alweografu. Za pomocą farinografu bada się wodochłonność mąki oraz zachowanie ciasta podczas miesienia. Oznaczanie wykonuje się według metodyki określonej w normie PN-ISO 5530-1 M ąka pszenna - Fizyczne właściwości ciasta - Oznaczanie wodochłonności i właściwości reologicznych za pomocą farinografu. Po określeniu wodochłonności uzyskuje się wykres farinograficzny, z którego odczytuje się takie parametry jak: czas rozwoju, czas stałości, rozmiękczenie ciasta i liczbę jakości. Innym aparatem służącym do oceny cech reologicznych ciasta pszennego jest alweograf. Oznaczanie cech alweograficznych wykonuje się według metodyki określonej w normie PN-EN ISO 27971:2009 Ziarno zbóż i przetwory zbożowe - Pszenica zwyczajna (T. aestivum L. ) - Oznaczanie właściwości alweograficznych ciasta przy stałym dodatku wody dla mąki handlowej lub laboratoryjnej oraz procedura przemiału laboratoryjnego. Z wykresu alweograficznego odczytuje się następujące parametry: W - siła wypiekowa mąki, P - sprężystość ciasta, L - rozciągliwość ciasta, P/L - stosunek sprężystości ciasta do jego rozciągliwości, określający konfiguracje wykresu, G - wskaźnik rozdęcia ciasta, Ie - indeks elastyczności. Każdy z wyżej opisanych aparatów info więcej »

Uregulowania prawne związane ze stosowaniem GMO w P olsce wynikają nie tylko z krajowych aktów [11, 12, 13, 14], ale również z ustawodawstwa Unii Europejskiej [1, 2, 3, 8, 9, 10] i umów międzynarodowych [4, 7]. Po przystąpieniu do Unii Europejskiej Polska zobowiązana jest do przestrzegania prawa Wspólnoty. Zasady stosowania GMO wewnątrz WE regulują dwa dokumenty, a mianowicie Rozporządzenie 1829/2003/WE w sprawie zmodyfikowanej genetycznie żywności i paszy oraz Rozporządzenie 1830/2003/WE dotyczące możliwości śledzenia i etykietowania organizmów zmodyfikowanych genetycznie oraz możliwości śledzenia żywności i produktów paszowych wyprodukowanych z organizmów zmodyfikowanych genetycznie i zmieniające Dyrektywę 2001/18/WE. Rozporządzenie 1829/2003/WE [9] obowiązuje od 18 kwietnia 2004 i odnosi się do GMO przeznaczonego do użycia w postaci żywności i pasz zawierających, składających się lub wyprodukowanych z GMO. Zapisy tego rozporządzenia stanowią, że dopuszczenie do obrotu żywności lub pasz genetycznie zmodyfikowanych na rynek Wspólnoty możliwe jest jedynie po przeprowadzeniu oceny ryzyka dla ludzi, zwierząt i środowiska przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). Rozporządzenie to stanowi również podstawę prawną do ustanowienia i prowadzenia Wspólnotowego Rejestru genetycznie zmodyfikowanej żywności i pasz. Wprowadza ono obowiązek etykietowania żywności i pasz, które zawierają, składają się lub zostały wyprodukowane z GMO w części równej lub większej 0,9% składników żywności rozpatrywanych odrębnie. Produktów zawierających jeden składnik GMO poniżej 0,9% obowiązek etykietowania nie dotyczy, pod warunkiem, że jego występowanie jest przypadkowe lub nieuniknione technicznie. Zaznaczyć należy, że na obszarze Unii Europejskiej dopuszczone są do obrotu tylko takie GMO , które zostały pozytywnie zaopiniowane przez Komisję Europejską, po uwzględnieniu wyników oceny ryzyka dokonanego przez EFSA. Pr więcej »

W P olsce uprawia się głównie ozimą formę pszenicy (1,8-2,0 mln ha), mniejszy znacznie obszar uprawy ma pszenica jara (330-340 tys. ha). Ziarno pszenicy jest podstawowym surowcem w przemyśle młynarsko- piekarskim, a także dobrą paszą dla wszystkich grup zwierząt gospodarskich. Szeroki zakres badań technologicznych ziarna w laboratorium COBORU pozwala na pełną ocenę przydatności ziarna poszczególnych odmian pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum) do wypieku chleba i ciastek. Nie prowadzi się natomiast specjalistycznych badań ziarna na cele pastewne, a do tej grupy zaliczane są odmiany nie spełniające wymogów odmian chlebowych czy ciastkowych. Od kilku lat prowadzi się również ocenę przydatności odmian pszenicy twardej (Triticum durum) do produkcji makaronu. W roku 2009 zarejestrowano pierwszą ozimą odmianę tego gatunku (Komnata), natomiast w roku 2011 - pierwszą odmianę jarą (SMH 78). W badaniach rejestrowych oceniane są kolejne dwie odmiany ozime pszenicy twardej oraz jedna odmiana pszenicy ozimej orkisz (Triticum spelta L. ). Wybór odmiany do uprawy zależy w głównej mierze od przeznaczenia uzyskanego ziarna. Przy uprawie na cele pastewne najważniejszym kryterium wyboru jest plon ziarna, natomiast przy uprawie na cele młynarsko-piekarskie (do wypieku chleba, ciastek lub innych produktów) ważne są przede wszystkim właściwości przerobowe i technologiczne ziarna, mąki, ciasta i pieczywa. W każdym kierunku użytkowania istotne znaczenie mają również cechy rolnicze (odporność na choroby, wyleganie, tolerancja na niskie pH, odporność na porastanie itp.). Z uwagi na charakter artykułu przedstawiono wyłącznie plon ziarna (u form ozimych także mrozoodporność, która w największym stopniu wpływa na ryzyko uprawy). Wyniki plonu ziarna pochodzą z doświadczeń porejestrowych (PDO) i rejestrowych z lat 2008-2010. Są one syntezą wyników licznych serii doświadczeń różniących się zestawem badanych odmian. Dla lepszej interpret więcej »

Uprawa żyta w naszym kraju ma na ogół ekstensywny charakter, czyli cechują ją dość niskie nakłady środków produkcji na jednostkę powierzchni. Ponadto, gatunek ten ma stosunkowo małe wymagania glebowe i wodne, a także odznacza się małą wrażliwością na przedplon. Powyższe cechy powodują, że żyto zajmuje nadal znaczny areał uprawy i ustępuje jedynie pszenicy ozimej i mieszankom zbożowym. W uprawie dominuje forma ozima, natomiast forma jara ma znaczenie marginalne, nie jest uwzględniana w zestawieniach GUS. Żyto jest zbożem o wszechstronnym użytkowaniu. Znaczna część zbiorów przeznaczana jest na cele paszowe, ale popularność takiego wykorzystania ziarna zmniejsza się. Ziarno żytnie odgrywa także dość ważną rolę w przemyśle gorzelniczym (ma znaczący udział w krajowej produkcji spirytusu). Posiada również swój udział w przemyśle piekarskim. Wprawdzie obecnie notuje się mniejsze spożycie chleba żytniego na rzecz pszennego, jednak dużą popularnością cieszy się chleb mieszany (z udziałem mąki żytniej). W roku 2011 do krajowego rejestru wpisano trzy nowe odmiany, w tym dwie populacyjne - Horyzo i Armand oraz jedną mieszańcową - SU Drive. Odmiany Horyzo i Armand pochodzą z krajowej hodowli, natomiast hodowcą odmiany SU Drive jest niemiecka f więcej »

Zarówno w doświadczeniach laboratoryjnych jak i próbach w warunkach polowych ustalono, że psujące się zboże wydziela więcej CO2 niż zboże dobrej jakości, dlatego monitorowanie magazynowanego ziarna pod kątem wzrostu poziomu CO2 w otaczającym powietrzu jest ważnym elementem profilaktyki na rzecz utrzymania zboża w dobrym stanie. Ocenia się, że w skali roku na świecie wskutek niewłaściwego przechowywania zbóż straty sięgają ponad 1 mld US D. W samych tylko Stanach Zjednoczonych każdego roku składuje się znacznie ponad 20 mln buszli (1 buszel = 27,2 kg), dlatego dążenie do minimalizacji strat magazynowych ma wielkie znaczenie. Podwyższony poziom CO2 wydzielanego przez masę zbożową przypisuje si więcej »