SIGMA-NOT - PORTAL INFORMACJI TECHNICZNEJ - Największa baza artykułów technicznych online

PRZEMYSŁ CHEMICZNY

Miesięcznik ISSN 0033-2496, e-ISSN 2449-9951 - rok powstania: 1917
Czasopismo Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego (SITPChem.)

Badania wybranych mieszanin polimerowych przetwarzanych w laboratoryjnych i przemysłowych warunkach recyklingu

Bogusław Królikowski

Przedstawiono wyniki badań procesu przetwarzania polietylenu (PE) i polistyrenu (PS) metodą wytłaczania w warunkach laboratoryjnych, symulujących recykling rzeczywisty, i w warunkach recyklingu rzeczywistego. W obu przypadkach stosowano wytłaczarki dwuślimakowe współbieżne (W2W) z układami uplastyczniającymi o budowie modułowej, o podobnej konfiguracji segmentów. Przebadano także wybrane niekompatybilizowane mieszaniny obu polimerów z punktu widzenia wpływu rodzaju przetwarzania na zmiany właściwości termicznych i reologicznych. Original and waste polyethylene (PE), polystyrene (PS) and their blends (85:15 and 15:85) were processed by optional mech. grinding, then granulation in lab. and com. extruders and finally by injection molding to prep. the test samples. The viscosity of PE wastes decreased during the grinding and increased during extrusion (also in the blends) in contrary to PS wastes. Recykling materiałowy w sposób zachowawczy zapewnia ponowne wykorzystanie odzyskiwanych tworzyw (po uprzednim ich rozdrobnieniu, myciu i suszeniu) do wytwarzania wyrobów użytkowych. Jednak w każdym z rozpatrywanych przypadków recyklingu występuje zagadnienie ekonomiki przedsięwzięcia. Koszty zawracania tworzyw Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń Bogusław Królikowski* Badania wybranych mieszanin polimerowych przetwarzanych w laboratoryjnych i przemysłowych warunkach recyklingu Study on polymer blends reprocessed under laboratory and industrial recycling conditions Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, ul. M. Curie- -Skłodowskiej 55, 87-100 Toruń, tel.: (56) 659-84-22, fax: (56) 650-03-33, e-mail: b.krolikowski@impib.pl Dr inż. Bogusław KRÓLIKOWSKI w roku 1972 ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej. Pracuje w Instytucie Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników Toruniu na stanowisku kierownika Działu Pracowników Naukowych. Stopień naukowy doktora nauk c [...]

ZAKUP JEDNORAZOWY I DOSTĘP DO WIRTUALNEJ CZYTELNI
PRENUMERATA PAPIEROWA

Metoda płatności: Płatności elektroniczne (karta kredytowa, przelew elektroniczny)
Dostęp do publikacji (format pdf): 6.00 zł	DO KOSZYKA
Dostęp do Wirtualnej Czytelni - archiwalne e-zeszyty czasopisma (format swf) - 1h: 24.60 zł	DO KOSZYKA
Dostęp do Wirtualnej Czytelni - archiwalne e-zeszyty czasopisma (format swf) - 4h: 43.05 zł	DO KOSZYKA
Dostęp do Wirtualnej Czytelni - archiwalne e-zeszyty czasopisma (format swf) - 12h: 73.80 zł	DO KOSZYKA

Prenumerata

Szanowny Kliencie!
Zamów roczną prenumeratę w wersji PLUS a uzyskasz dostęp do archiwalnych publikacji tego czasopisma.
Nie zwlekaj - skorzystaj z tysięcy publikacji o najwyższym poziomie merytorycznym.

prenumerata papierowa roczna PLUS (z dostępem do archiwum e-publikacji) - tylko 780.00 zł
prenumerata papierowa roczna PLUS z 10% rabatem (umowa ciągła) - tylko 702.00 zł *)
prenumerata papierowa roczna - 690.00 zł
prenumerata papierowa półroczna - 345.00 zł
prenumerata papierowa kwartalna - 172.50 zł

okres prenumeraty:

*) Warunkiem uzyskania rabatu jest zawarcie umowy Prenumeraty Ciągłej (wzór formularza umowy do pobrania).
Po jego wydrukowaniu, wypełnieniu i podpisaniu prosimy o przesłanie umowy (w dwóch egzemplarzach) do Zakładu Kolportażu Wydawnictwa SIGMA-NOT.

Zaprenumeruj także inne czasopisma Wydawnictwa "Sigma-NOT" - przejdź na stronę fomularza zbiorczego »

INNE PUBLIKACJE W TYM ZESZYCIE

Absorpcyjno-rozpraszające właściwości pigmentów stosowanych do powłok o dużym współczynniku odbicia promieniowania słonecznego

Małgorzata Zubielewicz Elżbieta Kamińska-Tarnawska

Oznaczone spektrofotometrycznie współczynniki odbicia pigmentów w zakresie promieniowania o długości fali 250-2500 nm wykorzystano do obliczenia współczynników absorpcji K i rozpraszania S, stosując własną procedurę opracowaną na podstawie teorii Kubelki i Munka (K-M). Stwierdzono, że na podstawie obliczonych współczynników K i S można dobierać pigmenty do otrzymywania powłok o dużym współczynniku odbicia promieniowania słonecznego, tzw. zimnych powłok. Twelve com. pigments were studied at wavelengths 250- 2500 nm for absorption and scattering coeffs. The calcn. was carried out by using authors’ own procedure developed on the basis of Kubelka-Munk theory. The calcd. coeffs. allowed for selecting pigments for coatings with high solar reflectivity. Spectrometric characteristics of the pigmented coating were presented graphically. Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii, np. energii słonecznej, oraz zmniejszenie zużycia energii, np. dzięki zminimalizowaniu nagrzewania się powierzchni, zwiększa efektywność energetyczną budynków, obniżając nakłady na chłodzenie i pośrednio wpływa na zmniejszenie strat energii wynikających z przeciążenia sieci energetycznych. Likwidacja tzw. miejskich wysp ciepła (urban heat-island) poprawia czystość powietrza i obniża zawartość ozonu troposferycznego, główne- Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Farb i Tworzyw, Gliwice Małgorzata Zubielewicz*, Elżbieta Kamińska-Tarnawska Absorpcyjno-rozpraszające właściwości pigmentów stosowanych do powłok o dużym współczynniku odbicia promieniowania słonecznego Absorptive-diffusive properties of pigments used for coatings with high solar reflectance Dr Elżbieta KAMIŃSKA-TARNAWSKA - notkę biograficzną i fotografię Autorki drukujemy w bieżącym numerze na str. 1543. Oddział Zamiejscowy Farb i Tworzyw, Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, ul. Chorzowska 50A, 44-100 Gliwice, tel.: (32) 231-90-41, więcej »

ACHEMA 2012

Jerzy Polaczek

W dn. 18-22 czerwca 2012 r. we Frankfurcie nad Menem (Niemcy) odbywała się już po raz trzydziesty największa w Europie impreza chemiczna, jaką jest Światowa Wystawa i Kongres Achema 2012. Na wystawie swoją ofertę na powierzchni prawie 136,4 tys. m2 przedstawiały 3773 firmy z 56 krajów. Kryzys na rynkach światowych jedynie w niewielkim stopniu wpłynął na decyzje wystawców co do obecności na Wystawie (w 2006 r. 3880 firm zajmowało prawie 136 tys. m2). Zdecydowanie przeważały firmy niemieckie (1869 firm na 86 tys. m2), a dalsze miejsca zajmowały firmy włoskie, chińskie (ChRL), amerykańskie, angielskie, szwajcarskie i hinduskie. Szczególnie wyraźnie zwiększył się udział firm chińskich (184 firmy z ChRL i 36 firm z Tajwanu, wobec odpowiednio 57 i 25 firm, prezentujących swoją ofertę w 2006 r.). Zakres oferty był bardzo szeroki: począwszy od budowy kompletnych zakładów przemysłowych, poprzez dostawy urządzeń, aparatury i armatury przemysłowej (reaktory, ACHEMA 2012 Fot. 1. Pani K. Hałambiec (ICSO "Blachownia") z autorem sprawozdania przed wejściem na Wystawę (Foto: D. Kiełkiewicz) Fot. 2. W stoisku polskiej firmy Aplisens SA Pani Malwina Olkowska i Pan Tomasz Kotte (Foto: J.P.) pompy, sprężarki, zawory, uszczelnienia, separatory membranowe, ekstraktory, absorbery, układy destylacyjne), katalizatorów, tworzyw konstrukcyjnych, urządzeń kontrolno- pomiarowych, sprzętu laboratoryjnego i opakowania (również dla farmacji), a skończywszy na usługach inżynieryjnych i badawczych. W centrum za więcej »

Aktualności

Sektor Wielkiej Syntezy Chemicznej broni się przed prywatyzacją Spadające ceny giełdowych spółek chemicznych i coraz lepsze ich wyniki finansowe to główne powody zainteresowania inwestorów branżowych. Efektem były zakończone niedawno dwa wezwania na sprzedaż akcji. Pierwsze dotyczyło Azotów Tarnów, ogłoszonego przez Norica Holding, za którym stoi rosyjska Grupa Acron. Oferowała ona 45 zł za każdą akcję. Z kolei Synthos zainteresowany był przejęciem kontroli nad puławskimi Zakładami Azotowymi. Akcjonariuszom, którzy złożyliby zapisy do 20 lipca, oferował po 102,50 zł za akcję. Po tym terminie cena miała spaść do 98,85 zł. Wezwania na Zakłady Chemiczne Puławy i na Azoty Tarnów spowodowały panikę zarówno w samych zakładach, jak i w Ministerstwie Skarbu Państwa, które wbrew licznym deklaracjom chce być nadal właścicielem tych zakładów. To, że załogi zakładów traktowały ogłoszenie wezwania jako próbę wrogiego przejęcia jest całkowicie zrozumiałe (prywatyzacja zawsze pociągała za sobą redukcję zatrudnienia!), ale Skarb Państwa, który jest głównym akcjonariuszem zarówno Tarnowa, jak i Puław (ma odpowiednio 32,0% i 50,6%) odniósł się negatywnie do ofert, nie mając do tego racjonalnego uzasadnienia. Podjęte zostały gorączkowe działania mające na celu uniemożliwienie prywatyzacji. Grupa Azoty Tarnów na Walnym Zgromadzeniu Wspólników zaproponowała podniesienie kapitału o 75%, które nie znajduje jednak ekonomicznego uzasadnienia oraz może być niezgodne zarówno z interesami większości akcjonariuszy, jak i samej spółki. Dalszym krokiem ma być fuzja w sektorze chemicznym Grupy Tarnów i ZA Puławy. W efekcie Skarb Państwa w zamian za akcje Puław dostanie od Tarnowa pieniądze, a pozostali akcjonariusze wyłożą gotówkę na pozostałą część akcji. Aby wytrącić argumenty z rąk Skarbu Państwa Synthos zobowiązał się, że w przypadku nabycia akcji ZA Puławy w ramach wezwania przez 5 lat nie sprzeda papierów bez zgody resortu. W raporcie więcej »

Amy Stewart (przetłumaczył Dariusz Wojtowicz) ZBRODNIE ROŚLIN

Jerzy Polaczek

Do dobrego tonu należy dziś zachwycanie się substancjami naturalnymi, które w odróżnieniu od substancji syntetycznych, wytworzonych przez chemika, działają na organizm ludzki w zgodzie z naturą i zapewniają mu właściwe leczenie i rozwój. Wszystkich zwolenników takiej teorii usilnie zachęcam do przeczytania recenzowanej książki, z której dowiedzą się prawdy o tym, że nawet dobry chemik nie jest w stanie prześcignąć natury w produkcji groźnych trucizn. Ta książka skończy wasze beztroskie życie. Będziecie podejrzliwie patrzeć nawet na zwykłą sałatę - pisał o niej recenzent z The New York Times. Autorka dokonała przeglądu ok. 200 roślin, sklasyfikowanych przez nią jako rośliny "spra więcej »

Badania procesu wytłaczania polipropylenu modyfikowanego talkiem

Andrzej Stasiek Dariusz Łubkowski Marcin Bogucki

Przedstawiono wyniki badań procesu wytłaczania dwuślimakowego współbieżnego. Tworzywem wykorzystywanym w próbach doświadczalnych był polipropylen modyfikowany talkiem. Jako zmienne niezależne przyjęto kąt wzajemnego ustawienia tarcz ugniatających, odległości pomiędzy tarczami ugniatającymi, szybkość obrotową ślimaków, wydajność procesu wytłaczania oraz stopień napełnienia kompozytu talkiem, a jako zmienne zależne moment obrotowy układu napędowego ślimaków oraz temperaturę i ciśnienie stopionego tworzywa mierzone w głowicy wytłaczarskiej oraz jednostkowe zużycie energii doprowadzonej do układu napędu ślimaków. Wartości zmiennych niezależnych zmieniano wg planu doświadczalnego wieloczynnikowego dwuwartościowego ułamkowego 2V 5-1. Na podstawie uzyskanych pomiarów wyznaczono równania regresji opisujące badany proces. Talcum-filled polypropylene was extruded by using a corotating twin-screw extruder under changing staggering angle between discs, distance between kneading discs, screw rotating speed, process output, and PP/talc filling ratio to det. their effect on screw torque, pressure and temp. of molten polymer in the extruder die head and the sp. energy consumption. The 2V 5-1 exp. design was used in the study. The process was described by polynomial equations. Kompozyty na osnowie polimerowej otrzymuje się poprzez dodanie do polimeru odpowiedniego rodzaju napełniacza. Celem tych działań aInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń; bPolitechnika Lubelska Andrzej Stasieka, *, Dariusz Łubkowskia, Marcin Boguckib Badania procesu wytłaczania polipropylenu modyfikowanego talkiem Study on extrusion of talc-filled polypropylene Mgr inż. Dariusz ŁUBKOWSKI w roku 1997 ukończył studia inżynierskie, a w roku 1999 studia magisterskie na Wydziale Mechanicznym Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy. Jest starszym specjalistą badawczo-technicznym w Instytucie Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników więcej »

Badania wpływu karboksylanów metali przejściowych na przebieg procesu oksydegradacji folii polietylenowej PE-LD

Edyta Gibas Grażyna Rymarz Barbara Cichy Ewa Kużdżał Magdalena Turkowska

Zbadano wpływ stearynianów Fe(III) i Mn(II) oraz ich mieszaniny na szybkość oksydegradacji folii polietylenowych (PE-LD). W wyniku starzenia atmosferycznego i przyspieszonego zaobserwowano zmniejszenie masy cząsteczkowej, obniżenie parametrów wytrzymałościowych, wzrost indeksu karbonylowego oraz podatność utlenionych folii na atak mikrobiologiczny. Fe(III) and Mn(II) stearates were added to low-d. polyethylene films to increase their degradability under atm. conditions and UV irradn. The addn. resulted in a decrease in mol. mass, tensile strength and elongation at break of the polymer and in an increase of the carbonyl index and microbial degrdn. rate. Globalne zagrożenia środowiskowe związane z produkcją i stosowaniem tworzyw polimerowych skłaniają do poszukiwania nowych kierunków zarówno w technologii wytwarzania polimerów ulegających biodegradacji po określonym czasie użytkowania, jak i w obszarze ich aplikacji w przemyśle opakowaniowym. Obecnie coraz większy wpływ na pozycję rynkową tworzywa polimerowego ma wizerunek ekologiczny, który zależy od stosowanych technologii i surowców, a w jeszcze większym stopniu od możliwości recyklingu lub biodegradacji i wykorzystania surowców odnawialnych do jego produkcji1). Znaczną część tworzyw masowych wykorzystuje się do produkcji opakowań. Kraje członkowskie Unii Europejskiej wytwarzają rocznie ok. 1,3 mld t odpadów, z czego 14% stanowią odpady komunalne, a dużą ich część zużyte opakowania. Obecnie produkuje się w skali świata 20 razy więcej tworzyw niż 50 lat temu, a 90% wszystkich produktów staje się odpadem po 6 miesiącach od zakupu2). Jednym ze sposobów złagodzenia problemu narastających ilości odpadów jest rozwój tworzyw biodegradowalnych, stosowanych przede wszystkim do wytwarzania opakowań jednorazowych, które po użyciu powinny podlegać przyspieszonemu rozkładowi pod wpływem warunków naturalnych, nie stanowiąc zagrożenia dla otoczenia3-5). Największe znaczenie praktyczne s więcej »

Chemia bije rekordy w sporcie

Ludwik M. Bednarz

Anaboliczne steroidy budują masę mięśni i pomagają sportowcowi trenować ciężej i dłużej. Mają jednak dewastujący efekt uboczny (choroby serca, rak). HGH (human grown hormon) to hormon produkowany przez organizm. Ponieważ te ostatnie są produkowane przez organizm zawodnika, trudno ustalić, czy to są "jego" własne hormony, czy też zostały wprowadzone "z zewnątrz", tym bardziej, że w krótkim czasie po ich wprowadzeniu zawartość we krwi spada do niskiego poziomu. One to właśnie zwiększają liczbę czerwonych ciałek krwi i pozwalają lepiej zaopatrywać organizm w tlen, co prowadzi do lepszych wyników. Niedawno w sądzie w San Francisco (Kalifornia) miała miejsce ostatnia odsłona największego skandalu dopingowego w sporcie w Ameryce i na świecie. Barry Bonds, rekordzista i bożyszcze kibiców baseballu został skazany za kłamstwo w sprawie użycia środków dopingujących. Przeciwko niemu zeznawał jego trener, który odbywa karę więzienia. Bonds skazany został na 2 lata więzienia z zawieszeniem, 30 dni aresztu domowego i 4 tys. USD kary. Kara niewielka, ale przewód sądowy trwał kilka lat, a honoraria adwokatów i inne koszty wyniosły więcej niż 2 mln USD. Sport + nauka to duże pieniądze. Takim równaniem można by opisać megaskandal na szczycie amerykańskiego sportu. Megaskandal, gdyż swym zasięgiem był on największy w historii. A tematem dnia jest tetrahydrogestrinon (THG), nowy nielegalny steroid. Podobno jest to wytwór uzdolnionych naukowców-biochemików, Victora Conte (fot. 1) i jego firmy BALCO (Bay Area Laboratory Co-Operative). Ponad 40 gwiazd sportu otrzymało wezwanie do zeznań pod przysięgą przed Federal Grand Jury, wielką federalną ławą przysięgłych w San Francisco, która badała sprawę produkcji i rozpowszechniania przez Victora Conte i wspólników nielegalnych substancji wśród sportowców. Sportowcy na początku nie byli oskarżeni, byli świadkami. Przecieki podają, że lista sportowców składających zeznania przekraczała 100 więcej »

Elementy konstrukcyjne wytłaczarek jednoślimakowych nowej generacji

Zbigniew Frąszczak

Przedstawiono innowacyjne rozwiązania konstrukcyjne zastosowane w wytłaczarkach jednoślimakowych, które zdecydowanie mogą poprawić wydajność oraz efektywność procesu wytłaczania. Do analizy wybrano niektóre nowoczesne napędy oraz układy uplastyczniające, które wpływają również na obniżenie kosztów wytwarzania przy zachowaniu wysokiej jakości wytwarzanych wyrobów. Innovative single-screw extruders were constructed to improve output capacity and effectiveness of extrusion. Several modern plasticizing systems and screw drives diminishing the prodn. costs at the unchanged high product quality were described. Konieczność ciągłej poprawy efektywności procesu wytłaczania w przetwórstwie tworzyw polimerowych wymusza permanentny rozwój konstrukcji wytłaczarek jednoślimakowych. Przy tym jest ona ściśle powiązana z ciągłym podwyższaniem wydajności wytłaczania przy jednoczesnym zapewnieniu wysokiej jakości uplastycznionego tworzywa, a także przy zastosowaniu tego samego ślimaka do przetwarzania szerokiego asortymentu materiałów polimerowych zarówno pierwotnych, jak i z recyklingu. Dalsze udoskonalenie technologii procesu można osiągnąć przede wszystkim poprzez innowacyjne konstrukcje podstawowych zespołów wytłaczarek, do których można zaliczyć napęd oraz układ uplastyczniający. Można przyjąć, że od momentu, gdy w 2004 r. producenci wytłaczarek zaczęli wyposażać napędy swych wytłaczarek w silniki o dużym momencie obrotowym, niezwykle szybko zaczęło to przynosić efekty Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń Zbigniew Frąszczak* Elementy konstrukcyjne wytłaczarek jednoślimakowych nowej generacji Construction elements of single-screw extruders of new generation Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, ul. M. Skłodowskiej- Curie 55, 87-100 Toruń, tel.: (56) 650-00-44, fax: (56) 650-03-33, e-mail: z.fraszczak@impib.pl Dr inż. Zbigniew FRĄSZCZAK w roku 1974 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym- więcej »

LUDZIE POLSKIEJ CHEMII - Prof. dr hab. inż. Marian Żenkiewicz

Jerzy Polaczek

Marian Żenkiewicz urodził się dn. 17 marca 1945 r. w Toruniu, podczas ucieczki jego rodziców z terenów Litwy Kowieńskiej przed nacierającą na Niemców Armią Czerwoną. Ojciec Witold i matka Anna z domu Staniewicz, właściciele ziemscy posiadłości leżących przy skrzyżowaniu traktów Królewiec-Ryga i Kowno- Kłajpeda, byli działaczami polonijnymi na Litwie, a w czasie II Wojny Światowej uczestniczyli w polskim ruchu oporu. Z tych względów pozostanie w rodzinnej posiadłości groziło przymusową deportacją w głąb Związku Radzieckiego, co dotknęło wielu członków ich rodziny, których kości pozostały na zawsze w mroźnej syberyjskiej ziemi. Ucieczka Żenkiewiczów zakończyła się objęciem poniemieckiego gospodarstwa rolnego i osiedleniem się w Górkach Zagajnych, niewielkiej wsi położonej na terenie malowniczych Pałuk. Tam też młody Marian Żenkiewicz uczęszczał do szkoły podstawowej, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego w Żninie. Po zdaniu egzaminu maturalnego w 1965 r. studiował najpierw na Politechnice Gdańskiej, gdzie w 1971 r. ukończył z wyróżnieniem Wydział Elektryczny, a następnie na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1977 r. ukończył (również z wyróżnieniem) Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii. W 1979 r. obronił na Politechnice Gdańskiej pracę doktorską Wybrane zagadnienia syntezy trójwartościowych układów logicznych (promotor: prof. dr hab. inż. Jerzy Jaczewski) i uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W 1983 r. ukończył Podyplomowe Studium Organizacji i Zarządzania na Wydziale Ekonomiki Produkcji Uniwersytetu Gdańskiego. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie "inżynieria materiałowa" uzyskał na Politechnice Śląskiej w Gliwicach w 1990 r., przedkładając rozprawę Modyfikacja adhezyjnych właściwości warstwy wierzchniej folii polietylenowej metodą wyładowań niezupełnych. Rozprawa ta powstała w dużym stopniu z inspiracji nieżyjącego już prof. Jerzego Bursy, twórcy pol więcej »

Metody spektroskopowe w praktyce, nowe wyzwania i możliwości

W dn. 12-14 czerwca 2012 r. w Lublinie odbyła się V Konferencja "Nauka i przemysł. Metody spektroskopowe w praktyce, nowe wyzwania i możliwości", zorganizowana przez Wydział Chemii Uniwersytetu Marii Curie- Skłodowskiej i Instytut Nawozów Sztucznych w Puławach. W konferencji uczestniczyło ok. 180 osób z wyższych uczelni, instytutów naukowych i przemysłu. Konferencję otworzyli: prof. dr hab. Stanisław Chibowski, prorektor ds. kształcenia UMCS, prof. dr hab. Władysław Janusz, dziekan Wydziału Chemii UMCS, prof. dr hab. inż. Janusz Igras, dyrektor naukowy Instytutu Nawozów Sztucznych w Puławach oraz prof. dr hab. Zbigniew Hubicki, przewodniczący Komitetów Organizacyjnego i Naukowego Konferencji. Pierwszy referat naukowy "Spektroskopia elektronowa absorpcyjna wczoraj, dziś i jutro" wygłosiła Pani prof. M. Cieślak-Golonka (Politechnika Wrocławska). Pierwsze spektroskopy wyprodukowano w USA w 1941 r. Wyprodukowała je istniejąca do dzisiaj i znana firma Beckman. Pierwszym źródłem światła w takim przyrządzie był reflektor samochodowy i układ pryzmatów rozszczepiających. Zastosowania tego przyrządu związane były z badaniem stężenia witamin w organizmach żołnierzy walczących podczas II Wojny Światowej i analizy paliw w niemieckich rakietach V2. Pierwsze publikacje naukowe ze spektroskopii pojawiły się w 1945 r. Spektroskopy zaczęły produkować również inne firmy. W latach sześćdziesiątych XX w. spektroskopy elektronowe pojawiły się w Polsce. Widma wykreślało się wtedy jeszcze ręcznie. Na początku XXI w. nastąpił nowy etap rozwoju spektroskopów elektronowych: miniaturyzacja, specjalizacja, wprowadzenie lampy ksenonowej o trwałości nawet do 10 lat, zmniejszenie wielkości próbki do 1 μL. W 2011 r. pojawił się aparat Carry 11 o niewielkich wymiarach, a dużej czułości i trwałości. Pojawiły się mikroreaktory o pojemności 2 mL, w których przebieg reakcji śledzony jest spektroskopowo. Jako źródło światła stosowane są lasery. więcej »

Mieszalnik z przekładnią planetarną dla kompozytów światłoutwardzalnychMieszalnik z przekładnią planetarną dla kompozytów światłoutwardzalnych

Marek Boryga Andrzej Graboś Wojciech Fidut Grzegorz Kalbarczyk Andrzej Stasiek Janusz Dzwonkowski

Przedstawiono wyniki badań symulacyjnych i fizykochemicznych oraz realizację techniczną stanowiska do wytwarzania kompozytów światłoutwardzalnych. Badania symulacyjne przeprowadzono dla klasycznego i zmodyfikowanego napędu mieszadła z przekładnią planetarną. Na zaprojektowanym i zbudowanym stanowisku z napędem zmodyfikowanym przeprowadzono proces mieszania kompozytu zgodnie z opracowaną procedurą. Badania właściwości fizykochemicznych uzyskanego kompozytu przeprowadzono zgodnie z normą PN-EN ISO 4049:2000. Zbudowane stanowisko z mieszalnikiem planetarnym oraz przedstawiona procedura mieszania wykorzystane zostały do wytwarzania kompozytów światłoutwardzalnych na skalę przemysłową. A process for mixing resins and fillers was simulated, 3D-modelled and implemented in an industrial scale mixer for production of light-cured resin-matrix composites for dentistry. The composites showed good mech. properties as well as low soly. and water absorption. Delaplace i współpr.1-3) dokonali badań mechanizmu homogenizacji podczas mieszania wysokoplastycznych płynów newtonowskich i nienewtonowskich z wykorzystaniem mieszalnika planetarnego. Dla układu wirników Triaxe?, obejmujących obszar mieszania w kształcie torusa, przeprowadzili oni badania dynamiki procesu mieszania. Wykazali istotną zbieżność pomiędzy wynikami symulacji i wynikami badań eksperymentalnych w całym zakresie testowanych prędkości obrotowych. Zhou i współpr.4) przedstawili charakterystyki poboru mocy dla podwójnego mieszalnika planetarnego dla płynów nienewtonowskich i lepkosprężystych. Na podstawie eksperymentalnych pomiarów momentu obrotowego w funkcji prędkości i właściwości reologicznych, zbudowali uogólnioną krzywą mocy układu. Badanie zostało uzupełnione o analizę zużycia aUniwersytet Przyrodniczy, Lublin; bLaboratorium Farmakologii Stomatologicznej Arkona, Nasutów; cInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń Mieszalnik z przekładnią planetarną więcej »

Modyfikacja tribologicznych właściwości elastomerów metodami inżynierii materiałowej

Dariusz M. Bieliński Urszula Ostaszewska Marta Tom aszewska Mariusz Siciński Jacek Jagielski

Przedstawiono wyniki badań dotyczące objętościowej modyfikacji gumy, polegającej na wprowadzeniu do niej niewielkiej ilości ftalocyjanin, cieczy jonowych (IL) lub oligomerycznych silseskwioksanów (POSS), w ilości nie przekraczającej kilku cz. mas./100 cz. mas. kauczuku. Modyfikacja pozwala na poprawę odporności na ścieranie oraz w znaczący sposób zmniejsza opory tarcia wulkanizatów. Właściwości mechaniczne materiałów ulegają polepszeniu w wyniku poprawy stopnia dyspersji napełniacza w matrycy kauczuku. Dodatkowym efektem towarzyszącym modyfikacji, potwierdzonym metodą TGA, jest poprawa termicznej stabilności gumy, która w przypadku mieszanek zawierających POSS umożliwia eksploatację jej wulkanizatów w temp. wyższych nawet o 50°C. Badano również obróbkę powierzchni elastomerów za pomocą bombardowania jonowego lub fluorowania z fazy gazowej. Modyfikacji ulegają nawet odporne chemicznie elastomery specjalne. Najlepsze efekty tribologiczne przyniosła obróbka za pomocą wysokoenergetycznej wiązki jonów Ar+. Modyfikacja warstwy wierzchniej wulkanizatów, szczególnie przez fluorowanie, chroni dodatkowo wnętrze gumy przed pęcznieniem w paliwie, nawet podczas jej eksploatacji w podwyższonej temperaturze. Przyczyną zmniejszonego współczynnika tarcia i ochronnego działania zmodyfikowanej warstwy wierzchniej jest jej silna grafityzacja. aInstytut Technologii Polimerów i Barwników, Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy, Piastów; bPolitechnika Łódzka; cInstytut Technologii Materiałów Elektronicznych, Warszawa Dariusz M. Bielińskia, b, *, Urszula Ostaszewskaa, Marta Tom aszewskaa, Mariusz Sicińskib, Jacek Jagielskic Modyfikacja tribologicznych właściwości elastomerów metodami inżynierii materiałowej Modification of tribological properties of elastomers by material engineering methods Mgr inż. Urszula OSTASZEWSKA w roku 1980 ukończyła studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Od 1987 r. pracuje w Instytucie więcej »

Modyfikowanie adhezyjnych właściwości materiałów polimerowych

Marian Żenkiewicz Rafał Malinowski Józef Richert

Przedstawiono wybrane zagadnienia modyfikowania warstwy wierzchniej materiałów polimerowych za pomocą plazmy niskotemperaturowej. Omówiono główne cele i przyczyny modyfikowania warstwy wierzchniej tych materiałów. Scharakteryzowano krótko podstawowe metody modyfikowania. Przedstawiono właściwości i podstawowe efekty oddziaływania plazmy niskotemperaturowej na materiał polimerowy. A review, with 21 refs., of methods for low-temp. plasma and corona discharge treatment of polymer surface. Dynamiczny rozwój, zarówno pod względem masy, jak i liczby rodzajów wytwarzanych polimerów, trwa nieprzerwanie od połowy XX w. Efektem tego rozwoju jest coraz szersze zastępowanie tworzywami polimerowymi materiałów tradycyjnych, takich jak metale, szkło oraz drewno. Tym samym tworzywa te stały się jednym z podstawowych materiałów inżynierskich. Korzystne właściwości użytkowe oraz atrakcyjna cena doprowadziły do szybkiego wzrostu zastosowań materiałów polimerowych we wszystkich niemal dziedzinach współczesnej cywilizacji. Jednym z najważniejszych obszarów tych zastosowań jest opakowalnictwo, gdzie z materiałów polimerowych wytwarza się ok. 40% opakowań artykułów przemysłowych i prawie 50% opakowań artykułów żywnościowych. Prognozuje się, że w najbliższych latach nastąpi średniorocznie 3-proc. wzrost zapotrzebowania na polimery w Europie, oraz 5-proc. wzrost w skali całego świata1). aUniwersytet Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz; bInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń Marian Żenkiewicza, *, Rafał Malinowskib, Józef Richertb Modyfikowanie adhezyjnych właściwości materiałów polimerowych Modification of the adhesion properties of polymeric materials Mgr Rafał MALINOWSKI - notkę biograficzną i fotografie Autora drukujemy w bieżącym numerze na str. 1596 Dr Józef RICHERT - notkę biograficzną i fotografie Autora drukujemy w bieżącym numerze na str. 1613 Katedra Inżynierii Materiałowej, Uniwersytet Kazimierza Wielkiego, ul. więcej »

Nowe samorozwarstwiające się organiczne kompozycje powłokowe o poprawionej odporności na czynniki atmosferyczne i doskonałej adhezji do podłoża metalowego

Helena Kuczyńska Ewa Langer Sylwia Waśkiewicz

Badano nowe samorozwarstwiające się układy powłokowe złożone z dwóch żywic akrylowych, różniących się budową chemiczną i właściwościami fizycznymi. Stopień rozwarstwienia żywic dla wielu niepigmentowanych i pigmentowanych systemów akrylowo-akrylowych oznaczano techniką NMR i mikroskopii optycznej. Stwierdzono, że istnieje możliwość dobrania pary żywic akrylowych zdolnych do separacji fazowej i migracji rozdzielonych faz do granicy powietrze/powłoka i powłoka/podłoże. Próby pigmentowania płatkowym aluminium żywicy gromadzącej się w górnej warstwie pozwoliły na uzyskanie dwuwarstwowej powłoki o dekoracyjnym wyglądzie górnej powierzchni oraz doskonałej adhezji do stali powierzchni dolnej. aInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Farb i Tworzyw, Gliwice; bPolitechnika Śląska, Gliwice Helena Kuczyńskaa,*, Ewa Langera, Sylwia Waśkiewiczb Nowe samorozwarstwiające się organiczne kompozycje powłokowe o poprawionej odporności na czynniki atmosferyczne i doskonałej adhezji do podłoża metalowego New self-stratifying organic coating compositions with improved durability and excellent adhesion to metallic substrate Dr inż. Sylwia WAŚKIEWICZ w roku 2001 ukończyła studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej. Jest adiunktem w Katedrze Fizykochemii i Technologii Polimerów tej uczelni. W 2006 r. uzyskała stopień doktora nauk chemicznych. Specjalność - synteza i badanie właściwości materiałów polimerowych. Mgr inż. Ewa LANGER - notkę biograficzną i fotografię Autorki drukujemy w bieżącym numerze na str. 1542. Oddział Zamiejscowy Farb i Tworzyw w Gliwicach, Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, ul. Chorzowska 50a, 44-100 Gliwice, tel.: (32) 231-90-41, fax: (32) 231-26-74, e-mail: h.kuczynska@impib.pl Mgr inż. Helena KUCZYŃSKA w roku 1974 ukończyła studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Jest specjalistą badawczo-technicznym i kierownikiem Laborat więcej »

Nowy proces wytwarzania bisfenolu A z zastosowaniem katalizatora promotorowanego

Maciej Kiedik Stefan Kubica Wiesław Hreczuch Adam Basta

Przedstawiono najnowszą technologię wytwarzania Bisfenolu A (BPA) o najwyższej jakości, który może znaleźć zastosowanie jako kluczowy surowiec do otrzymywania żywic epoksydowych oraz poliwęglanów szeroko wykorzystywanych w budownictwie, elektronice, przemyśle lotniczym oraz samochodowym. Własność intelektualna oferowanej technologii BPA jest przedmiotem dwóch patentów europejskich, a także międzynarodowego projektu wynalazczego PCT. Starsze wersje omawianej technologii BPA zostały wdrożone do produkcji przemysłowej w Polsce w 1977 r., a następnie na podstawie licencji ośmiokrotnie wyeksportowane do Chin, Indii, Korei, Iranu oraz Tajwanu, w latach 1987-1999. W latach 2006-2009, w Instytucie Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu opracowano udoskonaloną wersję technologii, którą zastosowano w skali 15 tys. t/r w zakładzie PCC Synteza w Kędzierzynie- Koźlu. Testy przemysłowe potwierdziły, że nowy proces BPA może oferować wskaźniki techniczno- ekonomiczne równoważne najbardziej konkurencyjnym technologiom eksploatowanym na świecie. Projekt technologii najnowszej generacji, oparty już o stosowanie wyłącznie katalizatora z chemicznie związanym promotorem, który został podjęty w ramach programu "Innotech" przez powołane Konsorcjum "Advance BPA", pozwoli na opracowanie w 2013 r. projektu bazowego i oferty technicznej a następnie rozpoczęcie działań marketingowych na międzynarodowym rynku transferu technologii. Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Farb i Tworzyw, Gliwice Maciej Kiedik*, Stefan Kubica, Wiesław Hreczuch, Adam Basta Nowy proces wytwarzania bisfenolu A z zastosowaniem katalizatora promotorowanego New process for production of Bisphenol A by using a promoted catalyst Dr inż. Stefan KUBICA w roku 1971 ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Jest dyrektorem i adiunktem w Instytucie Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwn więcej »

Ocena ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych z punktu widzenia przedsiębiorców

Grzegorz Byszewski

Ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych powstała już ponad 21 lat temu i była kompromisem wypracowanym przez Sejm X Kadencji i Senat I Kadencji. Jej projekt przygotował ówczesny Senat, a prace nad nią trwały tylko ok. dwóch miesięcy. Reguluje ona kwestie prowadzenia sporów między pracownikami reprezentowanymi przez związki zawodowe a przedsiębiorcami. Spór zbiorowy może dotyczyć warunków pracy, płac lub świadczeń socjalnych oraz praw i wolności związkowych pracowników. Analiza przedmiotu sporów z ostatnich lat pokazuje, że przeważają spory o warunki płacy (w zależności od roku od 40% do ponad 70% rejestrowanych sporów). Co ciekawe, w tym samym dniu co ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych zostały uchwalone ustawy dające podstawę do funkcjonowania partnerów społecznych, czyli ustawa o związkach zawodowych i ustawa o organizacjach pracodawców. Ustawa z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych (Dz.U. 2006 nr 104, poz. 711) jest dość kontrowersyjna i może być różnie oceniana przez pracowników i pracodawców. Każda ze stron ma wątpliwości i trudności w jej stosowaniu. Wydaje się więc, że w celu jej przeanalizowania należy wyb więcej »

Od redakcji

Bohaterem sierpniowego zeszytu naszego Miesięcznika jest Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników z Torunia a okazją do wydania tego zeszytu jest jubileusz 50-lecia istnienia Instytutu. Historia Instytutu rozpoczyna się w 1962 r. gdy zarządzeniem Ministra Przemysłu Chemicznego z dnia 12 lipca 1962 r. zostało powołane Centralne Biuro Konstrukcji Aparatów i Maszyn Chemicznych w Toruniu. W 1972 r. zarządzeniem Ministra Przemysłu Chemicznego biuro to zostało przekształcone w Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn i Urządzeń Chemicznych "Metalchem" a w 1999 r. w Instytut Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych "Metalchem". W 2002 r. do Instytutu zostaje przyłączona zakupiona zorganizowana część Instytutu Przemysłu Tworzyw i Farb w Gliwicach, tworząc Oddział Zamiejscowy Tworzyw i Farb w Gliwicach. W 2004 r. w podobny sposób Instytut kupuje część Ośrodka Badawczo-Rozwojowego "Erg" w Jaśle i tworzy z niego Oddział Zamiejscowy w Jaśle. Największa "rewolucja" zachodzi jednak w Instytucie w 2008 r. Na mocy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 3 października 2007 r., z dniem 1 stycznia 2008 r. do Instytutu został włączony Instytut Barwników i Produktów Organicznych z siedzibą w Zgierzu, Instytut Przemysłu Gumowego "Stomil" z siedzibą w Piastowie oraz Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Kauczuków i Tworzyw Winylowych z siedzibą w Oświęcimiu. Wtedy też Instytut Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych "Metalchem" zmienił nazwę na Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników z siedzibą w Toruniu. Ten ostatni etap nie był jednak dobrym "interesem" dla Instytutu. Okazało się, że ze względu na złą sytuację finansową i organizacyjną jednostek w Oświęcimiu i Zgier więcej »

Ograniczenia i możliwości metod oznaczania VOC w farbach dekoracyjnych i wyrobach do renowacji pojazdów w świetle rewizji Dyrektywy 2004/42/WE

Grażyna Kamińska-Bach Ewa Langer Elżbieta Kamińska-Tarnawska

Emisja lotnych związków organicznych (VOC) jest ważnym problemem w przemyśle farb, a potrzeba jej redukcji została ujęta w komunikacie Komisji Europejskiej "Thematic Strategy on Air Pollution" przekazanym do Rady UE i Parlamentu Europejskiego w 2005 r. Złożoność zagadnienia wynika z trudności ustalenia odpowiedniej, jednoznacznej definicji, jak też metod oznaczania i obliczania zawartości VOC, ściśle odpowiadających definicji. Raport przygotowany przez konsorcjum jednostek badawczych na zlecenie Komisji Europejskiej, a dotyczący analizy skutków pierwszego roku (2007) działania Dyrektywy 2004/42/WE (Decopaint Directive) ujawnił wiele problemów wynikających ze stosowania zalecanych w niej (Aneks III) metod oznaczania VOC. Przedstawiono respektowane w Europie i na świecie definicje VOC. Wykonane prace eksperymentalne obejmowały oznaczanie zawartości VOC w wyrobach lakierowych metodami ISO 11890-1,2: 2007 i ASTM D2369:2003 zalecanymi w zrewidowanej w 2011 r. Dyrektywie Decopaints. Potwierdzono całkowitą nieprzydatność tej ostatniej do oznaczania VOC w szpachlówkach poliestrowych i wiarygodność wyników otrzymanych zgodnie z nową wersją ASTM D2369 opublikowaną w 2011 r. pod numerem ASTM D2369-10e1, co nie zostało uwzględnione w aktualnej rewizji Dyrektywy 2004/42/WE. Std. mol. methods for det. volatile org. compound in air were compared and exptl. tested on some com. paints. The results obtained by particular methods did not agree in many cases. Ochrona czystości powietrza jest realizowana, zgodnie z decyzją Rady UE1), w programie CAFE (Clean Air for Europe), którego głównym zadaniem jest identyfikacja zaniedbań i priorytetów, szczególnie w przypadku stężenia cząstek zawieszonych i ozonu troposferycznego. W ramach programu CAFE dokonuje się przeglą91/ 8(2012) 1543 Dr Elżbieta KAMIŃSKA-TARNAWSKA w roku 1966 ukończyła studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tytuł doktora uzyskała na więcej »

Otrzymywanie i właściwości fizykochemiczne skrobi utlenionej nadtlenkiem wodoru

Janusz Kapuśniak Krzysztof Bajer Sylwia Ptak Przemysław Siemion

Przedstawiono wyniki badań utleniania skleikowanej skrobi ziemniaczanej nadtlenkiem wodoru bez udziału katalizatorów metalicznych. Przy użyciu zarejestrowanych widm FTIR potwierdzono otrzymanie skrobi utlenionej. Oznaczono jej rozpuszczalność w wodzie, zdolność pochłaniania wody, liczbowo i masowo średnią masę cząsteczkową oraz stopień krystaliczności. Otrzymano produkt o zwiększonej zawartości grup karbonylowych, dobrze rozpuszczalny w wodzie o zmniejszonej masie cząsteczkowej i niższym stopniu krystaliczności w porównaniu ze skrobią natywną (niemodyfikowaną). Native potato starch was gelatinized, oxidized with H2O2, dried and studied for presence of CO and COOH groups, water absorption, water soly. and structural changes. The oxidn. resulted in increasing the content of CO and COOH groups, esterification of COOH groups, degrdn. of polymer chains, decreasing their crystallinity and increasing soly. W XXI w. coraz większą uwagę zwraca się na możliwości wykorzystania surowców, półproduktów i produktów ubocznych pochodzących ze źródeł naturalnych. Ogromnego znaczenia nabierają tzw. "czyste" technologie, wykorzystujące materiały, które nie obciążają środowiska naturalnego. Takimi materiałami są polimery naturalne pochodzące ze źródeł odnawialnych (skrobia, celuloza, ligniny, chityna, chitozan). Skrobia należy do najbardziej rozpowszechnionych w przyrodzie polimerów naturalnych i jednocześnie jest najpowszechniej wykorzystywanym w przemyśle surowcem pochodzenia zbożowego. Jest surowcem odnawialnym i biodegradowalnym, co ma duże znaczenie w wykorzystaniu jej jako podstawowego surowca do produkcji wielu cennych materiałów o szerokim spektrum zastosowania1, 2). W formie surowej skrobia zużywana jest jednak w niewielkim stopniu. Skrobia niemodyfikowana (natywna) ma bardzo ograniczone zastosowanie praktyczne ze względu na słabą rozpuszczalność, silne właściwości hydrofilowe oraz niekorzystne właściwości mechaniczne. Dlatego też s więcej »

PERSONALIA

Prof. dr hab. inż. Andrzej TROCHIMCZUK w dniu 23 maja 2012 r. został wybrany przez kolegium elektorów nowym dziekanem Wydziału Chemicznego Politechniki Wrocławskiej na kadencję 2012-2016 zaczynającą się 1 września 2012 r. Prof. A. Trochimczuk urodził się we Wrocławiu w 1959 r., gdzie ukończył studia na Wydziale Chemicznym PWr, specjalność fizykochemia ciała stałego. Od 1984 r. pracuje na Wydziale Chemicznym. W 1990 r. obronił z wyróżnieniem rozprawę doktorską i objął stanowisko adiunkta. W 2001 r. uzyskał z wyróżnieniem stopień dr. habilitowanego, w 2007 r. tytuł prof. nadzwyczajnego PWr. W 2008 r. otrzymał tytuł profesora nauk chemicznych, w 2011 r. mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego. W kadencji 2002-2005 był zastępcą dyrektora Instytutu Technologii Organicznej i Tworzyw Sztucznych ds. nauki i współpracy z przemysłem, w kadencji 2008-2012 prodziekanem ds. ogólnych. Prof. A. Trochimczuk zajmuje się syntezą i modyfikacją polimerów, zwłaszcza polimerów specjalnych, jak sorbenty, selektywne jonity/żywice chelatujące, nośniki substancji biologicznie czynnych, oraz zastoso więcej »

Plazmochemiczna modyfikacja powierzchni sadzy jako napełniacza mieszanek gumowych

Dariusz M. Bielińskia Grzegorz Parys Hieronim Szymanowski

Przedstawiono wyniki badań plazmochemicznej modyfikacji powierzchni sadzy N330 w obrotowym reaktorze laboratoryjnym, przez który przepływała mieszanina reakcyjna argonu i 1,3-butadienu, inicjowanej wyładowaniem radiowym o częstotliwości 13,56 MHz. Badano wpływ parametrów procesu na stopień modyfikacji powierzchni sadzy. Oznaczono zmianę składu warstwy wierzchniej cząstek sadzy metodą spektroskopii jonów wtórnych z analizą czasu przelotu (ToF-SIMS), wielkość powierzchni właściwej cząstek sadzy metodą adsorpcji azotu (BET) oraz energię swobodną powierzchni sadzy i jej składowe za pomocą tensjometru metodą sorpcyjną. Największy stopień modyfikacji uzyskano w przypadku obróbki powierzchni sadzy za pomocą plazmy w butadienie, trwającej 5 min, po której kontynuowano przemywanie napełniacza gazem reakcyjnym przez kolejne 3 min w celu wysycenia centrów aktywnych na jego powierzchni. Tak zmodyfikowanej sadzy użyto jako napełniacza mieszanki z kauczuku naturalnego (NR). Porównano morfologię wulkanizatów (SEM, AFM, spektroskopia czasu życia pozytonów PALS) sporządzonych z udziałem sadzy przed i po obróbce plazmochemicznej oraz ich właściwości mechaniczne. Analiza mikroskopowa oraz widma PALS potwierdzają korzystny wpływ modyfikacji sadzy z punktu aInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy, Piastów; bPolitechnika Łódzka Dariusz M. Bielińskia,b,*, Grzegorz Parysa, Hieronim Szymanowskib Plazmochemiczna modyfikacja powierzchni sadzy jako napełniacza mieszanek gumowych Plasma-assisted chemical modification of carbon black as a filler for rubber compounds Mgr inż. Grzegorz PARYS w roku 2009 ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej, kierunek technologia chemiczna. Obecnie pracuje jako technolog w Instytucie Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników Oddziale Elastomerów i Technologii Gumy w Piastowie w Zakładzie Badawczym Technologii Elas więcej »

Podatność recyklatów PE-LD/PEokso na degradację wywołaną działaniem ciepła oraz ekspozycją w warunkach podwyższonej wilgotności

Krzysztof Bortel Błażej Chmielnicki

W ostatnich latach w przemyśle opakowaniowym obserwuje się rosnący udział wyrobów wytwarzanych z biopolimerów oraz polimerów oksodegradowalnych. Zaprezentowano wyniki badań właściwości mieszanin poużytkowych folii wykonanych z polietylenu małej gęstości (PE-LD) oraz oksodegradowalnego polietylenu małej gęstości. Z wykorzystaniem wytłaczarki dwuślimakowej Gőetffert (L/D 25) sporządzono blendy badanych polimerów w postaci granulatów, z których wytłoczono folie o grubości 20 μm oraz przygotowano kształtki do badań metodą wtryskiwania. Określono podstawowe właściwości fizyczne i wytrzymałościowe (masowy wskaźnik szybkości płynięcia, temperatura mięknienia, wytrzymałość na rozciąganie i wydłużenie względne przy zerwaniu, udarność folii, czas indukcji utleniania OIT). Na podstawie zmian właściwości wytrzymałościowych dokonano oceny podatności badanych materiałów na degradację pod wpływem działania ciepła (starzenie w temp. 80°C przez 500 i 1000 h) oraz ekspozycji w warunkach pod- Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Farb i Tworzyw, Gliwice Krzysztof Bortel*, Błażej Chmielnicki Podatność recyklatów PE-LD/PEokso na degradację wywołaną działaniem ciepła oraz ekspozycją w warunkach podwyższonej wilgotności Susceptibility of PE-LD/PEoxo recyclates to degradation under heating and humid conditions Mgr inż. Błażej CHMIELNICKI w roku 2010 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej. Od 2007 r. jest związany z Instytutem Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników. Jest również doktorantem Politechniki Śląskiej. Specjalność - przetwórstwo tworzyw sztucznych. Oddział Zamiejscowy Farb i Tworzyw w Gliwicach, Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu, ul. Chorzowska 50a, 44-100 Gliwice tel.: (32) 231-90-41, fax: (32) 231-26-74, e-mail: k.bortel@impib.pl Dr Krzysztof BORTEL w roku 1975 ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizy więcej »

Polskie firmy chemiczne w Internecie Część XXIX L

Leduc Chemie Poland Ltd. Sp. z o.o. ul. Skrzetuskiego 2 02-726 Warszawa tel.: (22) 853 36 49 leduc@2a.pl - Lek S.A. ul. Podlipie 16 95-010 Stryków tel.: (42) 710 61 00 fax: (42) 710 61 60 biuro.pl@sandoz.com Formularz na stronie www www.sandoz.pl Lemire Sp. z o.o. ul. Warszawska 38 05-119 Michałów-Reginów tel./fax: (22) 774 01 60 tel. kom.: 509 191 509, 605 103 038 lemire@poczta.onet.pl więcej »

Prognozowanie czasu eksploatacji kompozytów elastomerowych NBR i HNBR

Michał Lewandowski Teresa Kleps Małgorzata Piaskiewicz

Prognozowanie czasu trwałości kompozytów elastomerowych, czyli bezpiecznego czasu ich eksploatacji, jest szczególnie istotne w przypadku materiałów konstrukcyjnych z gumy. Głównym procesem powodującym zmianę fizycznych właściwości elastomerów w funkcji czasu, w kierunku pogorszenia walorów użytkowych materiału, jest starzenie cieplno- tlenowe. Ocena trwałości kompozytów elastomerowych w czasie jest na ogół trudna ze względu na różnorodność czynników wpływających na zmiany parametrów fizycznych podczas starzenia, głównie takich jak budowa chemiczna polimeru (kauczuku) i jego zawartość, skład chemiczny innych składników kompozytu, struktura sieci wewnętrznej, stopień usieciowania, działające naprężenia, środowisko pracy, czynniki chemiczne lub mechaniczne. Przedstawiono przykłady oznaczania czasu eksploatacji, tzw. czasu życia elastomerowych kompozytów kauczuku butadienowo- akrylonitrylowego (NBR) i uwodornionego butadienowo-akrylonitrylowego (HNBR) na podstawie zależności Arrheniusa, w zakresie charakterystycznych właściwości: twardości, właściwości wytrzymałościowych, rozdzierności, kruchości, tłumienia oraz odporności na olej. Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy, Piastów Michał Lewandowski*, Teresa Kleps, Małgorzata Piaskiewicz Prognozowanie czasu eksploatacji kompozytów elastomerowych NBR i HNBR The prediction of life-time for acrylonitrile-butadiene and hydrogenated nitrile-butadiene composites Dr inż. Teresa KLEPS ukończyła studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Jest adiunktem i kierownikiem akredytowanego Laboratorium Badawczego LABGUM Instytutu IMPIB w Oddziale Zamiejscowym Elastomerów i Technologii Gumy w Piastowie. Specjalność - fizykochemia polimerów. Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy, Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników ul. Harcerska 30, 05-820 Piastów, tel.: (22) 723-60-25 w 18 więcej »

Synteza oligoestrów tereftalowych z odpadowego poli(tereftalanu etylenu)

Ewa Langer Marta Lenartowicz Justyna Kożuch Sylwia Waśkiewicz

Opracowano nową metodę otrzymywania oligoestrów tereftalowych w reakcji chemicznej degradacji poli(tereftalanu etylenu) PET. Jako surowce zastosowano odpadowy PET, 2-etyloheksanol, kwasy dikarboksylowe o zróżnicowanej długości łańcucha oraz poliole. Otrzymane oligoestry analizowano w celu określenia ich struktury, stosując spektroskopię NMR, spektrometrię ESI-MS oraz chromatografię żelową GPC. �Pozwoliło to na dokładne poznanie struktury powstających produktów. W celu pełniejszego scharakteryzowania produktów syntezy wykonano również ich analizę termiczną (DSC, TGA). Dodatkowo przedstawiono wyniki badań, jakie uzyskano, stosując otrzymane oligoestry tereftalowe jako plastyfikatory PVC. Poly(ethylene terephthalate) was degraded by transestrification with oligoesters made by conversion of azelaic or adipic acid, glycerol, diethylene or dipropylene glycol and 2-ethylhexanol at 190-210oC to resp. oligoterephthalates used then as plasticizers of poly(vinyl chloride) (PVC). Use of the plasticizers resulted in an improvement of mech. properties of PVC. Poli(tereftalan etylenu) (PET) już jako odpad komunalny, zwłaszcza w dużych ilościach, jest "zmorą" wysypisk śmieci, na których zalega nie degradując, ze względu na wysoką odporność na czynniki atmosferyczne i biologiczne. Tym samym stanowi uciążliwe zanieaInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Farb i Tworzyw, Gliwice; bPolitechnika Śląska, Gliwice Ewa Langera,*, Marta Lenartowicza, Justyna Kożucha, Sylwia Waśkiewiczb Synteza oligoestrów tereftalowych z odpadowego poli(tereftalanu etylenu) Synthesis of terephthalic oligoesters from waste poly(ethylene terephthalate) Mgr inż. Marta LENARTOWICZ w roku 2008 ukończyła studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Od 2009 r. pracuje na stanowisku technologa w Instytucie Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu, w Oddziale Farb i Tworzyw w Gliwicach, w więcej »

Uniepalnianie chemoutwardzalnych materiałów polimerowych metodą modyfikacji bezhalogenowej

Ewa Kicko-Walczak Grażyna Rymarz

Oceniono efektywność uniepalniającego działania bezhalogenowych antypirenów FR (flame retardants) w postaci fosforowych związków współdziałających ze związkami azotu, głównie z solami melaminy oraz z udziałem zmodyfikowanej postaci montmorylonitu (MMT) lub ekspandowanego grafitu (EG) w odniesieniu do chemoutwardzalnych żywic epoksydowych i nienasyconych żywic poliestrowych. Określono wpływ tych modyfikatorów na palność kompozycji epoksydowych i poliestrowych poprzez oznaczenie wartości wskaźników tlenowych, stosując analizę termograwimetryczną oraz analizę procesów spalania z zastosowaniem metody kalorymetru stożkowego. Analiza dekompozycji termicznej badanych materiałów potwierdziła efektywność ograniczających palność zastosowanych antypirenów wraz z zaobserwowanym zjawiskiem synergicznego oddziaływania MMT i EG. Nie stwierdzono niekorzystnego wpływu modyfikacji na właściwości mechaniczne produktów końcowych. Com. epoxy and polyester resins were modified by addn. of com. halogen-free flame retardants (melamine polyphosphate and cyanurate, nano-sized montmorillonite, expandable graphite), cured and studied for O2 index, heat release rate, mass loss during combustion, effective combustion Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Farb i Tworzyw, Gliwice Ewa Kicko-Walczak*, Grażyna Rymarz Uniepalnianie chemoutwardzalnych materiałów polimerowych metodą modyfikacji bezhalogenowej Flame retardancy of thermoset polymeric materials by halogen-free modification Mgr inż. Grażyna RYMARZ - notkę biograficzną i fotografie Autorki drukujemy w bieżącym numerze na str. 1536. Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy w Piastowie, Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu, ul. Harcerska 30, 05-820 Piastów, tel.: (22) 723-60-25 wew. 234, fax: (22) 723-71-96, e-mail: e.kicko-walczak@impib.pl Dr inż. Ewa KICKO-WALCZAK w roku 1971 ukończyła studia na Wydziale Chemicznym więcej »

Wielowarstwowe wyroby tkaninowo-gumowe

Maria Rajkiewicz Ludomir Ślusarski

Wyroby tkaninowo-gumowe mają strategiczne znaczenie dla gospodarki. W wyrobach tych, gdy tkaniny gumowane stanowią główny element, wykorzystuje się wzmacniające właściwości tkaniny oraz odporność powłoki gumowej na warunki użytkowania i wpływ środowiska. O trwałości tych wyrobów, na równi z właściwościami obu łączonych materiałów, decyduje adhezja między nimi. W praktyce produkcyjnej i w pracach badawczych zwiększenie wytrzymałości połączenia włókien chemicznych z elastomerami osiąga się, stosując impregnację adhezyjną kordów lub tkanin w kąpielach RFL (rezorcyna, formaldehyd, lateks). Nowszym, mniej kłopotliwym i rozwijanym ostatnio sposobem jest wprowadzenie bezpośrednio do mieszanki kauczukowej specjalnych substancji zwanych promotorami adhezji11). Ten carboxylated butadiene-acrylnitrile rubber comps. were prepd. by mixing the resp. rubbers with S (6%) and an accelerator (0.5-2.5%) and vulcanized at 160°C by using a com. rheometer. The vulcanizates were studied for mech. properties. The tensile strength and the Schopper abrasivity increased and optimum vulcanization time, Shore hardness and permanent strain after compression decreased with the increasing S content. The Mooney plasticity, relative elongation, elasticity modulus, ageing resistance, and brittleness temp. did not depend on the rubber compd. compn. Sieciowanie elastomerów może być konwencjonalne (z zastosowaniem siarki i przyspieszaczy) i niekonwencjonalne z zastosowaniem niekonwencjonalnych substancji sieciujących. Stosując metodę aInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy, Piastów; bPolitechnika Łódzka Maria Rajkiewicza, *, Ludomir Ślusarskib Wielowarstwowe wyroby tkaninowo-gumowe Multilayer textil-rubber goods Prof. dr hab. inż. Ludomir ŚLUSARSKI jest absolwentem Politechniki łódzkiej. Jest pracownikiem Instytutu Technologii Polimerów i Barwników tej uczelni. Tytuł profesora zwyczajne więcej »

Właściwości dynamiczne (nano)kompozytów NBR z montmorylonitem interkalowanym polimerem wodorozpuszczalnym

Cezary Dębek

Otrzymano wulkanizaty kauczuku butadienowo- nitrylowego zawierającego montmorylonit interkalowany polimerem rozpuszczalnym w wodzie. Właściwości dynamiczne wulkanizatów z niewielką zawartością modyfikowanego montmorylonitu ze względu na wysokie wartości kąta δ i modułu G* oraz mniejszą ich zależność od amplitudy odkształcenia są odmienne od właściwości wulkanizatów zawierających sadzę. Montmorillonite was intercalated with poly(vinyl pyrrolidone) and glycerol in aq. dispersion and used as a filler for butadiene-nitrile rubber. After vulcanization, the rubber was studied for viscoelastic properties (complex modulus and phase shift angle between the strain and stress). The dynamic characteristics of the rubber was better than that of a C black-filled rubber studied for comparison. Właściwości dynamiczne materiału lepkosprężystego charakteryzowane są przez moduł zespolony G* oraz kąt przesunięcia fazowego (δ) między odkształceniem a naprężeniem. Wielkości te są podstawowymi danymi branymi pod uwagę przy konstruowaniu wibroizolatorów i amortyzatorów gumowych. Wielkości te zasadniczo zależą od siły oddziaływań polimer-napełniacz, napełniacz-napełniacz i wynikają bezpośrednio z rodzaju kauczuku oraz ilości i aktywności wprowadzonego napełniacza. Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy, Piastów Cezary Dębek* Właściwości dynamiczne (nano)kompozytów NBR z montmorylonitem interkalowanym polimerem wodorozpuszczalnym Dynamic properties of NBR (nano)composites filled with a water-soluble polymer-modified montmorillonite Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy w Piastowie, Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu, ul. Harcerska 30, 05-820 Piastów, tel.: (22) 723-60-25 wew. 251, fax: (22) 723-71-96, e-mail: c.debek@ipgum.pl Dr inż. Cezary DĘBEK w roku 1993 ukończył studia na Wydziale Technologicznym Politechniki Brneński więcej »

Właściwości mechaniczne i morfologia kompozytów termoelastoplastów z montmorylonitem modyfikowanym polimerem rozpuszczalnym w wodzie

Cezary Dębek Maria Rajkiewicz

Opracowano procedury interkalacji montmorylonitu sodowego polimerem rozpuszczalnym w wodzie oraz zbadano właściwości mechaniczne i morfologię kompozytów termoelastoplastów: triblokowego kopolimeru butadienowo- styrenowego (SBS) oraz mieszaniny PP/ EPDM sieciowanej dynamicznie (TPV) z niewielkimi ilościami interkalowanego montmorylonitu. Montmorylonit sodowy interkalowano dekstryną żółtą N i plastyfikowano glicerolem. Proces interkalacji prowadzono w środowisku wodnym. Badania WAXS wykazały rozsunięcie odległości międzywarstwowej montmorylonitu. Zbadano wpływ napełniacza na właściwości mechanicznie termoelastoplastów (SBS, TPV). Stwierdzono wzmacniające działanie interkalowanego montomrylonitu. Obok kompozytów interkalowanych otrzymano w niektórych przypadkach kompozyty eksfoliowane. Na montmorillonite (MT) was intercalated with the yellow dextrin plasticized with glycerol and used as a filler (1-4% by mass) for manufg. styrene-butadiene-styrene copolymer and dynamically crosslinked polypropylene/ethylenepropylene- diene blend matrix composites. For comparison, a com. amminium salt-modified MT was also used as Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy, Piastów Cezary Dębek*, Maria Rajkiewicz Właściwości mechaniczne i morfologia kompozytów termoelastoplastów z montmorylonitem modyfikowanym polimerem rozpuszczalnym w wodzie Mechanical properties and morphology of thermoelastoplast composites with montmorillonite modified with a water-soluble polymer Prof. dr hab. inż. Maria RAJKIEWICZ ukończyła studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. Tytuł doktora habilitowanego nauk chemicznych uzyskała na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. Obecnie jest kierownikiem Zespołu Projektów Badawczych w Instytucie Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Piastowie. Specjalność - technologia polimerów. Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Techn więcej »

Wpływ budowy sieci przestrzennej na właściwości termiczne elastomerów

Małgorzata Piaskiewicz Teresa Kleps Michał Lewandowski

Przedstawiono wyniki badań wpływu budowy sieci przestrzennej elastomerów na ich właściwości termiczne. Stabilność termooksydacyjną oceniano metodą termograwimetryczną a odporność na starzenie cieplno-tlenowe oznaczano zgodnie z obowiązującymi normami w przemyśle gumowym. Stabilność termooksydacyjna określona wskaźnikami T0,5, T1 i EA zależy od budowy sieci przestrzennej elastomerów. Kompozyty IR, SBR i EPDM zawierające węzły sieci węgiel-węgiel odznaczają się lepszą stabilnością termooksydacyjną, czyli odpornością na działanie temperatury niż odpowiadające im elastomery zawierające węzły siarczkowe. Stwierdzono, że wyniki badań odporności elastomerów na działanie temperatury otrzymane metodą termograwimetryczną i metodami zalecanymi przez normy stosowane w przemyśle gumowym korespondują ze sobą. Com. isoprene, butadiene-styrene and ethylene-propylene- diene rubbers were crosslinked with 7 various curing systems and studied for network structure, thermooxidative stability, Shore A hardness, tensile strength, elongation at break and ageing resistance. The rubbers with C-C crosslinks showed better thermostability than those with C-S-C crosslinks. The stability decreased with increasing no. of S atoms in the crosslink and with increasing unsatn. degree of the original rubber. Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy, Piastów Małgorzata Piaskiewicz*, Teresa Kleps, Michał Lewandowski Wpływ budowy sieci przestrzennej na właściwości termiczne elastomerów Effect of network structure on thermal properties of elastomers Dr inż. Teresa KLEPS - notkę biograficzną i fotografię Autorki drukujemy w bieżącym numerze na str. 1591. Mgr inż. Michał LEWANDOWSKI - notkę biograficzną i fotografię Autora drukujemy w bieżącym numerze na str. 1591. Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy w Piastowie, Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, ul. Harc więcej »

Wpływ dodatku pochodnych poliheksametylenoguanidyny na masowy wskaźnik szybkości płynięcia oraz podatność na biodegradację kompozytów polilaktydowych

Agnieszka Richert Maciej Walczak

W pracy przedstawiono wyniki badań nad wpływem pochodnych poliheksametylenoguanidyny (PHMG) o potencjalnych właściwościach biobójczych (zawartość 0,2-1,0% mas.) na niektóre właściwości przetwórcze i biologiczne kompozytów polilaktydowych. Właściwości przetwórcze określano za pomocą masowego wskaźnika szybkości płynięcia, a badania podatności na biodegradację wykonano, oznaczając aktywność oddechową mikroorganizmów za pomocą systemu pomiarowego OxiTop Control. Uzyskane wyniki wskazują, że wprowadzenie do polilaktydu (PLA) stearynianu PHMG oraz granulatu wosku polietylenowego PHMG znacząco obniżało jego podatność na biodegradację. Natomiast wprowadzenie soli kwasu sulfanilowego PHMG wpływało korzystnie na ten proces. Polylactide (PLA) was filled with derivatives of polyhexamethyleneguanidine (PHMG) to produce resp. composites studied then for their melt flow index and BOD before and after biodegradn. in river water. Sulfanilic acid salt of PHMG was the most efficient additive to the PLA composites studied. Od wielu lat kompozyty polilaktydowe są przedmiotem zainteresowania w wielu dziedzinach nauki i przemysłu1). Opakowania powstałe z takich kompozytów muszą nie tylko chronić zapakowany towar, ale także hamować niekorzystne zmiany powodowane czynnikami fizykochemicznymi i biologicznymi2-5). Do produkcji opakowań o działaniu bioaktywnym mogą być wykorzystane różne substancje (syntetyczne i naturalne, organiczne i nieorganiczne)6). Nowe materiały opakowaniowe zawierające substancje biobójcze mogą więc odgrywać znaczącą rolę w wydłużaniu okresu trwałości produktów spożywczych i redukowaniu ryzyka występowania patogenów. Dlatego też z roku na rok rośnie zapotrzebowanie na środki bioaktywne stosowane jako dodatki do tworzyw polimerowych mających zastosowanie w przemyśle opakowaniowym i medycznym1, 7, 8). aInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń; bUniwersytet im. Mikołaja Kopernika, Toruń Agnieszka Rich więcej »

Wpływ fotodegradacji na właściwości strukturalne i termomechaniczne folii polilaktydowej

Piotr Rytlewski

Zbadano wpływ promieniowania ultrafioletowego i widzialnego (UV-Vis) w zakresie długości fali 290-800 nm na właściwości strukturalne i termomechaniczne folii polilaktydowej. �Wpływ fotodegradacji na zmiany właściwości strukturalnych PLA określono na podstawie badań spektroskopii w podczerwieni z transformacją Fouriera (FTIR), natomiast wpływ na właściwości mechaniczne określono na podstawie wyników badań mechanicznej analizy dynamicznej (DMA). Fotodegradacja przebiegała wg reakcji Norrisha typu II i oprócz zmian strukturalnych powodowała zmniejszenie modułu zachowawczego folii PLA w szerokim zakresie temperatury. Polylactide film (50 μm) was produced by kalendering, irradiated for 200 h at 27°C with UV and visible light and studied for presence of CO, OH, CH2=CH- and CH2= groups and storage modulus. The irradn. resulted in formation of OH groups and unsatd. C=C bonds and in decreasing the storage modulus of the polymer. W ostatnim dziesięcioleciu alifatyczne poliestry, takie jak polilaktyd (PLA), były przedmiotem wielu badań i publikacji naukowych z uwagi na ich biodegradowalność, zarówno w warunkach wewnątrzustrojowych człowieka, jak również pod wpływem oddziaływania czynników środowiska naturalnego. Tworzywo polimerowe poddane działaniu czynników środowiska naturalnego ulega głównie fotodegradacji, Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń Piotr Rytlewski* Wpływ fotodegradacji na właściwości strukturalne i termomechaniczne folii polilaktydowej Effect of photodegradation on structural and mechanical properties of polylactide film Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu, ul. M. Skłodowskiej-Curie 55, 87-100 Toruń, tel.: (52) 341-93-72, fax: (52) 340-19-78, email: prytlewski@ukw.edu.pl Dr Piotr RYTLEWSKI w roku 2005 ukończył studia na Wydziale Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Stopień naukowy doktora nauk tec więcej »

Wpływ modyfikacji sadzy silanami i aminą na właściwości fizyczne wulkanizatów NBR

Krzysztof Potocki Marian Zaborski

Przedstawiono wyniki badań nad wpływem modyfikacji sadzy na właściwości fizyczne wulkanizatów NBR. Do badań zastosowano sadzę kanałową, którą modyfikowano za pomocą N-2- aminoetylo-3-aminopropylotrimetoksysilanu, 3-metakryloksypropylotrimetoksysilanu oraz trietylenodiaminy. Zbadano takie właściwości fizyczne wulkanizatów, jak wytrzymałość na rozciąganie, naprężenie przy wydłużeniu 100%, 200% i 300%, wytrzymałość na rozdzieranie oraz wydłużenie przy zerwaniu. Okazało się, że modyfikacja sadzy za pomocą dietylenotriaminy poprawiła właściwości wytrzymałościowe wulkanizatów NBR. Nitrile rubbers was filled with channel C black samples modified with NH2CH2CH2NH(CH2)3Si(OMe)3, CH2=CHCOO(CH2)3Si(OMe) and (NH2CH2CH2)2NH at 120°C and 60 hPa for 24 h and then studied for tensile strength, elongation under stress and tear strength. Only the modification of C black with (NH2CH2CH2)2NH resulted in an improvement of the mech. properties of the rubber vulcanizates. Do czynników wywierających duży wpływ na właściwości fizyczne napełnionych elastomerów należą m.in. oddziaływania napełniacz-polimer i napełniacz-napełniacz1-6). Oddziaływania cząstek napełniacza z polimerem oraz oddziaływania napełniacz-napełniacz można zmieniać w szerokim zakresie w wyniku modyfikacji powierzchni cząstek napełniacza7-12). aInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy, Piastów; bPolitechnika Łódzka Krzysztof Potockia,*, Marian Zaborskib Wpływ modyfikacji sadzy silanami i aminą na właściwości fizyczne wulkanizatów NBR Effect of carbon black modification with silanes and an amine on physical properties of nitrile rubber vulcanizates Prof. dr hab. inż. Marian ZABORSKI w roku 1971 ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. Jest dyrektorem Instytutu Technologii Polimerów i Barwni więcej »

Wpływ nanocząstek srebra na niektóre fizykochemiczne i biologiczne właściwości nanokompozytów polietylenowych

Józef Richert Agnieszka Richert Marian Żenkiewicz

Przedstawiono wpływ nanocząstek srebra na niektóre właściwości fizykochemiczne i biologiczne nanokompozytów polietylenowych o zawartości tego napełniacza 0,2-1,0% mas. Badania właściwości mechanicznych wykonano metodą statycznego rozciągania, właściwości przetwórcze badano za pomocą masowego wskaźnika szybkości płynięcia MFR (melt flow rate), właściwości użytkowe określano metodami pomiaru przenikalności pary wodnej, a badania biobójczości przeprowadzono metodą badania stref zahamowania wzrostu. Ogólnie można stwierdzić, że nanokompozyty polietylenowe z napełniaczem w postaci nanocząstek srebra charakteryzują się mniejszą niż polietylen podatnością na odkształcenia wzdłużne zachodzące pod wpływem rozciągania oraz mają lepsze właściwości barierowe i biobójcze niż polietylen stanowiący ich osnowę. Ag nanoparticles were added to low.-d. polyethylene (0.2-1.0% by mass) to improve its biocide activity. The nanocompoaInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń; bUniwersytet Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz Józef Richerta, *, Agnieszka Richerta, Marian Żenkiewiczb Wpływ nanocząstek srebra na niektóre fizykochemiczne i biologiczne właściwości nanokompozytów polietylenowych Effect of silver nanoparticles on some physico-chemical and biological properties of polyethylene-matrix nanocomposites Mgr Agnieszka RICHERT - notkę biograficzną i fotografię Autorki drukujemy w bieżącym numerze na str. 1617. Prof. dr hab. inż. Marian ŻENKIEWICZ - biografię i fotografię Autora drukujemy w bieżącym numerze na str. 1486. Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu, ul. M. Skłodowskiej-Curie 55, 87-100 Toruń, tel.: (56) 659-84-22, fax: (56) 650-03-33, e-mail: j.richert@impib.pl Dr Józef RICHERT w roku 2006 ukończył studia na wydziale Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jest adiunktem, dyrektorem (pełniącym obowiązki) Oddziału Instytutu Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w To więcej »

Wpływ powierzchniowej modyfikacji kredy na jej parametry termodynamiczne oznaczane techniką odwróconej chromatografii gazowej

Ewa Langer Grażyna Kamińska-Bach

Techniką odwróconej chromatografii gazowej IGC (inverse gas chromatography) oznaczano właściwości termodynamiczne kredy niemodyfikowanej i obrabianej powierzchniowo (modyfikowanej). Modyfikację przeprowadzono przy użyciu środka dyspergującego stosowanego powszechnie w przemyśle farb i lakierów. Określono wpływ obróbki powierzchniowej oraz temperatury badania na właściwości termodynamiczne, takie jak parametr oddziaływania Flory`ego i Hugginsa (χ∞ 12), parametr rozpuszczalności Hansena (δ2) oraz swobodną energię adsorpcji (ΔGo a). Na podstawie przeprowadzonych badań, stwierdzono niewielki wpływ temperatury na oznaczane parametry termodynamiczne, w przeciwieństwie do modyfikacji, która powoduje wzrost powinowactwa kredy do stosowanych substancji testowych. Two com. chalk samples were modified with a com. dispersing agent and studied by inverse gas chromatog. to det. the Flory-Huggins parameter, soly. parameter and free energy of adsorption. The surface treatment of the chalk resulted in an increase of chalk affinity to the test substances. Kreda (węglan wapnia) jest znanym surowcem naturalnym, występującym jako wapień, kreda naturalna, marmur lub szpat, a także jest otrzymywana syntetycznie przez strącanie (kreda strącana). Znajduje ona coraz szersze zastosowanie w wielu dziedzinach techniki i technologii. W zależności od pochodzenia i rodzaju obróbki znajduje ona zastosowanie jako wypełniacz, nośnik, pigment, środek polerujący lub neutralizujący lub jako materiał budowlany. Stosowana jest w przemyśle gumowym, kablowym, przetwórstwie plasto- i elastomerów, w przemyśle papierniczym, poligraficznym, spożywczym oraz w przemyśle farb i lakierów. Kredy naturalne stosowane jako wypełniacze są nieorganicznymi materiałami hydrofilowymi, łatwo zwilżalnymi przez wodę i łatwo ją absorbującymi na swojej powierzchni, ale w sposób ograniczony są one zwilżane przez polimery organiczne. Tę ograniczoną zwilżalność m więcej »

Wpływ wybranych czynników sieciujących na stopnie zżelowania i spęcznienia polilaktydu

Rafał Malinowski Marian Żenkiewicz Agnieszka Richert

Przedstawiono wyniki badań wpływu sieciowania polilaktydu (PLA) na jego stopnie zżelowania (Xz) i spęcznienia (Xs). Sieciowanie wykonano za pomocą promieniowania elektronowego o dużej energii elektronów przy udziale małocząsteczkowych związków wielofunkcyjnych (MZW), takich jak izocyjanuran triallilowy (TAIC), triakrylan trimetylopropanu (TMPTA) lub diakrylan 1,6-heksanodiolu (HDDA). Zbadano wpływ dawki promieniowania, rodzaju MZW oraz różnej zawartości TAIC (1, 3 lub 5% mas.) na Xz i Xs. Stwierdzono, że promieniowanie elektronowe bez obecności MZW powoduje istotną degradację PLA, a skutecznym środkiem sieciującym PLA pod wpływem promieniowania elektronowego jest TAIC. Polylactide was mixed with triallyl isocyanurate, 1,5-dihydroxy- 3-hydroxy-methylpentane triacrylate or 1,6-hexandiol diacrylate (1-5% by mass), granulated by extrusion, crosslinked by high-power electron radiation (dosis up to 90 kGy) and studied for gelation and swelling degrees detd. by dissoln. in CHCl3 at 23°C. The addn. of triallyl isocyanurate (4-5%) resulted in the highest gelation degree (93-94% for 40 kGy). At its lower content (1%), the highest swelling degree (39% for 10 kGy) was achieved. Polimery biodegradowalne stanowią nową grupę materiałów inżynierskich, które wzbudziły duże zainteresowanie już nie tylko w medycynie i inżynierii tkankowej1-3), ale także w zastosowaniach masowych, takich jak np. produkcja opakowań. Jednym z ważniejszych polimerów aInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń; bUniwersytet Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz Rafał Malinowskia, *, Marian Żenkiewiczb, Agnieszka Richerta Wpływ wybranych czynników sieciujących na stopnie zżelowania i spęcznienia polilaktydu Effect of some crosslinking factors on gelation and swelling degree of polylactide Prof. dr hab. inż. Marian ŻENKIEWICZ - biografię i fotografię Autora drukujemy w bieżącym numerze na str. 1486. Mgr Agnieszka RICHERT - notkę biograficzną i fot więcej »

Wybrane zgłoszenia patentowe z dziedziny chemii

Zgł. nr 395975; C01G 19/02 POLITECHNIKA WROCŁAWSKA, Wrocław Tetrycz H., Rac O., Koźlecki T., Polowczyk I., Oleś D., Fiedot M., Halek P., Halek G., Wiśniewski K. Sposób syntezowania nanocząstek tlenku cyny Przedmiotem wynalazku jest sposób syntezowania nanocząstek tlenku cyny, przeznaczony do stosowania w technikach sensorowych, nowoczesnej optoelektronice i medycynie. Sposób polega na tym, że wodny roztwór prekursora zawierającego jony cyny o stężeniu 0,01-1,00 g/dm³ miesza się z wodnym roztworem surfaktantu niejonowego tak, aby jego ułamek masowy w roztworze wynosił 0,00-10,0% oraz z wodnym roztworem polietylenoiminy o stężeniu 0,00-200,0 g/dm³, przy czym podczas mieszania stopniowo dodaje się, korzystnie porcjami, wodny roztwór wodorotlenku zawierającego jony OH¯ o stężeniu 0,1-10,00 g/dm³. (26 zastrzeżeń) Zgł. nr 392952; C02F 11/04 UNIWERSYTET WARMIŃSKO- -MAZURSKI W OLSZTYNIE, Olsztyn Krzemieniowski M., Zieliński M., Dębowski M. Urządzenie do pozyskiwania biogazu z roślinności wodnej Urządzenie do pozyskiwania biogazu z roślinności wodnej, zawierające zbiornik substratu, reaktor fermentacyjny, zbiornik biogazu i zbiornik osadu pofermentacyjnego, charakteryzuje się tym, że reaktor fermentacyjny (1) umieszczony jest w wodzie za pomocą kotwic (2), a mieszadła (7), umieszczone w reaktorze (1), połączone są z pływakami (8), które są jednocześnie zbiornikami biogazu. (1 zastrzeżenie) (rys. 1) Zgł. nr 392812; C04B 14/00 DOLNOŚLĄSKIE SUROWCE SKALNE; SPÓŁKA AKCYJNA, Warszawa Latocha T. Sposób wytwarzania betonu do naprawy nawierzchni betonowych Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarz więcej »

Wytwarzanie kompozytów polimerowych z włóknem szklanym metodą RTM i badanie ich właściwości termomechanicznych

Lidia Kurzeja Jerzy Miśków Stefan Kubica

Otrzymano i zbadano podstawowe właściwości polimerowych kompozytów z włóknem szklanym wytworzonych metodą RTM (resin transfer molding). Jako osnowę stosowano nienasyconą żywicę poliestrową, żywicę winyloestrową oraz żywicę epoksydową. Kompozyty otrzymane z żywicy winyloestrowej charakteryzowały się znacznie lepszymi właściwościami niż kompozyty otrzymywane metodą kontaktową. Z kompozycji epoksydowej otrzymano kompozyty o podobnych właściwościach, ale o mniejszym skurczu liniowym i niższej temperaturze zeszklenia. Metoda RTM jest nowoczesną metodą produkcji wysokiej jakości kompozytów. W Polsce jest ona jeszcze mało stosowana ze względu na duży koszt instalacji. Three com. unsatd. resins were used as matrices for prodn. of glass fabrics and nonwovens-reinforced composites by resin transfer molding. After curing, the composites showed good mech. properties, low linear shrinkage, and water absorption. The epoxy resin composites showed glass transition temp. 44-68°C, while unsatd. polyester resin composites 115-127°C. Materiały kompozytowe wypierają stopniowo inne tradycyjne materiały stosowane w technice i życiu codziennym. Postęp w stosoaInstytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Toruń; bFirma "Opticup", Bielsko-Biała Lidia Kurzejaa, *, Jerzy Miśkówb, Stefan Kubicaa Wytwarzanie kompozytów polimerowych z włóknem szklanym metodą RTM i badanie ich właściwości termomechanicznych Preparation of the polymer composites with glass fibers by resin transfer molding and examination of their thermomechanical properties Mgr inż. Jerzy MIŚKÓW w roku 1977 ukończył studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej. Od 1978 do 1989 r. pracował w Zakładach Chemicznych w Blachowni Śląskiej. W 1989 r. założył własną firmę produkcyjnoszkoleniową OPTICUP. Firma zajmuje się produkcją kompozytów i jachtów regatowych oraz prowadzi szkolenia w zakresie wytwarzania kompozytów. Specjalność - technologia produkcji kompozytów. In więcej »

Wywiad z Panem dr. inż. Stefanem Kubicą, dyrektorem Instytutu Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu

Redaktor Andrzej J. Szyprowski: Panie Dyrektorze, przypadło Panu do zrealizowania wyjątkowe dzieło w polskiej nauce: integracja i restrukturyzacja sześciu różnych instytucji naukowych z Torunia, Gliwic, Jasła, Piastowa, Oświęcimia i Zgierza. Proszę przedstawić naszym Czytelnikom, w jakim były stanie przejmowane instytucje, na czym polegał proces restrukturyzacji i jaki jest obecny stan organizacyjny Instytutu. Dyrektor Stefan Kubica: Niewątpliwie obligatoryjna integracja (konsolidacja) i restrukturyzacja sześciu różnych jednostek naukowych (z akcentem na obligatoryjna), była i jest nadal zadaniem na pewno niełatwym. Z formalnego punktu widzenia, po trwającym dwa lata procesie przygotowawczym, na mocy Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dn. 3 października 2007 r. (Dz.U. Nr 196 poz. 1418), połączono z dn. 1 stycznia 2008 r. nie sześć jednostek, jak Pan Redaktor wyliczył w pytaniu, lecz cztery wybrane wcześniej jednostki badawczo-rozwojowe, mianowicie Instytut Przetwórstwa Tworzyw Sztucznych "Metalchem" z siedzibą w Toruniu (IPTS Metalchem), Instytut Barwników i Produktów Organicznych z siedzibą w Zgierzu (IBiPO), Instytut Przemysłu Gumowego z siedzibą w Piastowie (IPG) i Ośrodek Badawczo- Rozwojowy Kauczuków i Tworzyw Winylowych z siedzibą w Oświęcimiu (OBR KiTW). Nowa Jednostka powstała w wyniku połączenia tych jednostek i otrzymała nazwę Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników z siedzibą w Toruniu (Instytut IMPiB). W celu wyjaśnienia tej rozbieżności podam, że prawidłowo wylistował Pan wszystkie elementy składowe nowej Jednostki, w szczególności Gliwice i Jasło, ale zostały one już wcześniej włączone do IPTS Metalchem z siedzibą w Toruniu. Po tych dość obszernych wyjaśnieniach dotyczących pierwszej części pytania, chciałbym obecnie odnieść się do jego drugiej części, czyli do stanu przejmowanych instytucji. Stanu tego nie da się opisać za pomocą jednego lub dwóch zdań, gdyż odpowiedź tego typu więcej »

Z półki księgarskiej - Bolesław Hancyk ADR, REACH, CLP NIEBEZPIECZNE CHEMIKA LIA. PORADNIK

Marcela Palczewska-Tulińska

Autor recenzowanej książki to akredytowany ekspert Rządu RP w Komitecie Ekspertów ONZ ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych i Globalnej Harmonizacji Systemów Klasyfikacyjnych. Od wielu lat zajmuje się on bezpieczeństwem chemicznym i w książce w sposób kompleksowy omówił zagadnienia związane z prawnymi rozwiązaniami dotyczącymi zagrożeń dla zdrowia i środowiska wynikających z produkcji, stosowania i transportu chemikaliów. Książka-poradnik została podzielona na kilka części tematycznych, poświęconych Umowie Europejskiej ADR (system regulujący bezpieczny przewóz towarów niebezpiecznych), trzem dyrektywom 67/548/EWG (określanej skrótem DSD Dangerous Substance Directive), 1999/45/WE (określanej skrótem DPD Dangerous Preparation Directive) oraz 91/155/WE (dotyczącej obowiązku producentów preparatów niebezpiecznych w zakresie sporządzania kart charakterystyki dla użytkowników profesjonalnych), a także dwóm rozporządzeniom (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady 1907/2006 (REACH) oraz 1272/2008 (CLP). Autor już we wstępie podkreśla dwoistość systemów bezpieczeństwa chemicznego w Unii Euro więcej »

Z prasy zagranicznej

Biomasa - przyszłościowy surowiec chemiczny i energetyczny CIT plus 2012, 15, nr 4, 6 O bioekonomii mówi się i pisze ostatnio coraz częściej. Wprawdzie era surowców odnawialnych jest jeszcze bardzo odległa, a energetyka i przemysł chemiczny są oparte na przerobie surowców kopalnych, głównie ropy naftowej i gazu ziemnego, to jednak nie ulega wątpliwości, że wobec perspektywy wyczerpania się surowców kopalnych ich miejsce zajmą kiedyś surowce odnawialne i procesy biorafineryjne, jak również produkcja biopaliw i biogazu. Zadecydują o tym zarówno względy natury ekonomicznej i klimatycznej, jak i politycznej. Przykładem tego jest realizowany obecnie przez Niemcy gigantyczny projekt technologiczny polegający na rezygnacji z energii atomowej i przestawieniu całej gospodarki Niemiec, jednego z najbardziej uprzemysłowionych krajów świata, na energię pochodzącą w większości ze źródeł odnawialnych. Przewiduje się m.in. że udział biopaliw (biodiesla i bioetanolu) w ogólnym zużyciu paliw motorowych zwiększy się w Niemczech o 5,8-10% w 2020 r., a w wypadku samochodów napędzanych gazem 20% zawartego w nim metanu ma pochodzić z biogazu (w Szwecji udział ten wynosi 55%). Jednym z głównych czynników transformacji bioekonomicznej w Niemczech ma też być większe wykorzystanie biomasy, która - niezależnie od CO2 - jest jedynym niekopalnym źródłem węgla. Chociaż w dalszej perspektywie podstawowym źródłem energii może stać się wodór, to na krótszą metę biopaliwa i biogaz mogą z powodzeniem zastąpić paliwa pochodzenia kopalnego, integrując się w pełni z istniejącą w tej dziedzinie infrastrukturą. Szerokie wykorzystanie biomasy rodzi jednak wiele nowych problemów, w tym problemów natury logistycznej związanych z oceną zasobów biomasy oraz pewnością i ciągłością jej dostaw. Dane na ten temat są rozbieżne. Wynika z nich jednak, że biomasa może mieć znaczący udział w zaspokojeniu europejskiego zapotrzebowania na energię oraz na surowce więcej »

Z życia Stowarzyszenia Inżynierów i Techników przemysłu chemicznego

Dzień Chemika w Warszawie Dnia 5 czerwca 2012 r. w Sali Kominkowej Domu Technika NOT przy ul. Czackiego w Warszawie spotkali się "na kawie" członkowie warszawskiego Koła Seniorów i przedstawiciele Kół Zakładowych warszawskiego oddziału Stowarzyszenia. Spotkaniu przewodniczył kol. Janusz Nowacki, prezes Koła Seniorów, a "niezawodny" prelegent, kol. Jurek Paprocki, zapoznał zebranych z najnowszymi wydarzeniami w polskim przemyśle chemicznym. Jego wystąpienie wywołało ożywioną dyskusję, która świadczyła o tym, jak bardzo stowarzyszeniowe środowisko zainteresowane jest wiedzą o przemianach gospodarczych, zachodzących w przemyśle chemicznym i jak bardzo na ser więcej »

Zastosowanie odwróconej chromatografii gazowej i metody sedymentacyjnej w badaniach oddziaływania na granicy faz pigment-rozpuszczalnik

Ewa Langer Grażyna Kamińska-Bach Elżbieta Kamińska-Tarnawska

Oznaczono parametry Flory’ego i Hugginsa oraz parametry rozpuszczalności wybranych nieorganicznych pigmentów metodą odwróconej chromatografii gazowej IGC (inverse gas chromatography). Uzyskane parametry rozpuszczalności porównano z wartościami oznaczonymi metodą sedymentacyjną. Wyznaczone obiema metodami parametry rozpuszczalności mają podobne wartości, zarówno w przypadku czerwieni żelazowej, jak i bieli tytanowej, zbliżone do wartości publikowanych w literaturze. Six inorg. pigments were studied for Flory-Huggins and solubility parameters in 15 org. solvents by inverse gas chromatogr. and sedimentation methods. The detd. values were tabulated. Obecnie powszechną praktyką stało się charakteryzowanie żywic/ polimerów (spoiw) i rozpuszczalników przeznaczonych do wyrobów lakierowych za pomocą parametrów rozpuszczalności. Znajomość tych wielkości pozwala przewidywać kompatybilność i mieszalność układów rozpuszczalnik-rozpuszczalnik, polimer-rozpuszczalnik i polimer-polimer. Problemem wciąż nierozwiązanym jest szacowanie oddziaływań w pigmentowanych układach powłokowych złożonych z co najmniej dwóch faz i wielu składników. Optymalnym rozwiązaniem byłby opis energii powierzchniowej pigmentów wielkościami stosowanymi w przypadku spoiw i rozpuszczalników, co pozwoliłoby przewidywać oddziaływania pigmentów z innymi składnikami i w wyniku tego uzyskać stabilną dyspersję jaką powinna być farba. Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, Oddział Zamiejscowy Farb i Tworzyw, Gliwice Ewa Langer*, Grażyna Kamińska-Bach, Elżbieta Kamińska-Tarnawska Zastosowanie odwróconej chromatografii gazowej i metody sedymentacyjnej w badaniach oddziaływania na granicy faz pigment-rozpuszczalnik Inverse gas chromatography and sedimentation method in examinations of pigment-solvent phase interactions Mgr inż. Grażyna KAMIŃSKA-BACH - notkę biograficzną i fotografię Autorki drukujemy w bieżącym numerze na str. 1542. Dr Elżbieta KA więcej »

Zastosowanie techniki nanoindentacji w badaniach materiałów polimerowych

Dariusz M. Bieliński

Przedstawiono wybrane przykłady zastosowania techniki nanoindentacji do badania powierzchniowego gradientu usieciowania wulkanizatów, migracji powierzchniowej małocząsteczkowych składników mieszanki gumowej i segregacji powierzchniowej w mieszaninach polimerowych, parametrów obróbki chemicznej lub fizycznej powierzchni polimerów w celu uzyskania żądanego stopnia jej modyfikacji i warunków fotopolimeryzacji żywicy poliestrowej z punktu widzenia właściwości użytkowych powłoki, oraz monitorowania procesów starzenia polimerów lub oceny odporności materiałów polimerowych na pęcznienie w paliwach. Wykazano istnienie gradientu gęstości usieciowania wulkanizatów, wskazując na jego podłoże i konsekwencje. Przedstawiono metodykę oznaczania grubości małocząsteczkowych wykwitów na powierzchni gumy z zastosowaniem nanoindentacji. Udowodniono, że możliwa jest nie tylko migracja powierzchniowa małocząsteczkowych składników mieszanki gumowej, ale i segregacja polimerowych składników mieszanin. Przedstawiono również wpływ pęcznienia w paliwie Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników w Toruniu, Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy, Piastów; Politechnika Łódzka Dariusz M. Bieliński* Zastosowanie techniki nanoindentacji w badaniach materiałów polimerowych Use of nanoindentation technique for studying polymeric materials Oddział Zamiejscowy Elastomerów i Technologii Gumy w Piastowie, Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników, ul. Harcerska 30, 05-820 Piastów, tel.: (22) 723-60-25, fax: (22) 723-71-96, e-mail: d.bielinski@ipgum.pl Prof. dr hab. inż. Dariusz M. BIELIŃSKI w roku 1987 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej. Stopień doktora w dziedzinie technologii chemicznej uzyskał w 1993 r. na University of Strathclyde, Glasgow (Wielka Brytania). W 2002 r. obronił habilitację z obszaru technologii chemicznej na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. Od 2010 r. jest p więcej »