Obserwowane w ostatnich latach coraz większe zainteresowanie radiowymi i nieradiowymi technikami określania położenia węzłów (terminali) może być kojarzone z dwoma, w pewnym sensie związanymi ze sobą, określeniami: wszechobecne lokalizowanie (ubiquitous positioning) oraz nawigacja z użyciem sygnałów przypadkowych SOP (Signals of Opportunity). Zdaniem autora, aktualne znaczenie tych pojęć w obszarze technik radiowych można zdefiniować następująco. Wszechobecne lokalizowanie to możliwość - określenia położenia terminala ruchomego w dowolnym środowisku, realizowanego zarówno przez infrastrukturę sieciową, jak i autonomicznie przez terminal, z zadaną rozdzielczością i dokładnością [1]. Oznacza to między innymi dostępność usług lokalizacyjnych wewnątrz budynków, w piwnicach, tunelach czy przejściach podziemnych, a więc tam, gdzie dostępność i jakość usługi nawigacyjnej świadczonej najbardziej rozpowszechnionymi metodami satelitarnymi (GPS, GLONASS, Galileo itp.) mogą być niewystarczające. - Nawigacja z użyciem sygnałów przypadkowych (nawigacja przypadkowa) to możliwość określania przez terminal danych nawigacyjnych (położenie opisywane geometrycznie lub symbolicznie, prędkość, ale też orientacja w przestrzeni lub estymacja wektora ruchu w pożądanym kierunku) na podstawie sygnałów radiowych emitowanych przez nadajniki niebędące częścią systemu nawigacyjnego i zwykle niezaprojektowanych pod względem estymacji położenia obiektów. Jest zatem oczywiste, że jedną z technik realizacji wszechobecnego lokalizowania może być nawigacja z użyciem sygnałów przypadkowych. Na obecnym etapie rozwoju nawigacja ta nie jest jeszcze oferowana komercyjnie, natomiast liczne prace badawcze prowadzone w wielu ośrodkach koncentrują się na metodach określania położenia terminali na podstawie sygnałów nadajników radiofonii i telewizji rozsiewczej [2] - [5], jak również nadajników sieci telefonii komórkowej GSM, UMTS i CDMA2000 [6] - [11]. Warto zwrócić uw [...]