Pomiary geofizyczne i wysokościowe oraz badania powierzchniowe wykonał zespół poznańskich archeologów z Instytutu Prahistorii UAM w rejonie Salonik w Grecji. Zakończył się czwarty sezon badań jedynej polskiej misji archeologicznej działającej w tym kraju – poinformował PAP prof. Janusz Czebreszuk, kierownik projektu. To czwarty sezon badań zapoczątkowanych w 2010 roku. Dzięki poprzednim działaniom udało się m.in. wykonać zdigitalizowany, trójwymiarowy model doliny rzeki Anthemountasu o powierzchni ponad 300 km2. To rejon dotychczas słabo rozpoznany pod względem archeologicznym. Podczas tegorocznej ekspedycji zadokumentowano pięć stanowisk tellowych, czyli sztucznych wzgórz powstałych na skutek wieloletniego osadnictwa ludzkiego. Archeolodzy stworzyli ich precyzyjne plany wysokościowe za pomocą jednego z najnowocześniejszych geodezyjnych odbiorników satelitarnych RTK (Real Time Kinematics) firmy Leica, opisując ich rozmiary i stopień zniszczeń. Opracowane w ten sposób stanowiska to: Nea Redestos, Agias Paraskevi, Toumba Galatista, Toumba Metamorphosis i Toumba Panikova. "Równolegle prowadziliśmy badania powierzchniowe kompleksu stanowisk nieopodal miejscowości Galatista, znajdującego się w wyższych partiach doliny. Składają się nań neolityczna osada, tell z okresu wczesnego brązu i obszar zasiedlany w epoce żelaza" – wylicza prof. Czebreszuk. Z uwagi na to, że na badanych stanowiskach archeologicznych na powierzchni zalegają tony fragmentów naczyń ceramicznych, badacze wykorzystali tzw. sampling, czyli próbkowanie. Są to badania powierzchniowe, w trakcie których nie zbiera się całego materiału, ale próbki według z góry ustalonego schematu. Wszystkie zebrane dane podlegały digitalizacji i były wprowadzane do nowatorskiej, specjalnie stworzonej dla projektu bazy danych w GIS (Systemie Informacji Geograficznej). Obecnie prowadzone są na Uniwersytecie w Salonikach prace laboratoryjne związane z interpretacją materiału powierzchniowego zebranego w toku wszystkich sezonów terenowych. "Już po wstępnych oględzinach w rejonie Galatista zauważalna jest długotrwałą kontynuacja osadnictwa od paleolitu, aż po czasy bizantyjskie. Możemy więc stwierdzić, że przekształcenia krajobrazu kulturowego trwającego tu nieprzerwanie przez 10 000 lat” – dodaje archeolog. Podczas tegorocznego sezonu przeprowadzono również szereg badań, których celem była rekonstrukcja pradziejowego środowiska przyrodniczego doliny Anthemountasu. Dlatego w tym roku do ekipy archeologów dołączyła dr Iwona Hildebrandt Radke – geomorfolog z Wydziału Nauk Geograficznych i Geologicznych UAM, która pobrała próbki z odsłoniętych osadów naturalnych, świadczących o częstych powodziach oraz intensywnych procesach stokowych, które miały bez wątpienia wpływ na osadnictwo w tym regionie. Badania realizowane są w ramach programu AVAP – Anthemountas Valley Archaeological Project we współpracy z greckimi badaczami, w oparciu o porozumienie zawarte pomiędzy Uniwersytetem im. A. Mickiewicza w Poznaniu a Uniwersytetem Arystotelesa w Salonikach. Kierownikiem projektu ze strony greckiej jest prof. Stelios Andreou. W badaniach bierze udział także dr Maria Pappa - przedstawicielka XVI Eforatu ds. Ochrony Zabytków Prehistorycznych i Klasycznych. Źródło: http://naukawpolsce.pap.pl RŁ
To czwarty sezon badań zapoczątkowanych w 2010 roku. Dzięki poprzednim działaniom udało się m.in. wykonać zdigitalizowany, trójwymiarowy model doliny rzeki Anthemountasu o powierzchni ponad 300 km2. To rejon dotychczas słabo rozpoznany pod względem archeologicznym.
Podczas tegorocznej ekspedycji zadokumentowano pięć stanowisk tellowych, czyli sztucznych wzgórz powstałych na skutek wieloletniego osadnictwa ludzkiego. Archeolodzy stworzyli ich precyzyjne plany wysokościowe za pomocą jednego z najnowocześniejszych geodezyjnych odbiorników satelitarnych RTK (Real Time Kinematics) firmy Leica, opisując ich rozmiary i stopień zniszczeń. Opracowane w ten sposób stanowiska to: Nea Redestos, Agias Paraskevi, Toumba Galatista, Toumba Metamorphosis i Toumba Panikova.
"Równolegle prowadziliśmy badania powierzchniowe kompleksu stanowisk nieopodal miejscowości Galatista, znajdującego się w wyższych partiach doliny. Składają się nań neolityczna osada, tell z okresu wczesnego brązu i obszar zasiedlany w epoce żelaza" – wylicza prof. Czebreszuk.
Z uwagi na to, że na badanych stanowiskach archeologicznych na powierzchni zalegają tony fragmentów naczyń ceramicznych, badacze wykorzystali tzw. sampling, czyli próbkowanie. Są to badania powierzchniowe, w trakcie których nie zbiera się całego materiału, ale próbki według z góry ustalonego schematu. Wszystkie zebrane dane podlegały digitalizacji i były wprowadzane do nowatorskiej, specjalnie stworzonej dla projektu bazy danych w GIS (Systemie Informacji Geograficznej).
Obecnie prowadzone są na Uniwersytecie w Salonikach prace laboratoryjne związane z interpretacją materiału powierzchniowego zebranego w toku wszystkich sezonów terenowych.
"Już po wstępnych oględzinach w rejonie Galatista zauważalna jest długotrwałą kontynuacja osadnictwa od paleolitu, aż po czasy bizantyjskie. Możemy więc stwierdzić, że przekształcenia krajobrazu kulturowego trwającego tu nieprzerwanie przez 10 000 lat” – dodaje archeolog.
Podczas tegorocznego sezonu przeprowadzono również szereg badań, których celem była rekonstrukcja pradziejowego środowiska przyrodniczego doliny Anthemountasu. Dlatego w tym roku do ekipy archeologów dołączyła dr Iwona Hildebrandt Radke – geomorfolog z Wydziału Nauk Geograficznych i Geologicznych UAM, która pobrała próbki z odsłoniętych osadów naturalnych, świadczących o częstych powodziach oraz intensywnych procesach stokowych, które miały bez wątpienia wpływ na osadnictwo w tym regionie.
Badania realizowane są w ramach programu AVAP – Anthemountas Valley Archaeological Project we współpracy z greckimi badaczami, w oparciu o porozumienie zawarte pomiędzy Uniwersytetem im. A. Mickiewicza w Poznaniu a Uniwersytetem Arystotelesa w Salonikach. Kierownikiem projektu ze strony greckiej jest prof. Stelios Andreou. W badaniach bierze udział także dr Maria Pappa - przedstawicielka XVI Eforatu ds. Ochrony Zabytków Prehistorycznych i Klasycznych.
Źródło: http://naukawpolsce.pap.pl
RŁ
