Pierwsze w Polsce wysokorozdzielcze, wielospektralne zobrazowania satelitarne w badaniach archeologicznych użył zespół naukowców pod kierunkiem dr. Rafała Zapłaty z Katedry Konserwacji Zabytków, Instytutu Historii Sztuki UKSW w Warszawie. "Efektem, a zarazem niewątpliwym sukcesem dotychczasowych prac jest rozpoznanie i zinwentaryzowanie przez mój zespół m.in. pozostałości dróg oraz zabudowy historycznej, które zlokalizowano na południowych obszarach woj. mazowieckiego" – mówi PAP dr Zapłata. Naukowcy przeanalizowali obrazy satelitarne o rozdzielczości przestrzennej dochodzącej do 0,5 m, pochodzące z różnych lat i wykonane w różnych porach roku. Zobrazowania te nie tylko są bardzo dokładne jeśli chodzi o rozdzielczość, ale także posiadają aż 8 zakresów spektralnych o długościach fal: 400÷450 nm (coastal), 450÷510 nm (blue), 510÷580 nm (green), 585÷625 nm (yellow), 630÷690 nm (red), 705÷745 nm (red edge), 770÷895 nm (near IR1), 860÷1040 nm (near IR2), dlatego określa się je jako wielospektralne. "Techniki te to źródło kolejnych danych, obok zdjęć lotniczych, które kierują badania archeologiczne w stronę nowoczesnych i nieinwazyjnych metod poznawczych. To bez wątpienia rewolucyjne i bardzo precyzyjne rozwiązanie" – przekonuje naukowiec. Użyta technologia, zdaniem dr. Zapłaty, jest użyteczna na potrzeby wykrywania podziemnych struktur przestrzennych i obiektów archeologicznych, np. pozostałości dróg czy fundamentów budynków, które mają wpływ m.in. na rozwój roślin, doprowadzając do zróżnicowania spektralnego, jakie rejestrują urządzenia umieszczone na satelitach. Według dr. Zapłaty, w Polsce zastosowanie zobrazowań satelitarnych jest wyzwaniem dla specjalistów. Taka sytuacja spowodowana jest rozdrobnieniem powierzchni terenu pod względem upraw rolniczych w Polsce. Jednak poprzez zastosowanie odpowiednich metod integracji i przetwarzania zobrazowań - m.in. metody integracji obrazów panchromatycznych i wielospektralnych (tzw. pansharpen) oraz wysokiej jakości danych, sytuacja stopniowo ulega zmianie na korzyść badań archeologicznych. Nowatorskich przetworzeń i analiz zobrazowań satelitarnych na rzecz nieinwazyjnych badań archeologicznych dokonał zespół specjalizujący się w teledetekcji, w skład którego weszli – dr hab. inż. Katarzyna Osińska-Skotak oraz mgr inż. Sebastian Różycki z Politechniki Warszawskiej. Prace naukowe zrealizowano w ramach projektu „Zastosowanie skaningu laserowego oraz teledetekcji w ochronie, badaniu i inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego”, sfinansowanego dzięki Narodowemu Programowi Rozwoju Humanistyki – to inicjatywa Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Dalsze prace badaczy skupią się na opracowaniu metodyki oraz włączaniu do badań kolejnych nowych metod przetwarzania, analizy i interpretacji zobrazowań satelitarnych. Źródło: naukawpolsce.pap.pl RŁ
"Efektem, a zarazem niewątpliwym sukcesem dotychczasowych prac jest rozpoznanie i zinwentaryzowanie przez mój zespół m.in. pozostałości dróg oraz zabudowy historycznej, które zlokalizowano na południowych obszarach woj. mazowieckiego" – mówi PAP dr Zapłata.
Naukowcy przeanalizowali obrazy satelitarne o rozdzielczości przestrzennej dochodzącej do 0,5 m, pochodzące z różnych lat i wykonane w różnych porach roku. Zobrazowania te nie tylko są bardzo dokładne jeśli chodzi o rozdzielczość, ale także posiadają aż 8 zakresów spektralnych o długościach fal: 400÷450 nm (coastal), 450÷510 nm (blue), 510÷580 nm (green), 585÷625 nm (yellow), 630÷690 nm (red), 705÷745 nm (red edge), 770÷895 nm (near IR1), 860÷1040 nm (near IR2), dlatego określa się je jako wielospektralne.
"Techniki te to źródło kolejnych danych, obok zdjęć lotniczych, które kierują badania archeologiczne w stronę nowoczesnych i nieinwazyjnych metod poznawczych. To bez wątpienia rewolucyjne i bardzo precyzyjne rozwiązanie" – przekonuje naukowiec.
Użyta technologia, zdaniem dr. Zapłaty, jest użyteczna na potrzeby wykrywania podziemnych struktur przestrzennych i obiektów archeologicznych, np. pozostałości dróg czy fundamentów budynków, które mają wpływ m.in. na rozwój roślin, doprowadzając do zróżnicowania spektralnego, jakie rejestrują urządzenia umieszczone na satelitach.
Według dr. Zapłaty, w Polsce zastosowanie zobrazowań satelitarnych jest wyzwaniem dla specjalistów. Taka sytuacja spowodowana jest rozdrobnieniem powierzchni terenu pod względem upraw rolniczych w Polsce. Jednak poprzez zastosowanie odpowiednich metod integracji i przetwarzania zobrazowań - m.in. metody integracji obrazów panchromatycznych i wielospektralnych (tzw. pansharpen) oraz wysokiej jakości danych, sytuacja stopniowo ulega zmianie na korzyść badań archeologicznych.
Nowatorskich przetworzeń i analiz zobrazowań satelitarnych na rzecz nieinwazyjnych badań archeologicznych dokonał zespół specjalizujący się w teledetekcji, w skład którego weszli – dr hab. inż. Katarzyna Osińska-Skotak oraz mgr inż. Sebastian Różycki z Politechniki Warszawskiej.
Prace naukowe zrealizowano w ramach projektu „Zastosowanie skaningu laserowego oraz teledetekcji w ochronie, badaniu i inwentaryzacji dziedzictwa kulturowego”, sfinansowanego dzięki Narodowemu Programowi Rozwoju Humanistyki – to inicjatywa Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Dalsze prace badaczy skupią się na opracowaniu metodyki oraz włączaniu do badań kolejnych nowych metod przetwarzania, analizy i interpretacji zobrazowań satelitarnych.
Źródło: naukawpolsce.pap.pl
RŁ
