Four com. emulsion poly(vinyl chlorides) were studied for grain morphol., chem. structure, thermal stability, decompn. heat and crystallinity. Trace amts. of impurities present in the polymer samples contributed to a decrease in their thermal stability. The crystallinity of the polymer was evidenced. Przedstawiono wyniki badań 4 emulsyjnych poli(chlorków winylu) (PVC E-68 Pbs, Pevikon P-682, Slovinyl EP-702 oraz Vestolit B-7021 Ultra). Używając mikroskopu konfokalnego, określono rozmiary ziaren polimerów i ich rozrzut granulometryczny. Metodą spektroskopii w podczerwieni zbadano budowę chemiczną i zawartość śladowych pozostałości innych związków w ziarnach polimeru po procesie emulsyjnej polimeryzacji chlorku winylu. Termograwimetrycznie wyznaczono początkową, maksymalną i końcową temperaturę rozkładu polimerów oraz wartości efektów cieplnych. Za pomocą spektroskopii w bliskiej podczerwieni i rentgenometrii zmierzono też stopień krystaliczności poszczególnych polimerów. Wyroby z poli(chlorku winylu) (PVC) lub kopolimerów zawierających powyżej 50% mas. chlorku winylu stanowią ok. 25% ogólnej światowej produkcji wszystkich polimerów. Szybki wzrost produkcji wyrobów z tych polimerów spowodowany jest ich niskimi cenami oraz dobrymi właściwościami przetwórczymi, fizykomechanicznymi, elektrycznymi, odpornością chemiczną, a także zdolnością do fizycznej modyfikacji. Plastizol, utworzony z plastyfikatora i emulsyjnego PVC, można przetwarzać w gotowe wyroby przez zanurzenie, odlewanie, formowanie rotacyjne i nakładanie rozpyleniem pneumatycznym lub hydrodynamicznym z natryskiem płomieniowym oraz na walcach1-5). W technologii przetwórstwa polimerów najważniejszym czynnikiem jest rodzaj użytego materiału. Zasadniczą rolę odgrywa sposób polimeryzacji monomeru, masa cząsteczkowa polimeru, rozmiary cząstki lub ziarna, charakterystyka powierzchni cząstki, odporność termiczna, a także jego morfologia6-9). Właściwości te są decydujące w[...]