Potencjalna różnorodność technologii radiowych (VHF, UHF, WiFi, SAT itp.) występująca w ramach jednego systemu łączności taktycznej prowadzi do konieczności stosowania dedykowanych protokołów transportowych dla konkretnych segmentów sieci taktycznej. Architektura TACTICS [1] [2] proponuje wykorzystanie potencjalnie różnych protokołów transportowych w ramach danej transmisji e2e (ang. end to end) w zależności od jakości (QoS) segmentu sieci po którym wiadomość jest przesyłana np. : (a) DTN (ang. Disruption Tolerant Network) np. IBR-DTN, (b) protokół dla komunikacji wąskopasmowej HF np. STANAG 5066 [3], czy (c) protokół UDP dla połączeń bez-sesyjnych. Niniejszy artykuł pokazuje wyniki badań rozwiązania transmisji danych STANAG 5066 w środowisku laboratoryjnym, zapewniającym emulację łączy UHF, VHF i SATCOM oraz przedstawia wybrane wyzwania 1 Praca realizowana w ramach projektu kat. B współfinansowanego przez Europejską Agencję Obrony pk. TACTICS. 2 oprogramowanie RDC 9000 WMS w.3.0 OBR CTM S.A. związane ze stosowaniem różnorodnych mechanizmów transportowych w ramach jednego systemu. 2. ŚRODOWISKO SYMULACYNE 2.1. Środowisko symulacyjne Badania symulacyjne wykonano w zestawie testowym wykorzystującym maszyny wirtualne z oprogramowaniem funkcjonalnym i bazowym STANAG 5066 - Rys.1. Maszyny wirtualne A i B, poprzez zdefiniowane interfejsy sieciowe, dołączone były do fizycznych urządzeń zapewniających emulację łącza radiowego oraz synchronizację ich zegarów systemowych. Jako emulator łącza wykorzystano urządzenie LANforge ICE WAN Emulator. Usługę synchronizacji zapewniał serwer NTP Galleon 6000. Routery Rtr1 i Rtr2 to routery programowe wykorzystujące system OpenBSD. Machine A (virtual) 10.50.10.151 (st: 1.1.1.1) Stanag 5066 SIS Server <> (3) Radio Link Emulator (5b) Stanag 5066 SIS Client <> (2) Application <> (1) Wireshark <> (4) Ethernet (I1) Rtr1 (5a) [...]

  W artykule opisano możliwość współpracy systemu INSIGMA z krajowym Systemem Powiadamiania Ratunkowego. INSIGMA 1) jest złożonym systemem informacyjnym do celów kompleksowej detekcji i identyfikacji zagrożeń oraz monitoringu i identyfikacji obiektów ruchomych. Obszary tematyczne zadań projektu pokrywają się w istotnym zakresie z dziedzinami Systemu Powiadamiania Ratunkowego, zatem współpraca obu systemów i współdzielenie przez nie informacji mogą znacząco poprawić bezpieczeństwo obywateli. 1. WSTĘP Bezpieczeństwo obywateli jest ważnym filarem nowoczesnego państwa i jednym z największych priorytetów UE; ma zarazem szeroki, wieloaspektowy wymiar - np. w sytuacjach kryzysowych silnie zależy od działania systemu ratownictwa. Funkcjonowanie tego systemu jest z kolei uwarunkowane obowiązującymi procedurami i skutecznością powiadamiania o zdarzeniach stanowiących zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi. Obsługa zgłoszeń alarmowych w krajach UE - w tym kierowanych na numer 112 oraz przyjmowanych przez systemy E112 i eCall - jest uregulowana odpowiednimi dyrektywami, komunikatami i zaleceniami [1…4]. Ustawa o Systemie Powiadamiania Ratunkowego (SPR), obowiązująca od 1 stycznia 2014 r. [5], w sposób kompleksowy normuje zagadnienia z zakresu powiadamiania ratunkowego, opierając SPR na Centrach Powiadamiania Ratunkowego (CPR). Podstawowym zadaniem SPR jest obsługa zgłoszeń alarmowych kierowanych do numerów 112 i 9xx. CPR-y wykonujące zadania SPR współpracują z Policją, Państwową Strażą Pożarną (PSP), dysponentami zespołów Państwowego Ratownictwa Medycznego (PRM) oraz dodatkowo z innymi podmiotami, których zadaniem jest ochrona życia, zdrowia, bezpieczeństwa i porządku publicznego, mienia lub środowiska (np. staż gminna). 2. SYSTEM POWIADAMIANIA RATUNKOWEGO SPR jest częścią Krajowego Systemu Ratownictwa (medycznego - PRM; technicznego - PSP; porządkowego - Policja itd.). Schemat funkcjonalny SPR przedstawiono na rys. 1. Zadani[...]

  Architektura systemu C4I (ang. Command, Control, Communications, Computers and Intelligence) dla działań sieciocentrycznych różni się w znaczący sposób od architektur dotychczas stosowanych. Bazuje ona na rozwiązaniach umożliwiających łączenie |współpracujących domen systemowych oraz współdzielenie informacji i wiedzy o polu walki. Efektywność procesu dowodzenia często zależy od jakości i wiarygodności informacji, na bazie których dowódca podejmuje decyzję oraz od czasu, w jakim jest w stanie te informacje otrzymać. Niezwykle istotne jest więc zastosowanie mechanizmów pozwalających na tworzenie świadomości sytuacyjnej na wszystkich szczeblach dowodzenia oraz zapewniających synchronizację współpracujących jednostek. Architektura tego typu powinna być architekturą otwartą, pozwalającą na interoperacyjność, skalowalną, umożliwiającą efektywną pracę w różnego typu konfiguracjach systemu, zapewniać pełną dostępność źródeł danych, a także rozproszone ich działanie i utrzymanie. Odpowiedzią na te potrzeby oraz wymagania jest zastosowanie architektury zorientowanej usługowo SOA (ang. Service Oriented Architecture). Jest ona architekturą rekomendowaną przez NATO w Studium Wykonalności NEC (NNEC FS [1]), bazującą na modelu Internetu oraz podstawą budowy infrastruktury teleinformatycznej NATO, w tym sieci FMN (ang. Federated Mission Network). Podstawową cechą systemów zbudowanych na bazie SOA jest orientacja usługowa. Wszystkie funkcje systemu, nawet te, które wcześniej były postrzegane, jako część infrastruktury (np. bezpieczeństwo, zapewnienie jakości usług) oraz te, które zazwyczaj należą do dedykowanych aplikacji systemu informatycznego (np. podawanie czasu, kalkulacje, itp.), a także standardowe usługi telekomunikacyjne (np. wideo, głos), widziane są w SOA, jako usługi i udostępniane użytkownikom jako funkcje rozproszone. Podejście to umożliwia tworzenie modułowych systemów, dostosowanych do aktualnych wymagań, wykorzystywa[...]