W artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące nierównomiernego rozdziału sił w połączeniach długich, wpływające na kształtowanie połączenia elementu ze stali konstrukcyjnej z konstrukcją betonową w tak zwanej strefie przejściowej belki zespolonej. Zaproponowano model mechaniczny umożliwiający przeprowadzenie analiz parametrycznych oraz zidentyfikowano główne czynnikimające ilościowy i jakościowy wpływ na redystrybucję sił w połączeniu. Słowa kluczowe: połączenia długie, konstrukcje zespolone.Zewzględu na aspekt ekonomiczny, poszukiwane są nowe rozwiązania konstrukcyjne, umożliwiające m.in. skrócenie czasu wznoszenia budowli oraz zwiększenie efektywnościwykorzystania jej nośności. Możliwe jest to dzięki zmniejszeniu zużycia materiałów oraz optymalizacji przekroju poprzecznego i podłużnego, dlatego coraz częściej w praktyce inżynierskiej stosowane są konstrukcje zespolone stalowo-betonowe. Kształtowanie przekroju poprzecznego konstrukcji zespolonych jest szeroko opisane w literaturze i dopracowane podwzględemwytrzymałościowymoraz technologicznym. Obecnie m.in. w Politechnice Wrocławskiej oraz w Uniwersytetach wMonachiumTUMi wAachen RWTH trwają prace nad optymalizacją podłużną opracowanego systemu. Efektem ma być możliwość zróżnicowania nośności na długości dźwigara. [...]

  Podstawowym badaniem umożliwiającym ocenę wytrzymałości stali konstrukcyjnej jest statyczna próba rozciągania, polegająca na rozciąganiu próbki aż do zerwania iwyznaczeniu właściwości mechanicznych, w tym m.in. wytrzymałości na rozciąganie, granicy plastyczności, wydłużenia podczas zerwania orazmodułu sprężystości podłużnej. Badanie to przeprowadza się zgodnie z normą PN-EN ISO 6892-1 [3]. Po osiągnięciu granicy plastyczności podczas przeprowadzania statycznej próby rozciągania, na skutek ukośnego ścinania w płaszczyźnie największych naprężeń stycznych, badana próbka nagrzewa się. Rozkład pola temperatury na powierzchni badanej próbki podczas badań wytrzymałościowych wskazuje miejsce zniszczenia badanego elementu przed jego rzeczywistym zniszczeniem (wzrost temperatury w obszarze zniszczenia). Ważną zaletą badań termowizyjnych jest to, że są bezdotykowe i należą do badań nieniszczących. W artykule podjęto próbę zbadania korelacji pomiędzy naprężeniami normalnymi a temperaturą na powierzchni próbek. Podobne badania były już wcześniej przeprowadzane przez innych badaczy [1, 2, 4], ale w literaturze nie znaleziono przykładów badań drobnoziarnistych stali konstrukcyjnych, podczas normowej statycznej próby rozciągania z jednoczesną rejestracją rozkładu pola temperatury. Badania Statyczną próbę rozciągania wykonano wLaboratoriumKonstrukcji Budow[...]

  Wartykule przedstawiono krajowe doświadczenia zdobyte podczas produkcji strunobetonowych słupków sadowniczych na torze naciągowymbędącymrównocześnie formą samonośną. Stalowa forma samonośna o długości nominalnej 64,0 m i szerokości 3,5 m pozwala na produkcję ponad 500 słupków strunobetonowych dziennie. Słowa kluczowe: strunobetonowe słupki sadownicze, forma samonośna.Wuprawach karłowatych jabłoni i gruszy niezbędne jest podtrzymanie rosnących w szpalerach drzewek przed niszczącym działaniem wiatru. Konstrukcję podtrzymującą drzewka można wykorzystać do zawieszenia specjalnych siatek chroniących owoce przed gradem, intensywną iluminacją słoneczną i żerującymptactwem. Konstrukcję nośną systemu ochronnego tworzą rzędy słupków drewnianych, betonowych lub stalowych o wysokości 4 m nad poziomem terenu [1 ÷ 3], ustawionych w rozstawie 6 ÷ 8 m. Obecnie coraz częściej stosowane są w sadach słupki strunobetonowe, charakteryzujące się dużą odpornością na warunki atmosferyczne oraz większą nośnością i mniejszą masą w porównaniu ze słupkami żelbetowymi przy zachowaniu stosunkowo niskich kosztów wyrobu [4]. Konstrukcja nośna toru naciągowego W Polsce od kilku lat do budowy konstrukcji podtrzymujących drzewka i siatki przeciwgradowe stosowane są słupki strunobetonowe im[...]

  Na przykładzie opracowanej koncepcji przebudowy starej zajezdni autobusowej na teatr przedstawiono problemy, z jakimi niekiedy musi zmierzyć się projektant, opracowując projekt remontu obiektu przemysłowego, któremu towarzyszy zmiana funkcji na budynek użyteczności publicznej. Omówiono wybrane zagadnienia dotyczące konstrukcji obiektu, fizyki budowli i zabezpieczeń przeciwwilgociowych, jakie należy rozwiązać podczas projektowania. Zwrócono uwagę na przypadek,wktórym zmiana funkcji obiektu powoduje trudnościwspełnieniuwymagań normowych dotyczących niezawodności konstrukcji. Podano sposób zapewnienia bezpieczeństwa obiektu po przebudowie przez zastosowanie dodatkowychwspółczynnikówkonsekwencji zniszczenia, zwiększających nośność niektórych konstrukcjiwbudowanych w stary budynek do wartości ponadnormowych. Słowa kluczowe: budynek przemysłowy, teatr, adaptacja, projektowanie, remont.Wkrajobrazie miejskim często występują stare, zabytkowe obiekty przemysłowe, w dobrym stanie technicznym, których pierwotna funkcja nie jest przydatna, a w celu ich zachowania należy zmienić przeznaczenie. Do tej grupy należy zaadaptowany obecnie na teatr budynek starej zajezdni autobusowej w Warszawie wybudowany w 1927 r. Jest on jednym z nielicznych przykładów dobrej klasy architektury modernistycznej o funkcji utylitarnej. Został wpisany do rejestru zabytków i podlega ochronie prawnej. Zgodnie z opinią konserwatorską [1], hala budynku powinna zostać nienaruszona, a działania adaptacyjne zmierzające do umieszczenia sali teatralnej powinny zapewnić jej wyeksponowanie oraz ograniczyć ingerencję w konstrukcję do niezbędnego minimum. Największą wartość estetyczno- historyczną obiektu stanowi konstrukcja i bryła hali, której centralna część jest wypiętrzona i doświetlona z boków, a boczne skrzydła symetryczne po obu stronach są niższe (rysunek 1, fotografia 1). Mniej istotny jest układ ścian działowych, które w większości są wtórne i organi[...]

  W artykule przedstawiono koncepcję modernizacji samonośnej formy bateryjnej o długości 64 m, która uległa awarii w strefie kotwienia biernego strun. Forma stalowa (będąca równocześnie torem naciągowym strun) służy do produkcji strunobetonowych słupków sadowniczych metodą ciągłego betonowania i cięcia gotowych wyrobów na określoną długość. Nowe rozwiązanie konstrukcji toru w strefie kotwienia biernego strun zweryfikowano obliczeniowo, wykorzystującMES i porównano je z doraźnym wzmocnieniem wykonanym po awarii. Słowa kluczowe: forma samonośna, strunobeton, słupki sadownicze, modernizacja.Wsadach z uprawami niskopiennych jabłoni i gruszy podczas nasadzania drzewek montowane są strunobetonowe słupki sadownicze długości 4,0 lub 5,0 m (fotografia) o trapezowym przekroju 61 ÷ 70 × 75, 71 ÷ 80 × 85 i 78 ÷ 90 × 95 mm [1]. Służą one do rozpinania poziomych drutów na określonej wysokości, które podtrzymują wiotkie gałęzie drzewek oraz do zawieszania specjalnych siatek chroniących drzewka i owoce przed gradem, przegrzaniemsłonecznym czy ptakami. Produkcja przemysłowa strunobetonowych słupków sadowniczych odbywa się w stalowej formie bateryjnej o długości nominalnej 64,0 m i szerokości 3,5 m (rysunek 1), będącej jednocześnie torem naciągowym strun [1, 2].Wcyklu dwudniowym w formie powstaje 640 słupków długości 4,0 m, w tym[...]