PRZYSZŁOŚĆ BEZPRZEWODOWYCH SYSTEMÓW ŁĄCZNOŚCI KOLEJOWEJ DOI:10.15199/13.2019.2.8
Łączność radiowa jest używana na kolei od dawna
[1, 2]. Połączenie dyspozytora z pociągiem po
raz pierwszy uruchomiono w USA, w listopadzie
1913 r. na linii Lackawanna & Western Railroad. [3].
Radiowa łączność pociągowa stała się standardem dopiero
po II wojnie światowej. Dziś jest niezbędnym elementem systemu
kolejowego. Obecnie podstawowym standardem łączności
kolejowej w Europie i wielu miejscach na świecie jest
GSM-R. UIC (International Union of Railways) rozpoczęło
prace nad standardem w latach osiemdziesiątych . Powstał
standard ETSI, GSM-R i specyfikacje kolejowe EIRENE FRS
i SRS, które obowiązują od 2000 r. Konieczność ujednolicenia
standardów kolejowych wynikała z integracji i wprowadzenia
otwartego rynku kolejowego w Unii Europejskiej (od
1.01.2007 r.). Dotąd zarządy kolei zamykały swoją działalność
w granicach państw, co powodowało znaczne różnice
techniczne w sieciach kolejowych. GSM-R jest kolejową
wersją standardu GSM, pracuje w zakresie 873 - 918 MHz
(w górę) i 918 - 960 MHz (w dół), transmituje kolejową komunikację
głosową i dane systemu sterowania ECTS (European
Train Control). System działa zwykle z komutacją łączy.
Szybki rozwój technologii mobilnych spowodował, że
GSM-R stał się przestarzały w porównaniu z systemami
komercyjnymi (UMTS, LTE, a w perspektywie 5G). Dostrzega
to Międzynarodowa Unia Kolejowa i od kilku lat prowadzi
prace nad przejściem z GSM-R do nowego systemu
FRMCS (Future Rail Mobile Communications System) [4].
Ponadto rozwój szerokopasmowego Internetu i różnego
typu usług multimedialnych powoduje stosowanie na kolei
systemów i technologii tego typu. Często są to przedsięwzięcia
realizowane we współpracy z firmami komercyjnymi.
GSM-R działa obecnie na ponad 100 000 km linii kolejowych,
tak więc nowy system FRMCS, po ostatecznym
zdefiniowaniu w najbliższym czasie, będzie wprowadzany
stopniowo w perspektywie do 2030 r.
SYSTEMY ŁĄCZNOŚCI
KOLEJOWEJ
Łączność kolejową można podzielić na łącz[...]
iBEACON - NOWE ZASTOSOWANIE STANDARDU BLUETOOTH DOI:10.15199/59.2015.4.88
W artykule omówiono standard iBeacon -
zastosowanie standardu Bluetooth Smart (BLE). Przedstawiono
przykłady beaconów i ich parametry, oraz typowe
dziedziny zastosowań. Omówiono metody lokalizacji wewnątrz
budynku w standardzie iBeacon. Przedstawiono
badanie systemu lokalizacji w pomieszczeniach z wykorzystaniem
beaconów. Wykonano pomiary lokalizacji statycznej
przez zestawiony system iBeacon, w którym użyto beaconów
polskiej firmy Estimote i typowego smartfona.
1. WSTĘP
Bluetooth małej mocy - Bluetooth Low Energy
(BLE) albo Bluetooth Smart jest jedną z nowszych modyfikacji
standardów związanych z rozwojem aplikacji
mobilnych. Przykładem zastosowań jest iBeacon - rozwiązanie
lokalizacji zbliżeniowej w pomieszczeniach
czy też SmartWatch'e. iBeacon został zaprezentowany
przez firmę Apple na konferencji WWDC’2013 [1], dla
systemu operacyjnego iOS. W standard Bluetooth Smart
są wyposażone obecne smartfony z najnowszymi systemami
iOS oraz Android (wersja 4.3 i późniejsze).
Do lokalizacji wykorzystuje się miniaturowe nadajniki
- beacony pracujące w standardzie iBeacon. Mają
one małą moc i niewielki zasięg (maksymalnie 70 -100
m), ale i niski pobór energii. Są zwykle zasilane z baterii
o przewidywanym czasie ciągłej pracy nawet kliku lat.
Beacony nadają cyklicznie krótkie komunikaty, które w
zasadzie zawierają tylko własny identyfikator. Zgodnie
ze standardem, identyfikatory są bardzo rozbudowane i
każdy może być unikalny w skali globalnej, przy przewidywanych
masowych zastosowaniach.
W typowym zastosowaniu beacony mają być instalowane
w obiektach handlowych, muzeach, urzędach itp.
Smartfon wyposażony w układ Bluetooth Smart odbiera
ten identyfikator, co jest równoznaczne z jego orientacyjną
lokalizacją. Dzięki temu może zostać uruchomiona
odpowiednia aplikacja bądź z pamięci smartfona, a zwykle
z lokalnej sieci WiFi, która dostarczy abonentowi
odpowiednich informacji.
Beacony mogą być też rodzajem etykiet nalepianych
[...]
Lokalizacja w pomieszczeniach, zastosowanie standardu Bluetooth Smart DOI:10.15199/13.2016.3.3
W artykule omówiono standard Beaconów Bluetooth Smart - jednego
z zastosowań BLE. Przedstawiono działanie i parametry
Beaconów oraz typowe dziedziny zastosowań. Omówiono krótko
metody lokalizacji wewnątrz budynku u oparciu o pomiar mocy
Beaconów (RSSI). Omówiono wykonane pomiary lokalizacji w pomieszczeniu,
w których użyto Beaconów polskiej firmy Estimote
i typowego smartfona z systemem Android.
Słowa kluczowe: beacon, Bluetooth, BLE, multilateracja, lokalizacja
w pomieszczeniach, iBeacon, Eddystone.Lokalizacja GPS jest dziś powszechnie używana w różnych
zastosowaniach zarówno profesjonalnych jak i multimedialnych
dla masowego użytkownika. Jest to jednak możliwe tylko
na otwartej przestrzeni, gdy widoczne są satelity nawigacyjne.
Obecnie rośnie zainteresowanie systemami lokalizacji
w pomieszczeniach zamkniętych [1], gdzie GPS nie działa.
Opracowywane są systemy o różnym stopniu złożoności
i różnej dokładności, zarówno dla sieci czujników, zdalnego
sterowania robotami jak i mniej precyzyjne dla aplikacji informacyjnych
lub mających zastosowania reklamowo-handlowe
(dworce, muzea, galerie handlowe). Jednym z obecnie rozwijanych
rozwiązań w tej ostatniej, mniej precyzyjnej grupie jest
zastosowanie technologii Bluetooth Smart.
Bluetooth Smart nazywany też Bluetooth Low Energy
(BLE) jest standardem zawartym w Bluetooth Core Specification
poczynając od wersji 4.0 i określa klasę urządzeń pracujących
na niewielkie odległości, pobierających bardzo małą
mocy zasilania. Pozwala to budować urządzenia pracujące
długo i zasilane z małych baterii lub też odzyskujące energię
z otoczenia (energy-harvesting). Możliwa staje się realizacja
wielu aplikacji mobilnych i idei Internetu rzeczy (Internet of
Things - IoT ) [3], [4]. Bluetooth Core Specification 4.2 [2]
zwiększa jeszcze funkcjonalność BLE. Urządzenia BLE mogą
pracować w dwóch trybach: connected, gdy następuje dwukierunkowa
transmisja pomiędzy urządzeniami i w trybie rozsiewczym,
adver[...]
NOWE TECHNOLOGIE W SYSTEMACH RADIOWEJ ŁĄCZNOŚCI KOLEJOWEJ DOI:10.15199/59.2018.6.59
1. WSTĘP
Łączność radiowa pociąg - infrastruktura jest bardzo
istotnym elementem systemu kolejowego. Łączność
tą można podzielić na łączność podstawową, zapewniającą
sterowanie i bezpieczeństwo oraz łączność dodatkową
zapewniającą dodatkowe usługi dla kolei oraz w
coraz większym zakresie transmisję danych dla pasażerów.
Ilustruje to Tab. 1. Łączność podstawowa jest
obecnie realizowana w standardzie GSM - R. Wszelkie
zmiany i modyfikacje standardu wymagają długotrwałych
uzgodnień międzynarodowych pomiędzy wieloma
podmiotami; dlatego standard GSM - R stał się przestarzały
w porównaniu z komercyjnymi systemami mobilnymi
(UMTS, LTE, a w perspektywie 5G). Dostrzega to
Międzynarodowa Unia Kolejowa (UIC - International
Union of Railways) i od kilku lat prowadzi prace nad
przejściem z GSM-R do nowego systemu FRMCS (Future
Rail Mobile Communications System) [1].
Systemy dodatkowe wykorzystują różnorodne
technologie. Szybko powstają nowe rozwiązania, których
głównym celem jest duża przepływność (np. kolejowe
systemy satelitarne oraz naziemne). Innymi stosowanymi
technologiami jest Radio over Fiber (transmisja
radiowa z wykorzystaniem światłowodów), Radio Kognitywne
oraz monitorowanie urządzeń i elementów taboru
kolejowego w systemie Internetu rzeczy (IoT).
Tab. 1 Kategorie łączności kolejowej
2. SYSTEMY ŁĄCZNOŚCI KOLEJOWEJ
Różne systemy łączności kolejowej schematycznie
przedstawiono na Rys. 1.
Rys. 1. Systemy łączności kolejowej
Stosowane są następujące technologie:
Pociąg - infrastruktura
Łączność podstawowa: GSM-R, transmisja głosu i
danych ETCS L2 (European Train Control System);
WiFI - IEEE 802.11; WiMax (IEEE 802.16.2)
Łączność dodatkowa: satelity GEO, WiFi, WiMax,
kable promieniujące, RoF
Pomiędzy wagonami: radiowa, czasem światłowodowa.
WiFi; WiMax; IEEE 802.11p; UWB (60GHz).
Może retransmitować sygnały innego pociągu.
Wewnątrz wagonu.
Łączność służbowa. Od 1999r.[...]
NB IoT - NOWY WĄSKOPASMOWY STANDARD TELEFONII KOMÓRKOWEJ DLA INTERNETU RZECZY DOI:10.15199/59.2017.6.24
Internet rzeczy (IoT), idea powstała w 1999 r.,
znajduje coraz więcej zastosowań. Przewiduje się, że
będzie on miał zasięg globalny i w 2021 r. liczba urządzeń
tego typu wyniesie około 1,5 biliona [1]. Rozwiązania
i zastosowania IoT są szeroko omawiane w literaturze
[2], [3]. Istotnym elementem IoT jest odpowiednia
sieć łączności, głównie bezprzewodowej. Obecnie
istnieje wiele standardów transmisji w pasmach nielicencjonowanych
(ISM) takich jak: LoRa, NWave, OnRamo,
Platanus, SIGFOX, Telensa, Amber Wireless, głównie o
zasięgu lokalnym [4]. Wydaje się jednak, że lepszym
rozwiązaniem są sieci komórkowe z dodatkową usługą
IoT realizowaną przez operatorów. Organizacja 3GPP,
poczynając od E-UTRA Release 12, wprowadziła
przydatny dla IoT standard LTE Cat. 0, uwzględniający
specyfikę transmisji danych z prędkością do 1 Mb/s
pomiędzy urządzeniami (M2M - machine to machine
communications) z uproszczonymi protokołami transmisji,
co umożliwia obniżenie kosztu terminali. Kolejna
wersja E-UTRA, Release 13 [5], przyjęta w czerwcu
2016 r. wprowadza standardy eMTC (LTE Cat. M1)
i NB IoT - NarrowBand for the Internet of Things (LTE
Cat. NB1) oraz EC-GSM-IoT [6]. W tym artykule
opisano parametry standardu NB IoT. Krajowi operatorzy
sieci komórkowych przewidują wkrótce uruchomienie
usługi NB IoT. Wymaga to jednak modyfikacji stacji
bazowych.
2. PARAMETRY SYSTEMU NB IoT
2.1. Tryby pracy
System NB IoT jest zupełnie nowym standardem.
Nie realizuje on większości funkcji szerokopasmowych
terminali LTE. Wykorzystuje jednak funkcjonalności
LTE, organizację widma i protokoły transmisyjne.
Dzięki temu jest kompatybilny z LTE i do transmisji NB
IoT mogą służyć zmodyfikowane stacje bazowe LTE.
Możliwa jest także transmisja na poszczególnych nośnych
systemu GSM.
Transmisja w obu kierunkach jest wąskopasmowa
i zajmuje pasmo o szerokości 180 kHz, tzn. jeden blok
PRB LTE lub jeden kanał GSM o szerokości 200 kHz.
System służy do przesyłania małej iloś[...]
DYNAMICZNA LOKALIZACJA OSÓB WEWNĄTRZ BUDYNKU Z BEACONAMI BLOTOOTH EDDYSTONE DOI:10.15199/59.2016.6.48
DYNAMIC INDOOR LOCALIZATION OF PERSONS
USING BLOTOOTH EDDYSTONE BEACONS
Streszczenie: W artykule omówiono standard Eddystone-
nowe zastosowanie standardu Bluetooth Smart (BLE).
Przedstawiono działanie i parametry beaconów Eddystone,
oraz typowe dziedziny zastosowań. Omówiono krótko metodę
lokalizacji wewnątrz budynku wspomaganą filtrem
Kalmana. Wykonano pomiary lokalizacji dynamicznej w
pomieszczeniach przez zestawiony system Eddystone, w
którym użyto beaconów polskiej firmy Kontakt.io i typowego
smartfona z systemem Android.
Abstract: The paper describes the Eddystone standard - a
new application of the Bluetooth Smart (BLE). Operation
and parameters of the Eddystone beacons and typical applications
area were shown. The localization method inside
building with Kalman filtering was briefly explained. The
measurements of indoor dynamic localization were performed
using Eddystone beacons from polish Kontakt.io
manufacturer and typical Android smartfon.
Słowa kluczowe: beacon, Bluetooth, filtr Kalmana, śledzenie
2D ruchu obiektu.
Keywords: beacon, Bluetooth, Kalman filter, 2D object
tracking.
1. WSTĘP
Moduły radiowe Bluetooth BLE (lub Bluetooth
Smart) są obecnie powszechnie stosowane w aplikacjach
mobilnych. Eddystone [1], podobnie jak iBeacon wykorzystuje
standard Bluetooth LE. Eddystone został zaprezentowany
przez firmę Google w lipcu 2015 r. dla systemów
operacyjnych Android, iOS oraz każdego systemu,
który wspiera beacony BLE. Eddystone jest protokołem,
który określa format transmisji Bluetooth LE dla
celów lokalizacji zbliżeniowej. W standard Bluetooth
Smart są wyposażone obecne smartfony z najnowszymi
systemami iOS oraz Android (wersja 4.3 i późniejsze).
W przeciwieństwie do iBeacona, format Google’a jest
otwarty i dostępny w internecie, zatem każdy może mieć
do niego dostęp i pomagać go rozwijać (ogólnie dostępna
licencja Apache v.2.0). Jest to podstawowa zaleta
względem standardu iBeacon, który został wprow[...]
BADANIE SYSTEMU NB - IoT W TERENIE MIEJSKIM DOI:10.15199/59.2019.6.74
1. WSTĘP
Internet Rzeczy (IoT) rozwija się szybko, powstają
nowe projekty i zastosowania w prawie wszystkich dziedzinach.
Istotnym elementem IoT jest transmisja danych,
szczególnie transmisja bezprzewodowa. Najpierw powstały
standardy transmisji działające w pasmach nielicencjonowanych
ISM, takie jak LoRaWan [1] i Sigfox
[2]. Wkrótce potem, w 2016 r. 3GPP opublikowała nowe
standardy transmisji (E-UTRA, wersja 13) działające w
pasmach licencjonowanych systemów mobilnych [3],
[4]. Jednym z tych standardów jest wąskopasmowy Internet
Rzeczy NB-IoT, który może działać w dowolnym
systemie 4G, ponieważ zapewnia zgodność z dotychczasowymi
standardami komórkowymi. Potrzebuje tylko
niewielkiej części widma systemu komórkowego.
Zasadnicze cechy systemu NB-IoT to: zwiększony
zasięg (Enhanced Coverage) w porównaniu z szerokopasmowym
systemem LTE, czyli transmisja przy o 20 dB
słabszym sygnale, uproszczona konstrukcja urządzeń
użytkownika (UE), gwarantująca niski koszt i długa
żywotność baterii zasilającej (od 10 do 15 lat) [5]. Cele
te osiągnięto dzięki możliwym powtórzeniom transmisji
w kanałach w górę i w dół, możliwej transmisji jednotonowej,
transmisji z półdupleksem częstotliwościowym,
prostym modulacjom (BPSK i QPSK) i rozbudowanym
mechanizmom oszczędzania zasilania.
Standard jest przeznaczony do obsługi bardzo dużej
liczby urządzeń (52547 w komórce) transmitujących
niewielkie ilości danych z małą częstością. Czas transmisji
pakietów danych może być znacznie wydłużony.
Rozszerzony zasięg pozwala na odbiór wewnątrz budynków
np. w pomieszczeniach podziemnych.
Standard ma też wady; najistotniejsze to: jedna antena
(tor odbiorczy) i możliwe znaczne opóźnienia w transmisji
danych.
W artykule przedstawiono wyniki badań transmisji
NB-IoT, niedawno uruchomionej w krajowej sieci TMobile,
w paśmie 800MHz. Sieć pracuje w paśmie
ochronnym LTE.
2. CECHY SYSTEMU NB-IoT
2.1. Podstawowe parametry
Dla systemu NB-IoT przydzielono w Europie [...]