Jednym z działań państwa zmierzającym do racjonalizacji użytkowania i oszczędzania energii jest wprowadzenie regulacji zachęcających do oszczędności energii lub wspierających podejmowanie decyzji inwestycyjnych prowadzących do oszczędności energetycznych. Przejawem takiego działania jest Dyrektywa 91/2002/WE (EPBD), która została wdrożona do polskiego systemu prawnego i zgodnie z przyjętymi zapisami obowiązuje od 1 stycznia 2009 r. Polskie przepisy wykonawcze zostały opublikowane 6 listopada 2008 r. i były zaskoczeniem dla środowiska poszanowania energii. Zawierają one wiele błędów i niejednoznaczności, przy czym najważniejszym ich brakiem jest dopuszczenie możliwości wznoszenia budynków charakteryzujących się gorszym standardem energetycznym niż budynki budowane zgod[...]

Przedstawiono szczegółowo procedurę obliczania zapotrzebowania na energię do ogrzewania, przygotowania ciepłej wody użytkowej, chłodzenia i oświetlenia zgodnie z Rozporządzeniem w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku [1]. Obliczenia wykonywano uwzględniając zapisy Rozporządzenia i propozycje korekty zauważonych w nim błędów i nieścisłości, uzasadniając zaproponowane poprawki. Artykuł może być pomocą dla wszystkich tych, którzy zamierzają wykonać świadectwo energetyczne budynku biurowego wyposażonego w system chłodzenia, a także służyć jako materiał analityczny na potrzeby nowelizacji przepisów, o ile odpowiedzialni za legislację zechcą go przeczytać. Artykuł został przygotowany w ramach projektu STEP PL0077 realizowanego w ramach programu finan[...]

Zmiany klimatyczne, konieczność zapewnienia możliwości zrównoważonego rozwoju przyszłympokoleniomsprawiają, że społeczność międzynarodowa podejmuje inicjatywy, których celem jest ograniczenie emisji CO2, racjonalne gospodarowanie zasobami i użytkowanie energii.Można wymienić wiele różnych dokumentów strategicznych, w których energie odnawialne zajmują ważne miejsce. Wydarzenia ostatnich miesięcy, takie jak Szczyt Klimatyczny w Kopenhadze i przyjęcie Dyrektywy 2009/28/WE w sprawie promowania oraz stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającej i uchylającej Dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE zdają się dawaćmandat rządomkrajów rozwiniętych do podejmowania działań wdrażających. Szczyt w Kopenhadze okazał sięmiędzynarodowymfiaskiem, nie osiągnięto porozumienia, a[...]

  Celem Dyrektywy 2010/32/EC jest uszczegółowienie, wyjaśnienie i uproszczenie wymagań sformułowanych w Dyrektywie 2002/91/EC. Jednym z nowych zagadnień jest artykuł 4, który stanowi, że: Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki celem zapewnienia, aby ustalone zostałyminimalne wymagania dotyczące charakterystyki energetycznej budynków lub modułów budynków w celu osiągnięcia poziomów optymalnych pod względem kosztów. Przy czym definicja kosztów optymalnych i budynków prawie zeroenergetycznych ma zostać podana przez Komisję Europejską do lipca 2011 r. imieć charakter ogólny wymagający ustalenia konkretnych danych przez państwa członkowskie.Wwielu krajach, nie czekając na podanie przez KE odpowiednich wytycznych, rozpoczęto prace nad określeniem wymagań wykorzystujących metodę poziomu kosztów optymalnych. Dyskutuje się, jakie przyjąć kryteria optymalności, jakie ograniczenia, jaki horyzont czasowy i jak przeprowadzić analizę wrażliwości. W ostatecznie przyjętej metodzie powinny się znaleźć wskazówki dotyczące sposobu uaktualniania wymagań w związku z koniecznością uwzględniania zmian cen energii i wyrobów budowlanych. Najprostsze kryteria optymalizacji kosztów to: ● SPBT (prosty czas zwrotu nakładów) - czas potrzebny do odzyskania nakładów inwestycyjnych poniesionych na realizację danego przedsięwzięcia, liczony od momentu uruchomienia inwestycji do chwili, gdy suma korzyści brutto uzyskanych w wyniku realizacji inwestycji zrównoważy poniesione nakłady. Służy on do wstępnej oceny efektywności przedsięwzięcia; ● NPV (wartość bieżąca netto) -metoda oceny efektywności ekonomicznej inwestycji, a także wskaźnik wyznaczony na podstawie tej metody. Metoda NPV bazuje na analizie zdyskontowanych przepływów pieniężnych przy zadanej stopie dyskonta, naliczanych dla całego okresu ekonomicznego życia przedsięwzięcia. Wskaźnik NPV stanowi różnicę między zdyskontowanymi przepływami pieniężnymi a nakłada[...]

  Nowelizacja Dyrektywy w sprawie charakterystyki energetycznej budynków wprowadziła nie tylko definicję budynku o niemal zerowymzużyciu energii (nZEB), ale również konieczność ustalenia wymagań charakterystyki energetycznej budynków metodą kosztu optymalnego.Wartykule przedstawiono określenie optymalnego kosztowo wskaźnika zapotrzebowania na energię pierwotną (EP) wg tej metody. W analizie wykorzystano architekturę oraz układ funkcjonalny istniejącego budynku Politechniki Warszawskiej. Następnie stworzono 162 warianty obliczeniowe różniące się zapotrzebowaniem na ciepło i energię elektryczną czy źródłem ciepła.Wprzypadku każdego z wariantów określono koszty całkowite uwzględniające nakłady inwestycyjne oraz koszty eksploatacyjne. Na podstawie wyników analizy energetyczno-kosztowej określono optymalne kosztowo wartości wskaźnika EP. Słowa kluczowe: metoda kosztu optymalnego, nZEB, budynek edukacyjny.NowelizacjaDyrektywywsprawie charakterystyki energetycznej budynków (Dyrektywa EPB) [1] weszła wżycie 9 czerwca 2010 r. Kraje członkowskieUE powinny opublikować odpowiednie przepisy prawa i regulacje administracyjne niezbędne do wprowadzenia jej zapisówdo 9 czerwca 2012 r. Zapisy dyrektywywprowadzają ogólną definicję budynku o niemal zerowymzużyciu energii (nZEB) oraz nakładają na kraje członkowskie UE wymaganie, że wszystkie nowe budynki od 31 grudnia 2020 r. mają być budynkami o niemal zerowym zużyciu energii.Wprzypadku budynkówzajmowanych przezwładze publiczne oraz będące ich własnością wymaganie to powinno obowiązywać od 31 grudnia 2018 r. Nowe przepisy dyrektywy stanowią także, że minimalne wymagania dotyczące charakterystyki energetycznej budynków, np.maksymalnychwartościwspółczynnikówprzenikania ciepła przez przegrody (U) oraz wskaźnika rocznego zapotrzebowania na energię pierwotną (EP), powinny być ustalane na poziomie optymalnym pod względem kosztów. Dyrektywa definiuje to pojęcie, a Komisja Europejska (KE) określawdrod[...]

  W budynkach stosowane są różne systemy przygotowania ciepłej wody użytkowej. Jednym z możliwych rozwiązań jest przygotowanie ciepłej wody użytkowej za pomocą pompy ciepła zainstalowanej wewnątrz budynku i pobierającej ciepło z powietrza zużytego. W tym procesie temperatura powietrza za pompą ciepła jest obniżona i jednym ze sposobów jej podwyższenia jest bezpośrednie skierowanie powietrza do kanałów wentylacyjnych. W zależności od konstrukcji kanałów i ich lokalizacji może w niektórych przypadkach dojść do wykroplenia pary wodnej zawartej w powietrzu usuwanym na ścianach kanałów wentylacyjnych, szczególnie w częściach znajdujących się ponad dachem. Jeżeli takie zjawisko wystąpi to będzie ono niekorzystne szczególnie w przypadku kanałów murowanych i w niektórych warunkach może powodawać powol512 CIEPŁOWNICTWO, OGRZEWNICTWO, WENTYLACJA 48/12 (2017) ną degradację konstrukcji murowej, a także zwiększyć ryzyko rozwoju grzybów pleśniowych na wewnętrznych ścianach kanałów wentylacyjnych. 2. Cel Celem artykułu jest ocena możliwości wykraplania pary wodnej na ścianach kanałów wentylacyjnych odprowadzających powietrze z pompy ciepła do przygotowania ciepłej wody użytkowej. W takim rozwiązaniu ciepło do przygotowania ciepłej wody użytkowej pobierane jest z powietrza wentylacyjnego usuwanego z pomieszczeń. Podczas tego procesu obniżona zostaje temperatura powietrza wywiewanego, co może prowadzić do skraplania pary wodnej zawartej w wywiewanym powietrzu na powierzchni wewnętrznej kanału wentylacyjnego w jego części ponad dachem. W artykule obliczono także strumień masy powstających skroplin. 3. Metodyka Obliczenia ryzyka wykraplania się wilgoci na ścianach kanałów wentylacyjnych odprowadzających powietrze z pompy ciepła do przygotowania ciepłej wody użytkowej wykonano wariantowo. Pod względem wilgotnościowym najniekorzystniejsze warunki będą występowały w okresie zimowym. Dlatego też przyjęto wartość temperatury powietrza zewnętrz[...]

  Okna odgrywają istotną rolę w zapewnieniu komfortu klimatu wewnętrznego. Z jednej strony wpływają na zapotrzebowanie energetyczne budynku, z drugiej zaś stanowią niezastąpione źródło światła dziennego. Ta ich dwoista rola sprawia poważne problemy związane z oceną efektywności energetycznej. Nawet w przypadku bilansu cieplnego okna sytuacja jest dość skomplikowana. Powszechnie używanym współczynnikiem charakteryzującym efektywność cieplną okien jest współczynnik przenikania ciepła U, określający straty ciepła na drodze przenikania, współczynnik ten nie opisuje jednak pełnego bilansu okna. Okna stanowią również istotne źródło zysków ciepła od promieniowania słonecznego oraz umożliwiają infiltrację/ eksfiltrację powietrza. Po uwzględnieniu tych zjawisk może się okazać, iż najkorzystniejszy bilans energetyczny osiągniemy niekoniecznie w przypadku okien o najniższym współczynniku U, gdyż ograniczeniu strat ciepła może towarzyszyć znaczny spadek ilości pozyskiwanego ciepła za pośrednictwem promieniowania słonecznego. Określenie charakterystyki energetycznej okna jest jeszcze trudniejsze w przypadku analizy dotyczącej całego roku, z uwzględnieniem zarówno zapotrzebowania na ciepło w ciągu sezonu grzewczego, jak i zapotrzebowania na chłód w ciągu sezonu chłodniczego. Oznacza to, iż współczynnik przenikania ciepła nie jest parametrem opisującym w wystarczającym stopniu wpływ okna na charakterystykę energetyczną budynku. Ponadto nowoczesne okna mogą wyróżniać się zmiennymi parametrami dzięki zastosowaniu elementów aktywnych, takich jak osłony pozwalające na okresowe zmniejszenie współczynnika przepuszczalności promieniowania słonecznego lub współczynnika strat ciepła. Bilans cieplny okna w sezonie grzewczym Efektywność energetyczną okna można określić na podstawie bilansu cieplnego. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, iż bilans ten zależy nie tylko od parametrów samego okna, ale również od parametrów środowis[...]

  System świadectw charakterystyki energetycznej został wprowadzony dyrektywąwsprawie charakterystyki energetycznej budynków z 2002 r. (EPBD) [2]. Dyrektywa ta wraz z wersjami przekształconymi z 2010 r. [3] oraz 2018 r. [4] nakłada obowiązki na państwa członkowskie UE dotyczące sporządzania świadectw charakterystyki energetycznej, systemu ich weryfikacji, sprawozdawczości, ale także wymagania dotyczące kontroli systemów klimatyzacji i ogrzewania, źródeł ciepła czy wprowadzenia definicji budynku o niemal zerowym zużyciu energii - nZEB. System certyfikacji energetycznej ma pozwolić na ocenę charakterystyki poszczególnych obiektów, a tym samym działać na inwestorów, tak aby nabywali oraz budowali obiekty o lepszej charakterystyce energetycznej. Niestety zapisy dyrektywy EPBD jako konieczny wskaźnik wskazały tylko zapotrzebowanie na energię pierwotną i dały dowolność w podawaniu innych wskaźników, np. zapotrzebowania na energię końcową czy energię użytkową. Dowolne było także wprowadzenie klas energetycznych, a wynikimożna było przedstawiać na skali ciągłej. Samo zapotrzebowanie na energię pierwotną odbiorcy końcowemu nic nie mówi o energochłonności budynku, a tymsamymprzyszłych kosztach jego funkcjonowania. Wzwiązku z tym w wielu krajach Europy zdecydowano się na dodatkowe wskaźniki na świadectwach charakterystyki energetycznej, a także wprowadzono system klas energetycznych. W Polsce charakterystykę energetyczną wyraża się wskaźnikiem zapotrzebowania na nieodnawialną energię pierwotną EP, a wynik przedstawia na skali ciągłej, tzw. suwaku energetycznym. Wartykule podjęto próbę określenia referencyjnego standardu energetycznego wielorodzinnych budynków mieszkalnych na potrzeby wyznaczania ich klasy energetycznej.Na podstawie obliczeńwyznaczono referencyjne wskaźniki zapotrzebowania na energię użytkową i końcową do ogrzewania i przygotowania ciepłej wody użytkowej. Energia użytkowa określa jakość bryły budynku [...]

  1. Wstęp W budynkach stosowane są różne systemy przygotowania ciepłej wody użytkowej. Jednym z możliwych rozwiązań jest przygotowanie ciepłej wody użytkowej za pomocą pompy ciepła zainstalowanej wewnątrz budynku i pobierającej ciepło z powietrza zużytego, usuwanego z pomieszczeń. W tym procesie do zapewnienia mocy wymaganej do przygotowania ciepłej wody użytkowej może być potrzebne okresowo dostarczenie większej ilości powietrza do parowacza pompy ciepła, niż wynikałoby to z wymagań odnoszących się do wentylacji pomieszczeń mieszkalnych. Strumień objętości powietrza musi zostać zwiększony, co w konsekwencji spowoduje dodatkowy dopływ powietrza zewnętrznego, które w sezonie grzewczym ma niską temperaturę. Proces ten może powodować okresowe obniżenie komfortu cieplnego w pomieszczeniach oraz zwiększenie kosztów ogrzewania. 2. Cel Celem artykułu jest zbadanie wpływu eksploatacji pompy ciepła do przygotowania ciepłej wody użytkowej, czerpiącej ciepło z powietrza wentylacyjnego, na łączne koszty ogrzewania pomieszczeń i przygotowania c.w.u. oraz na temperaturę w pomieszczeniach. Analizie poddano dwa mieszkania (dwupokojowe z kuchnią i łazienką oraz trzypokojowe z kuchnią i łazienką) wykonane w standardzie WT2014 zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 5 lipca 2013 roku zmieniającym Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie [1]. 3. Metodyka Obliczenia symulacyjne zapotrzebowania na energię do ogrzewania dwóch mieszkań wykonano w programie do symulacji cieplnych, w którym utworzono model budynku wraz z mieszkaniami odzwierciedlający ich geometrię. Do analizy użyto oprogramowanie wspomagającego projektowanie i analizy energetyczne w budownictwie ‒ DesignBuilder wersja 4.7.0.027. Symulacje pozwoliły na uwzględnienie zmiennych w czasie parametrów eksploatacyjnych mieszkań. Pierwsze z mieszkań składa się z pięciu pomie[...]