Eight com. polyhydroxyalkanoates were used for coating packaging paper to decrease the water vapor permeability. The barrier properties of the coatings increased with increasing the thickness of the barrier layer. Zbadano możliwości wykorzystania polihydroksyalkanolanów (PHA) jako powłoki naniesionej na materiał opakowaniowy (papier). Podjęte badania stanowią wstępny etap weryfikacji przydatności PHA wyprodukowanego na bazie wody odpadowej pochodzącej z produkcji papieru (koncepcja zamkniętego obiegu w przemyśle papierniczym). Zastosowanie powłok PHA otrzymywanych metodą rozpuszczalnikową poprawia barierowość papieru niezależnie od jego gramatury. Barierowość powlekanego papieru wzrasta wraz z grubością naniesionej powłoki. Powlekany papier może być swobodnie poddany recyklingowi w każdej instalacji przetwórstwa papieru (kategoria A), co umożliwia zamknięcie obiegu w przemyśle papierniczym zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju.przemysłu 95/9(2016) 1803 Dr inż. Marcin SOBÓL w roku 2008 ukończył studia na Wydziale Biotechnologii i Hodowli Zwierząt Akademii Rolniczej w Szczecinie. W 2015 r. uzyskał stopień doktora nauk o żywności na Wydziale Nauk o Żywności i Rybactwa Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. Obecnie pracuje w Centrum Bioimmobilizacji i Innowacyjnych Materiałów Opakowaniowych na tym wydziale ZUT. Specjalność - bioenkapsulacja. Dr inż. Filip JĘDRA - notkę biograficzną i fotografię Autora wydrukowaliśmy w numerze 6/2016, str. 1210. papierniczego koncepcji zrównoważonego rozwoju i zrównoważonego gospodarowania surowcem. Powlekane [...]

  Soln. of a com. poly(hydroxyalkanoate) in CH2Cl2 was dispersed in an aq. soln. of poly(Na styrene sulfonate) (PSS) to produce a stable emulsion for packagings. The size of dispersion particles and emulsion stability decreased with decreasing mol. mass of PSS. No improvement in barrier properties of coated papers against water vapour was obsd. Przedstawiono wyniki badań wpływu stężenia oraz masy cząsteczkowej poli(soli sodowej siarczanu styrenu) (PSS) na wielkość cząstek wodnej dyspersji poli(hydroksyalkanolanów) (PHA). Stwierdzono, że im mniejsza jest masa cząsteczkowa zastosowanego PSS, tym mniejsza jest wielkość cząstek PHA w dyspersji. Spośród analizowanych stężeń najmniejszą wielkość cząstek dyspersji uzyskano przy zastosowaniu PSS o stężeniu 0,25% mas. Otrzymana dyspersja była stabilna po 7 dniach przechowywania. Nie stwierdzono jednak poprawy właściwości barierowych względem pary wodnej papieru powlekanego tą dyspersją. Analiza SEM wykazała na powierzchni papieru obecność miejscowych skupisk PHA zamiast jednolitego filmu. Poli(hydroksyalkanolany) to naturalnie występujące w środowisku biopoliestry syntetyzowane przez bakterie. Od czasu ich odkrycia w 1926 r.1), można zauważyć coraz większe zainteresowanie przemysłu tą grupą polimerów, a to ze względu na ich biodegradowalność, biokompatybilność, bioodnawialność oraz różnorodność właściwości fizykochemicznych2). Cząsteczka PHA jest zbudowana zazwyczaj z 600-35000 jednostek monomerowych (R)-hydroksy kwasów tłuszczowych3). W zależności od całkowitej liczby atomów węgla w monomerze PHA można podzielić na krótkołańcuchowe (SCL-PHA, 3-5 atomów węgla), średniołańcuchowe (MCL-PHA, 6-14 atomów węgla) i długołańcuchowe (LCL-PHA, 15 lub więcej atomów węgla)3). Do tej pory zidentyfikowano ok. 150 różnych monomerów PHA, ale ich liczba zwiększa się wraz z syntezą nowych rodzajów PHA, otrzymanych poprzez chemiczną lub fizyczną modyfikację naturalnie występujących PHA4) bądź też [...]