Betonowe autostrady i drogi ekspresowe są obecnie wykonywane w systemie dwuwarstwowym, gdzie górna warstwa nawierzchni (GWN) ma makroteksturę w postaci odkrytego kruszywa. Coraz bardziej popularne są betonowe nawierzchnie dekoracyjne z eksponowanym kruszywem osadzonym w barwionej masie betonowej, dobierane przez projektantów w taki sposób, aby harmonijnie komponowały się z otoczeniem. Liczbamożliwych barw i stopnia ekspozycji kruszywa pozwala na różne kierunki zastosowania takiego materiału. Do odsłoniętej warstwy ścieralnej nawierzchni można też zastosować kruszywo fotoluminescencyjne. Na świecie pojawiło się już kilka realizacji ciągów komunikacyjnych, w przypadku których wykorzystano inkluzję luminoforów. W polskich warunkach klimatycznych zastosowanie tego typu betonu nawierzchniowego wiąże się z koniecznością potwierdzenia trwałości rozwiązania w środowisku narażonym na zamrażanie i rozmrażanie w obecności soli odladzających. Fotoluminescencja to odmiana luminescencji, w której czynnikiem wzbudzającym świecenie jest energia świetlna. Ze względu na czas świecenia można wyróżnić fluorescencję, która zanika natychmiast, gdy nie będzie źródła wzbudzenia (iluminacji) i fosforescencję, która trwa przez dłuższy okres, a jej intensywność zanika powoli. To zjawisko fosforescencji wykorzystują luminofory stosowane jako eksponowane kruszywa dekoracyjne w betonach nawierzchniowych [1, 2, 11, 12]. Materiały Luminofory zastosowane w projekcie to substancje o właściwościach fosforescencyjnych, bezpieczne w użyciu, nietoksyczne i nieradioaktywne. Czas, w którym mogą efektywnie funkcjonować bez utraty właściwości, to 20 - 30 lat. Istnieją trzy podstawowe kolory luminoforów: żółtozielony; niebieski i purpurowy, które różnią się intensywnością świecenia w czasie [4]. Wpierwszej fazie projektu kluczowy był wybór odpowiedniej jakości kruszywa fotoluminescencyjnego charakteryzującego się m.in. odpowiednią długością i [...]