W artykule zaprezentowano uproszczoną metodę obliczania ugięć prostokątnych belek i płyt żelbetowych. Algorytmobliczeń zaczerpnięty został z Eurokodu 2. Uproszczono go, wprowadzając współczynniki zależne od stopnia zbrojenia i/lub wymiarów przekroju poprzecznego. Proponowane podejście pozwala obliczać ugięcia elementów żelbetowych na podstawie charakterystyk przekroju betonowego bez uwzględnienia zbrojenia i zarysowania. Słowa kluczowe: belka, płyta, ugięcie, żelbet.Obecnie w praktyce projektowej z dużymentuzjazmemwykorzystywane są programy wspomagające projektowanie. Współczesny inżynier - projektant ma do dyspozycji całą gamę programów ułatwiających obliczenia statyczno-wytrzymałościowe, kreślenie lub nawet obie te funkcje.Mogłoby się więc wydawać, że nie ma już miejsca w projektowaniu na anachroniczne tablice, nomogramy orazmetody uproszczone. Moim zdaniem teza ta jest niesłuszna. Nie każdy projektant dysponuje bowiem oprogramowaniem, które w krótkimczasie przeanalizuje skomplikowane przypadki. Ponadto zawsze istnieje potrzeba chociażby pobieżnej weryfikacji rozwiązań numerycznych. Wzwiązku z tym w artykule zaprezentuję uproszczoną metodę bezpośredniego sprawdzania ugięć belek i płyt żelbetowych pracujących w fazie zarysowanej, będącą alternatywą dla metod: bezpośredniej (porównania ugięcia elementu z wartością dopu[...]

  Jednym z głównych wymagań, jakie stawia się współczesnemu budownictwu, jest czas, a przede wszystkim terminowość realizacji. Spełnienie tego kryterium nie może oczywiście wpływać negatywnie na jakość wykonywanego obiektu. Do bardziej wymagających pod względem przygotowania i wykonania są konstrukcje monolityczne z betonu architektonicznego [1]. Podlegają one wyjątkowym reżimom technologicznym. Ze szczególną uwagą należy w ich przypadku planować wytwarzanie, transport, przygotowanie deskowań, wbudowanie oraz pielęgnację świeżego betonu. W artykule opisano przypadek zarysowania żelbetowej płyty stropowej, która zgodnie z projektem miała być wykonana z betonu architektonicznego o gładkiej powierzchni. Niestety, nie udało się spełnić surowych wymagań stawianych tego typu konstrukcjom z powodu wadliwej technologii. Opis konstrukcji i stwierdzone uszkodzenia Analizowana płyta żelbetowa stropu płaskiego jest wsparta na słupach i ścianach żelbetowych (rysunek). Ma ona wysokość 23 cm, grubość ścian wynosi 20 cm. Słupy są kwadratowe o boku 45 cm.Wprojekcie założono, że strop zostanie wykonany z betonu architektonicznego klasy C25/30 o gładkiej, eksponowanej powierzchni sufitu. Na zbrojenie konstrukcji wykorzystano stal gatunku B500SP; pręty zbrojeniowemiały średnice 10, 12, 16mm. Rozstaw prętów podstawowej siatki zbrojeniowej dolnej i górnej [...]

  W artykule przedstawiono wyniki badań doświadczalnych belek żelbetowych wzmocnionych taśmami CFRP. Niewzmocnione belki obciążano wstępnie do 80% nośności, a następnie wzmacniano je od zewnątrz taśmami CFRP i obciążono do ich zniszczenia. W czasie badań mierzono częstotliwości własne i ugięcia belek. Stwierdzono, że taśmy kompozytowe zahamowały spadek częstotliwości własnych w wyniku obciążania, jaki ma miejsce w przypadku belek niewzmocnionych. Słowa kluczowe: belki żelbetowe, wzmocnienie, taśmy CFRP, częstotliwość własna, ugięcie.Od ok. 20 lat do wzmacniania konstrukcji budowlanych wykorzystywane są materiały kompozytowe na bazie włókien węglowych CFRP, jednak niewiele prac badawczych poświęcono diagnostyce wzmocnionych konstrukcji z wykorzystaniem operacyjnej analizy modalnej. Jest to badanie z grupy metod nieniszczących [2], które pozwala rejestrować parametry dynamiczne konstrukcji (częstotliwości i formy własne, tłumienie). W artykule skoncentrowano się na analizie wpływu obciążania belek na ich pierwsze częstotliwości własne i ugięcia.Należy dodać, że taśmy CFRP w sposób bezpośredni nie zmieniają sztywności i właściwości bezwładnościowych wzmacnianych belek [1], natomiast znaczn[...]

  Stosowanie innowacyjnych rozwiązań materiałowych w budownictwie może zapewnić zarówno poprawę właściwości mechanicznych1), jak i poprawę ich właściwości cieplnych. W związku z chęcią ograniczenia kosztów energetycznego funkcjonowania budynków, podejmowane są próby zarówno ograniczenia strat ciepła przez ich obudowy termiczne, jak i efektywniejsze wykorzystanie zysków od promieniowania słonecznego. Elementami obudo-wy termicznej budynków, które mogą generować duże straty ciepła, są okna. Jednym ze sposobów poprawy efektywności energetycznej okien budynków jest zwiększenie ich akumulacyjności cieplnej. Powszechną oraz przytaczaną w pracach2-7) metodą zwiększenia akumulacyjności cieplnej okien jest aplikacja w ich strukturę materiałów zmiennofazowych PCM (phase change material). Pozytywnym skutkiem stosowania takich materiałów w oknach jest zmniejszenie dobowych wahań temperatur przeszkleń i powietrza wewnątrz budynku oraz przesunięcie fazowe zmian temperatur względem okien referencyjnych5, 8, 9). Wadą rozwiązania jest wysoki koszt materiałów oraz potrzeba bardzo dokładnego doboru parametrów termofizycznych PCM do warunków cieplnych, występujących w miejscu ich aplikacji5, 7, 9). Z tych względów podjęto próbę uzyskania PCM o możliwie najwyższej entalpii topnienia/[...]

  Przedmiotem artykułu jest posadzka przemysłowa z fibrobetonu w dwunawowej hali magazynowej, wktórej składowano elementy stalowe (blachy i kształtowniki) m.in. do produkcji pojazdów szynowych. Płyta posadzki podzielona jest dylatacjami. Wymiary zdylatowanych fragmentów nie przekraczają 30 x 30 m. Rzut hali pokazano na rysunku. Ze względu na znaczną masę składowanych elementów zdecydowano się na wykonanie posadzki fibrobetonowej na podbudowie żwirowej. Zawartość włókien stalowych przyjęta w projekcie wynosiła 35 kg/m3. Stan techniczny obiektu Powodem zlecenia ekspertyzy posadzki przez użytkownika obiektu były jej spękania. Podczas inwentaryzacji uszkodzeń wykonanej przez autorów artykułu stwierdzono występowanie rys i pęknięć o znacznej rozwartości (rysunek i fotografia 1). Przebieg spękań sugerował, że ich przyczyną było przeciążenie posadzki, ponieważ zdecydowana większość uszkodzeń powstała w traktach komunikacyjnych, czyli między obszarami składowania. W płycie posadzki wykonano kontrolnie odwiert przez rysę, która przebiegała praktycznie przez całą jej grubość (fotografia 2). W celu określenia dokładnej przyczyny uszkodzeń posadzki zlecono autorom wykonanie bad[...]

  Poniższy artykuł stanowi bezpośrednią kontynuację artykułu "Wpływ przeciążenia ponad nominalny udźwig suwnicy pomostowej na pracę mechanizmów napędowych", który ukazał się w numerze 6/2012 Dozoru Technicznego. W związku z tym stosowne wydaje się przypomnienie informacji wstępnych, zawartych we wspomnianej publikacji. Narastająca konieczność znajomości jak największej liczby zjawisk towarzyszących eksploatacji dźwignic, spowodowała aktywizację gremiów zajmujących się profesjonalnie tematyką dźwignicową. Komitet ISO TC 96 podjął w 2006 r. decyzję rewizji obowiązującej światowej normy ISO 1248Z-1 "Dźwignice - Monitorowanie pracy", bądź opracowania całkowicie nowej normy w tym zakresie [1]. Obecnie obowiązują dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady Europy 98/37/WE oraz 2006/42/WE, które precyzują kryteria bezpieczeństwa kompleksowego. Dyrektywy stanowią, że maszyna musi być zaprojektowana i wykonana w taki sposób, aby nadawała się do spełniania swojej funkcji. Maszyny, osprzęt do podnoszenia i ich części składowe muszą więc wytrzymać naprężenia, którym są poddawane podczas pracy. Muszą być zaprojektowane i wykonane w sposób zapobiegający uszkodzeniom spowodowanym zmęczeniem materiału i zużyciem części oraz użytkowane zgodnie z ich przeznaczeniem. Liberalizacja przepisów w zakresie projektowania eksploatacji dźwignic wiąże się z brakiem uregulowań prawnych, dotyczących obowiązku instalowania ograniczników udźwigu w układzie mechanizmu podnoszenia wraz z obowiązkiem stałego nadzoru konserwatorskiego nad jego prawidłowym funkcjonowaniem [2]. Brak ograniczników udźwigu powoduje w wielu przypadkach eksploatacji dźwignic, że sterowanie wartością obciążenia związane jest praktycznie z możliwością jego przeniesienia przez mechanizmy napędowe i ustrój nośny dźwignicy. Warto przypomnieć, że kryterium oceny poprawności zaprojektowania i wytworzenia maszyny przeznaczonej do podnoszenia, jest poddanie jej próbie statycznej z przeciążenie[...]

  Wostatnich latach dużą popularnością cieszą się metody nieniszczącej diagnostyki konstrukcji. Wśród nich można wymienić analizę modalną. Jej wariantem jest metoda operacyjna (operating modal analysis - OMA) [1].Wprzypadku dużych konstrukcji inżynierskich przeprowadzenie badań przeważnie wymaga wyłączenia obiektu z eksploatacji lub odizolowania go od wpływów zewnętrznych. Wyłączenie wiąże się ze stratami finansowymi wynikłymi z przestoju, natomiast odizolowanie nierzadko jest wręcz niemożliwe. Wtakich przypadkach warto zastosować analizę modalną w wariancie operacyjnym, gdyż klasyczna analiza modalna napotyka w budownictwie przeszkody związane z odpowiednio mocnym wzbudzeniem konstrukcji. I choć pojawiają się próby budowania odpowiednich wzbudników [2], to ich stosowanie jest mocno ograniczone. Najczęściej wzbudniki stosuje się w pomiarach laboratoryjnych namodelach konstrukcji rzeczywistych.Wprzypadku operacyjnej analizymodalnej rejestrowana jest jedynie odpowiedź konstrukcji na wymuszenia losowe. Na jej podstawie oblicza się podstawowe parametry dynamiczne konstrukcji (częstotliwości i formy własne oraz tłumienie). W artykule opisano badania przeprowadzone z wykorzystaniem OMA. Skoncentrowano się na identyfikacji schematu stanowiska badawczego w warunkach laboratoryjnych. Ogólny opis metody Algorytmy stosowane w operacyjnej analizie modalnej można podzielić na dwa zasadnicze typy: operujące w dziedzinie czasu i częstotliwości. Do pierwszej grupy zalicza się metody bazujące na równaniu stanu układu dynamicznego i jego dekompozycji (stochastic subspace identification) z użyciem filtracji Kalmana [3, 4]. Drugą grupę stanowią metody oparte na rozkładzie odpowiedzi w dziedzinie częstotliwości układu dyskretnego na sumę odpowiedzi układów o jednym stopniu swobody (frequency domain decomposition) [4]. Podstawowe zał[...]

  Artykuł dotyczy problemówzwiązanych ze statecznością ścian żelbetowych zbiorników prostokątnych. Rozpatrzono dwa przypadki pracy: zbiornik podziemny z przekryciem oraz zagłębiony do poziomu korony ścian bez przekrycia. Dodatkowo zróżnicowano schematy statyczne. W pracy skoncentrowano się na stateczności poziomej. W wyniku analiz otrzymano współczynnik zwiększający moment zginający pierwszego rzędu. Pracę zakończono dyskusją wyników oraz wnioskami. Mogą one znaleźć szerokie zastosowanie w praktyce projektowej. Słowa kluczowe: stateczność, wyboczenie, zbiornik, żelbet.Wartykule omówiono problemy stateczności prostopadłościennych (skrzyniowych) żelbetowych zbiorników na ciecze określanych jako podziemne (z zasypką wierzchnią) i zagłębione (do poziomu terenu).Wliteraturze niema jednoznacznychwytycznych, które pozwoliłyby uwzględnić wpływ efektów drugiego rzędu w przypadku płytowych elementów cienkościennych, tworzących ściany zbiorników prostopadłościennych. Wpracy [1] podane są propozycje uwzględniania wpływu podatności wyboczeniowej ścian w kierunku poziomym z zastosowaniem analogii prętowej, które budzą dużewątpliwości. Zgodnie z literaturą przedmiotu [1, 2] stwierdzono, że zależności pozwalające określić siłę krytyczną w przypadku różnych postaci wyboczenia dotyczą jedynie kolistych powłok walcowych, stanowiących ściany zbiorników cylindrycznych [1]. Przeprowadzono więc analizę teoretyczną ścian zbiorników podziemnych oraz zagłębionych w gruncie. Skoncentrowano się na najbardziej istotnej konstrukcji stateczności ścianwkierunku poziomym. Główne założenia i metodologia przeprowadzonej analizy W ramach analizy rozpatrzono dwa warianty zbiornika.Wpierwszym przyjęto zbiornik podziemny z zasypką wierzchnią grubości 1,00 m, stosowaną często z uwagi na potrzebę zabezpieczenia obiektu przed przemarzaniem (rysunek 1a), a w drugim zbiornik bez p[...]

  Wartykule porównano posadzki betonowe zbrojone prętami lub/i włóknami stalowymi oraz wskazano zakres ich stosowania. Na podstawie własnych doświadczeń opisano typowe defekty. Słowa kluczowe: beton zbrojony, fibrobeton, posadzka.Istotnymelementemobiektów przemysłowych są posadzki. Oprócz funkcji nośnej (przekazywania obciążeń użytkowych na grunt) powinny wykazywać się odpornością na agresję chemiczną, ścieranie, uderzenia, pylenie, niską i podwyższoną temperaturę. Czasemoczekuje się od nich właściwości antypoślizgowych, antyelektrostatycznych, estetyki bądź łatwości utrzymania w czystości. Zwykle posadzki wykonywane są w ramach końcowych etapów inwestycji. W perspektywie kończących się środków finansowych stwarza to zagrożenie stosowania rozwiązań tańszych (zamiennych), które nie spełniają założeń projektu. Ponadto wielu użytkowników nie jest świadomych tego, że obciążenia, jakie można przyłożyć do posadzki (jako elementu spoczywającego na podbudowie bądź podłożu gruntowym), są ograniczone. Symptomy awarii posadzek przemysłowych nie budzą tak dużych emocji jak awarie innych elementów nośnych. Powoduje to opieszałość w podejmowaniu interwencji. Projektowanie i wykonawstwo posadzek przemysłowych Najczęściej stosowanym obecnie rozwiązaniem jest tzw. posadzka pływająca (rysunek 1), wykonywana na warstwie poślizgowej (np. z folii polietylenowej). Warstwa poślizgowa umożliwia przemieszczanie się poziome płyty posadzki w wyniku skurczu i pełzania betonu oraz zmiany temperatury. Ponadto pełni rolę izo[...]

  W artykule opisano specyfikę wykonywania konstrukcji betonowych w warunkach zimowych. Podano przykłady uszkodzeń konstrukcji żelbetowego stropumonolitycznego betonowanego w warunkach zimowych bez zachowania odpowiednich reżimów technologicznych. Zaproponowano sposób naprawy uszkodzonych elementów. Słowa kluczowe: betonowanie, niska temperatura, żelbet.Zalecenia dotyczące betonowania w warunkach zimowych podane m.in. w [1 ÷ 4] określają warunki, jakie należy uznać za niekorzystne z punktu widzenia wykonywania robót betonowych. Wskazano trzy przedziały temperatury (-15 ÷ -10°C; -10 ÷ -3°C i -3 ÷+5°C), które powinny być uwzględnione w projekcie organizacji robót betonowania w warunkach zimowych.Wprzypadku gdy temperatura spadnie poniżej -15°C, nie zaleca się wykonywania betonowania. Najłagodniejszy przedział temperatury -3 ÷ +5°C zawiera tzw. temperaturę krytyczną (ok. -3 ÷ -1°C), w której zamarza ok. 50%wolnejwodywmieszance betonowej. Wtemperaturzewyższej od krytycznej beton nie ulega uszkodzeniu, a proces jego wiązania postępuje znacznie wolniej niż w warunkach normalnych. Mimo że określenie warunki zimowe wiązane jest z obniżonymi temperaturami, to nie powinno się pomijać innych niekorzystnych zjawisk atmosferycznych, jak: wiatr i śnieg (oziębiają mieszankę betonową) oraz deszcz i topniejący śnieg (wprowadzona w ten sposób woda rozmywa mieszankę beto[...]