Przedstawiono badania dotyczące wykorzystania wyselekcjonowanych mikroorganizmów w biofiltracji gazów zanieczyszczonych benzenem. Porównano biofiltrację par benzenu przez złoże zasiedlone przez mikroflorę autochtoniczną i zaszczepione mikroorganizmami wyhodowanymi w warunkach in vitro. Stwierdzono dużo lepsze efekty usuwania benzenu oraz krótszy czas adaptacji i readaptacji w przypadku biofiltracji przez złoże wzbogacone mikrobiologicznie. Złoże zaszczepione wyselekcjonowanymi podczas długiego pasażowania bakteriami wymagało zasilania dużymi ilościami soli biogenicznych. PhH-contg. air was filtered at 20°C through peat-pearlite bed inoculated with selected Acinetobacter, Alcaligenes and Corynebacterim species and improved by addn. of a N, P, K and Mg as well as B, Cu, Fe, Mo and Zn-contg. fertilizer (mass load of the bed up to below 80 mg/m3s) to study the efficiency of PhH biodegrdn. The inoculation resulted in a substantial increase in the rate of PhH removal up to above 70 mg/m3s (process efficiency near to 100%). Obserwacja procesów rozkładu materii organicznej naturalnie zachodzących w środowisku pozwoliła na wykorzystanie ich w technologii oczyszczania gazów odlotowych. Biologiczne metody usuwania zanieczyszczeń organicznych oparte są na ich podatności na biodegradację. Mikroorganizmy mają duże zdolności adaptacji do rozkładu różnych zanieczyszczeń, jednak nie do wszystkich w tej samej mierze. Początkowo metody biologiczne, w tym biofiltracja, ograniczały się do usuwania z gazów substancji występujących w naturalnym środowisku życia mikroorganizmów. Z czasem rozszerzono ich stosowanie również do oczyszczania gazów przemysłowych zawierających ksenobiotyki (związki obce drobnoustrojom i trudno aPolitechnika Wrocławska; bPaństwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Prezydenta Stanisława Wojciechowskiego w Kaliszu Waldemar Adamiaka, Urszula Kitaa, Izabela Sówkaa, *, Mirosław Szklarczykb Rola selekcji mikroorganizmów w procesi[...]

  A review, with 25 refs. Dokonano przeglądu zastosowań surfaktantów w biologicznym oczyszczaniu gazów przemysłowych. Opisano efekty i sposoby dawkowania środków powierzchniowo czynnych, a także dokonano oceny ich wpływu na szybkość usuwania zanieczyszczeń hydrofobowych będących składnikami przemysłowych gazów odlotowych. Emisja lotnych związków organicznych (LZO) w znacznym stopniu przyczynia się do zanieczyszczenia powietrza. Związki te mogą powodować wiele zagrożeń zarówno dla środowiska, jak i zdrowia ludzi. Przyczyniają się one do wzrostu stężenia ozonu troposferycznego, do tworzenia wtórnych aerozoli organicznych, a także do niszczenia ozonu stratosferycznego i pogłębiania efektu cieplarnianego. Ponadto, związki z tej grupy często wykazują dużą toksyczność wobec organizmów żywych. Mają właściwości mutagenne, kancerogenne i teratogenne1). Powszechnie stosowanych jest kilka technik zmniejszania emisji LZO (adsorpcja, absorpcja, kondensacja, spalanie, metody biologiczne). W biologicznym oczyszczaniu gazów stosuje się biopłuczki (bioskrubery), biofiltry oraz złoża zraszane (bioreaktory trójfazowe)2-6). Metody biologiczne znajdują coraz szersze zastosowanie w oczyszczaniu gazów, gdyż przy stosunkowo niskich kosztach inwestycyjnych i eksploatacyjnych pozwalają na uzyskiwanie dużych skuteczności usuwania zanieczyszczeń. Zastosowanie metod biologicznych wiąże się jednak z pewnymi ograniczeniami, jak zapewnienie optymalnych parametrów pracy złoża dla rozwoju mikroorganizmów czy biodo-stępność oczyszczanych zanieczyszczeń7). Stężenie zanieczyszczeń w oczyszczanych gazach nie powinno przekraczać 1000 ppm, ze względu na możliwości enzymatyczne mikroorganizmów, a także wskazane jest niskie obciążenie, aby zapobiec nadmiernemu przyrostowi biomasy i zatykaniu złoża. Ważnym parametrem jest również wilgotność. W przypadku przesuszenia złoża dochodzi nie tylko do jego pękania, a tym samym tworzenia pewnych kanałów przepływu [...]

  A review, with 19 refs. Dokonano charakterystyki i przedstawiono przykłady źródeł powierzchniowych pasywnych. Omówiono podstawowe procesy i czynniki determinujące wielkość emisji odorów emitowanych z tych źródeł. Przedstawiono analizę wyników stężenia zapachowego w próbkach odorotwórczych gazów pobranych przy zastosowaniu dostępnych rozwiązań urządzeń do poboru próbek z tuneli wiatrowych i komór przepływowych. Podkreślono konieczność normalizacji konstrukcji urządzeń do poboru, w celu ujednolicenia wyników pomiarów wykonywanych przez różne instytucje i uniknięcia znaczących rozbieżności otrzymywanych wyników pomiarów. Problematyka emisji odorów, zarówno ze źródeł przemysłowych, jak i obiektów gospodarki komunalnej i hodowlanej, oraz jej wpływ na jakość życia ludzi zamieszkujących w ich sąsiedztwie stała się w ostatnich kilku latach ważnym problemem rozpatrywanym przez władze lokalne, społeczeństwo oraz organy ustawodawcze. Nadmierna uciążliwość zapachowa obiektów przemysłowych lub gospodarki komunalnej w niektórych miejscowościach jest dominującym problemem społeczności lokalnej, przez co coraz częściej czynione są starania, aby określić przyczyny problemu, a następnie go wyeliminować. Ocenę oddziaływania istniejących obiektów pod względem zapachowym można wykonać przy zastosowaniu badań terenowych lub ankietowych lub też używając narzędzi modelowych1). Korzystniejsze ze względów finansowych oraz nakładów pracy ludzkiej jest określanie imisji zapachu na podstawie obliczeń modelowych rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w powietrzu, przy założeniu prawidłowego zinwentaryzowania źródeł oraz wielkości emisji, doboru odpowiedniego modelu oraz prawidłowego określenia parametrów i warunków meteorologicznych. W wielu przypadkach na terenie obiektów uciążliwych zapachowo znajdują się punktowe, kubaturowe oraz powierzchniowe aktywne lub pasywne źródła emisji odorów. Określenie wielkości emisji ze źródeł [...]