Lepkość hydroksypropylometylocelulozy a właściwości cementowych zapraw klejowych
W mniejszym artykule omówiono aspekty związane
ze stosowaniem eterów celulozy oraz przedstawiono
wyniki badań określające wpływ lepkości zastosowanej
hydroksypropylometylocelulozy na właściwości
normowe i technologiczne uzyskanych zapraw klejowych
stosowanych do klejenia płytek ceramicznych
oraz do systemów ociepleń. Przedstawiono również
wyniki oceny wpływu lepkości metylocelulozy na mikrostrukturę
stwardniałych zapraw cementowych.
Przedstawione wyniki pokazują w sposób jednoznaczny
wpływ lepkości metylocelulozy na poszczególne
cechy normowe wyrobów i mogą stanowić cenne
źródło informacji dla producentów tego rodzaju
zapraw budowlanych.
Słowa kluczowe: zaprawa, klej cementowy, metyloceluloza,
płytki ceramiczne, lepkość, mikrostruktura.W budownictwie mieszkaniowym ważne miejsce
zajmują specjalne zaprawy stosowane do przyklejania
płytek ceramicznych do różnych podłoży, głównie
betonowych. Obok materiałów wiążących, do których
należy przede wszystkim cement, do ich wytwarzania
stosuje się również inne dodatki oraz domieszki pozwalające
na kształtowanie odpowiednich właściwości tych
zapraw.
Metyloceluloza, obok innych domieszek, jest jednym
z najczęściej stosowanych dodatków modyfikujących
właściwości zapraw budowlanych. Wpływ
różnych domieszek np. proszków redyspergowalnych
czy innych związków organicznych złożonych z polimerów
na proces hydratacji cementu oraz właściwości
uzyskiwanych zapraw był przedmiotem wielu badań
[1, 2, 3, 4, 5].
W pracy przedstawiono wyniki doświadczeń laboratoryjnych
dotyczących wpływu zawiesin wodnych metylocelulozy
na wybrane właściwości fizyczne oraz mikrostrukturę
cementowych zapraw klejowych stosowanych
do przyklejania płytek ceramicznych.
Metyloceluloza jest bardzo ważnym składnikiem zapraw
klejowych, chociaż jej udział w składzie tych zapraw
jest niewielki, na ogół nie przekracza dziesiątych
części procenta masy suchego materiału. Stosowanie
tej domieszki pozwala na uzyskanie dobrych wł[...]
Układanie płytek na podłożach z płyt gipsowych i gipsowo-kartonowych
Dynamiczny rozwój stosowania
prefabrykatów
gipsowych w wewnętrznych
pracach wykończeniowych
oraz wiedza i doświadczenie
spowodowały, że prefabrykaty gipsowe,
tj. płyty gipsowo-kartonowe (g-k)
oraz płyty gipsowe znajdują zastosowanie
nawet w pomieszczeniach takich
jak kuchnie i łazienki.
Z płyt gipsowo-kartonowych można
wznosić ścianki działowe, filary, kolumny,
obniżać sufity, zmieniać kształt
pomieszczeń oraz wykonywać drobne
elementy, takie jak półki, wnęki, osłony
przewodów i instalacji szpecących
pomieszczenia. Dzięki zastosowaniu
płyt gipsowo-kartonowych możliwe
jest uzyskanie w prosty i szybki sposób
trwałych oraz estetycznych rozwiązań
architektonicznych o zróżnicowanych
kształtach (fotografia 1).
W przypadku awarii, konieczności
przebudowy czy remontu instalacji
wodnych, gazowych oraz elektrycznych
koszt demontażu ścianki z płyty g-k jest
znacznie niższy niż tradycyjnych ścian
murowanych.
Podłoże z płyt g-k jest równe, gładkie,
idealne do układania płytek ceramicznych,
ale nie należy zapominać
o ważnych aspektach decydujących
o trwałości powstałej konstrukcji. Wykonanie
okładziny ceramicznej na tego
rodzaju podłożu nie sprowadza się, niestety,
tylko i wyłącznie do wyboru odpowiedniego
kleju, gdyż mogą wystąpić
następujące problemy:
niestabilność podłoża (uginanie się ? ?
p łyt);
??nieprawidłowy dobór płyt g-k;
niejednorodność powierzchni (po- ? ?
łączenia płyt między sobą lub innymi
materiałami);
??reagowanie kleju cementowego
z gipsem.
Podłoże z płyt gipsowych
i gipsowo-kartonowych
Ważnym elementem w procesie
przygotowania podłoża pod płytki
ceramiczne jest dobór odpowiedniego
rodzaju płyt gipsowo-kartonowych.
Co do zasady można je stosować
w pomieszczeniach, gdzie wilgotność
względna powietrza nie przekracza
85%, a jednocześnie czas ekspozycji
na takie wilgotne warunki nie przekracza
12 h na dobę. W pomieszczeniach
takich jak łazienki, gdzie występuje
podwyższona wilgotność, można
stosow[...]
Trwałość warstw wykończeniowych na systemach ociepleń
Dwie najpopularniejsze metody
ocieplenia ścian zewnętrznych
budynków to: metoda lekka
mokra (ETICS) i lekka sucha.
Metoda lekka mokra polega na przyklejeniu
i przymocowaniu do ścian zewnętrznych
warstwy zmateriału termoizolacyjnego
i położeniu na niej warstwy
wykończeniowej (tynku). Jako
warstwę izolacyjną stosuje się wełnę
mineralną lub styropian. Metoda lekka
sucha jest bardzo podobna do metody
lekkiej mokrej, z tą różnicą, że warstwę
izolacyjną mocuje się bez użycia zapraw
na specjalnie przygotowany ruszt.
Elewacje w metodzie
lekkiej mokrej
Powierzchnia systemu ociepleniowego
w metodzie lekkiej mokrej może
zostać wykończona różnymi materiałami.
Obecnie najpopularniejsze
są tynki cienkowarstwowe: mineralne,
silikatowe, silikonowe lub akrylowe.
Podczas nakładania można im nadać
różne faktury, a po wyschnięciu także
pomalować. Mimo różnorodności wypraw
tynkarskich, nie ma tynków uniwersalnych.
Wybierając tynk na elewację,
można się kierować m.in.
● hydrofobowością;
● zdolnością do dyfuzji pary wodnej,
● odpornością na mikroorganizmy;
● odpornością na zabrudzenie;
● kolorem i jego trwałością;
● ochroną przeciwpożarową.
Ściany zewnętrzne narażone są na
wilgoć z opadów atmosferycznych. Bilans
wilgotnościowy systemu izolacji
termicznej określany jest przez przyjmowaną
i oddawaną ilość wody deszczowej.
Absorpcja wody może następować
w wyniku zachod[...]
Badania reakcji na ogień klasyfikacja wyrobów gipsowych i innych materiałów budowlanych
Zgodnie z Rozporządzeniem CPR nr 305/11 jednym z wymagań podstawowych, jakie muszą spełniać obiekty budowlane, jest Bezpieczeństwo pożarowe.Większość norm zharmonizowanych, w odniesieniu do bezpieczeństwa pożarowego, nakłada na producentówwyrobówbudowlanych obowiązek zadeklarowania klasy reakcji na ogień zgodnie z PN[...]
Płytki ceramiczne stosowane w badaniach zapraw klejowych a miarodajność wyników
W artykule scharakteryzowano pojęcie miarodajności
wyników badań w odniesieniu do badań cech fizycznych
wyrobów budowlanych. Opisano ponadto czynniki warunkujące
miarodajność wyników badań. Omówiono wpływ
wyposażenia podstawowego na wyniki badań ze szczególnym
uwzględnieniem materiałów pomocniczych na
przykładzie badań normowych klejów do płytek. Wyniki
badań jednoznacznie wskazały, ze przyczepność kleju do
okładziny ceramicznej jako materiału pomocniczego jest
warunkowana nie tylko właściwościami kleju, ale również
rodzajem płytek.
Słowa kluczowe: miarodajność wyników, zaprawy klejowe
do płytek, płytki ceramiczne.1. Miarodajność wyników badań
Laboratoria w swoich politykach jakości podkreślają
szczególnie dążenie do wykonywania badań na optymalnym
poziomie jakościowym i zapewniają, że uzyskiwane
przez nie wyniki są miarodajne, obiektywne i spełniają
aktualne krajowe, europejskie lub światowe standardy.
Pojęcie jakości w odniesieniu do badań może być rozumiane
jako dążenie do dostarczania zleceniodawcom
wyników miarodajnych. Oznacza to, że laboratoria dokładają
wszelkich starań, aby wynik każdego badania był:
- wiarygodny, a więc wartość rzeczywista badanej cechy
znajdowała się, z określonym prawdopodobieństwem,
wewnątrz przedziału: wynik pomiaru/badania
± niepewność;
- użyteczny, a więc pozwalał zleceniodawcy rozwiązać
jego problem;
- rzetelny, a więc laboratorium w trakcie realizacji pracy
postępowało zgodnie z dobrą praktyką profesjonalną.
Wynik wiarygodny oznacza spełnienie warunku
właściwej wartości diagnostycznej. W typowych, aparaturowych
badaniach laboratoryjnych, międzynarodowe
standardy jakości pracy wymagają poza podaniem samego
wyniku badania, określenia dokładności dokonanych
pomiarów, a także umiejętności oszacowania niepewności
stosowanej metody pomiarowej.
Niepewność wyniku pomiaru charakteryzuje rozrzut
wartości (szerokość przedziału), wewnątrz którego
z zadowalającym prawdopodobieństwem znajduje[...]
Jak dobrać klej do płytek ceramicznych
Klasyfikacja cienkowarstwowych
zapraw klejących
do płytek ceramicznych
opisana jest w PN-EN
12004+A1:2012 Kleje do płytek - Wymagania,
ocena zgodności, klasyfikacja
i oznaczenie i dotyczy:
??cementowych zapraw klejących (oznaczonych
literą C),
??klejów dyspersyjnych (oznaczonych
literą D),
klejów na bazie żywic reaktywnych ? ?
(oznaczonych literą R).
W cementowych zaprawach klejących
wyróżnia się dwie klasy przyczepności:
C1 - wyroby spełniające wymagania
przyczepności po różnych warunkach
sezonowania w zakresie podstawowym;
C2 - wyroby o podwyższonych
parametrach przyczepności
po różnych warunkach sezonowania.
Dodatkowo producent może deklarować
właściwości użytkowe i fakultatywne
oznaczone symbolami:
T - obniżony spływ, brak obsuwania
się w dół płytki ułożonej na
profilowanej warstwie kleju z pionowej
lub pochyłej powierzchni;
E - wydłużony czas otwarty, czas
(minimum 30 min) po naniesieniu kleju
na podłoże, kiedy płytki mogą być osadzone
w warstwie kleju tak, aby uzyskać
wymaganą przyczepność;
F - klej szybkowiążący, wyrażany
przez przyczepność wczesną definiowaną
jako przyczepność kleju po 6 godzinach
od przyklejenia płytek;
S1- odkształcalny i S2 - wysoko odkształcalny:
podatność stwardniałego
kleju na deformację pod wpływem
działania naprężeń powstających na
styku klej - płytka.
[...]
Zalety okładzin z płytek na elewacjach
Ostatnim etapem ocieplenia
ścian zewnętrznych
budynku jest wykonanie
warstwy wierzchniej,
która pełni rolę zarówno zabezpieczającą
przed działaniem czynników
zewnętrznych, jak i funkcje dekoracyjne.
Bardzo dobrym rozwiązaniem
jest wykonanie elewacji z kamienia
naturalnego i sztucznego lub płytek
ceramicznych, która jest odporna
na warunki atmosferyczne, uszkodzenia
mechaniczne, a dodatkowo jest łatwa
w czyszczeniu i renowacji, ponieważ
w razie potrzeby mogą być wymieniane
tylko uszkodzone elementy (nie
ma potrzeby demontażu całej okładziny).
Elewacja budynku obłożona płytkami
jest trwalsza niż pokryta tynkiem.
Płytki z kamienia naturalnego
i sztucznego
Zastosowanie na elewacji piaskowców
i wapieni bardzo często podyktowane
jest łatwością ich obróbki oraz
ni[...]
Rynek spoiw gipsowych w Polsce DOI:10.15199/33.2016.10.03
WPolsce w ostatnim ćwierćwieczu
podaż i popyt na
gips, a zarazem spoiwa gipsowe
ulegał dynamicznym
zmianom. Było to podyktowane zarówno
trendami w budownictwie (np. zwiększenie
zainteresowania spoiwami gipsowymi,
pojawienie się płyt gipsowo-kartonowych),
jak i zmianami obowiązujących
przepisówzwiązanych z ochroną
środowiska (Dyrektywa 2010/75/UE).
Wnadchodzących latach należy oczekiwać
zwiększającej się nadwyżki podaży
nad popytem gipsu.
Podaż gipsu
Do 1994 r. spoiwa gipsowe oferowane
na polskim rynku wytwarzane były
wyłącznie z gipsu naturalnego (kamień
gipsowy) i w mniejszej ilości anhydrytu.
Wydobywano je głównie ze złóż w Dolinie
Nidy (złoża Leszcze, Borków-
-Chwałowice), w mniejszej części ze
złóż na DolnymŚląsku (Nowy Ląd) oraz
sporadycznie eksploatowanego złoża
Łopuszka Wielka (województwo podkarpackie)
[3]. Warto dodać, że w Polsce
zasoby gipsu naturalnego i anhydrytu
są bardzo bogate. W 2015 r. udokumentowanych
było 15 złóż gipsu i anhydrytu
zawierających łącznie 258 mln t
tych kopalin, przy corocznym urobku -
1 mln t [5]. Na rysunku 1 przedstawiono,
jak kształtowało się wydobycie gipsu
i anhydrytu w latach 2000 ÷ 2015.
W1994 r., wraz z oddaniem do użytkowania
pierwszej instalacji odsiarczania
spalin (IOS)metodąmokrą wapienną
w elektrowni Bełchatów, na polskim
rynku pojawił się gips syntetyczny,
zwany również desulfogipsem czy reagipsem.
Cechuje się on dużą czystością
i nie zawiera popiołów lotnych,
gdyż odsiarczanie w tych instalacjach
prowadzone jest za elektrofiltrami. Gips
syntetyczny różni się od natu[...]
Wpływ metylocelulozy na mikrostrukturę zapraw gipsowych i cementowych
Czynnikami wpływającymi na właściwości i jakość zapraw
budowlanych oprócz surowców podstawowych, takich
jak cement, gips czy kruszywa są dodatki modyfikujące.
Stosowane są one powszechnie w różnego rodzaju
wyrobach budowlanych w celu poprawy ich właściwości
technologicznych oraz zapewnienia możliwości zastosowania
w różnych warunkach. Pomimo ich niewielkiego
dodatku wpływ na właściwości fizyczne i mikrostrukturę
zapraw jest bardzo duży. W niniejszym artykule omówiono
aspekty związane z zastosowaniem eterów celulozy
w zaprawach gipsowych i cementowych. Przedstawiono
wyniki badań mających na celu określenie wpływu różnych
rodzajów metylocelulozy, uzyskiwanej z przeróbki
odpadów bawełnianych, na hydratację spoiw gipsowych
i cementowych oraz mikrostrukturę tych tworzyw. W obu
przypadkach mikrostruktura stwardniałych tworzyw charakteryzuje
się obecnością organicznej "błonki" rozpuszczonej
metylocelulozy otaczających kryształy faz mineralnych
i zamykających pory.
Słowa kluczowe: metyloceluloza, zaprawy gipsowe
i cementowe, mikrostruktura
Methylcellulose effect for a microstructure of
gypsum and cementitious mortars
Abstract
Besides basic materials as cement, gypsum and
aggregates, factors influencing on properties and
quality of building mortars are modifying additives.
In the present paper problems connected with cellulose
ethers application are discussed. Testing results
determining hydroxypropylmethylcellulose viscosity
influence for standard and technological properties
of gypsum and cementitious mortars are presented.
Results of estimation of methylcellulose viscosity effect
on microstructure of hardened mortars are also
presented.
The quoted results indicate conclusively influence
of methylcellulose viscosity on particular standard features
of products and can be valuable source of information
for producers of such building mortars.
Keywords: cement, gypsum, methylcelulose, microstructure
1. Wstęp
Domieszki są powsz[...]
Wpływ rozdrobnienia granulowanego żużla wielkopiecowego i współczynnika w/c na wytrzymałość cementów żużlowych DOI:
Coraz większa w ostatnich latach produkcja cementu
zawierającego uboczne produkty z przemysłu energetycznego
i hutniczego, które zastępują klinkier
portlandzki, wpisują się w strategię zrównoważonego
rozwoju przemysłu cementowego [4, 12, 13]. Ganulowany
żużel wielkopiecowy to dodatek mineralny stanowiący
niezbędny składnik współcześnie produkowanego cementu
i/lub betonu. Powstaje jako produkt uboczny w procesie wielkopiecowym
przy produkcji surówki żelaza.Wykazuje utajone
właściwości hydrauliczne i jest stosowany jako główny
składnik cementu oraz dodatek typu II do betonu, mający duży
wpływ na właściwości kompozytów cementowych z jego
udziałem [8, 9, 11].
W porównaniu z cementem portlandzkim CEM I, cementy
zawierające granulowany żużel wielkopiecowy charakteryzują
się mniejszą dynamiką przyrostu wytrzymałości do 28 dni
oraz znacznym przyrostem wytrzymałości w dalszym okresie
twardnienia.Wzrost zawartości żużla przy określonymstopniu
rozdrobnienia zmniejszawytrzymałośćwczesną cementów, korzystnie
kształtując wytrzymałość normową po 28 dniach
i po długimokresie twardnienia [7, 9]. Zwiększenie rozdrobnienia
cementu hutniczego CEMIII/Azawierającego żużel z 4150
do 4550 cm2/g wyraźnie poprawia wytrzymałość wczesną po
2 dniach twardnienia. Cement o większymstopniu rozdrobnienia
spełnia wymagania klasy 42,5N, podczas gdy cement
o mniejszej powierzchni właściwej odpowiada klasie 32,5N.
Wzrost stopnia rozdrobnienia cementuwpływa również bardzo
korzystnie na wytrzymałość po długim okresie twardnienia.
Poprawa aktywności hydraulicznej i dynamiki narastaniawytrzymałości
cementów żużlowych przez wzrost stopnia ich rozdrobnieniawynika
z różnego udziału granulowanego żużlawielkopiecowego
i klinkieru portlandzkiego w procesie hydratacji
oraz twardnienia cementów żużlowych [1, 5, 6, 10]. Nowoczesne
technologiemielenia cementówdo bardzo dużej powierzchniwłaściwej
pozwalają na skuteczną aktywacjęwłaściwości hydraulicznych
granulowanego żużl[...]