W mniejszym artykule omówiono aspekty związane ze stosowaniem eterów celulozy oraz przedstawiono wyniki badań określające wpływ lepkości zastosowanej hydroksypropylometylocelulozy na właściwości normowe i technologiczne uzyskanych zapraw klejowych stosowanych do klejenia płytek ceramicznych oraz do systemów ociepleń. Przedstawiono również wyniki oceny wpływu lepkości metylocelulozy na mikrostrukturę stwardniałych zapraw cementowych. Przedstawione wyniki pokazują w sposób jednoznaczny wpływ lepkości metylocelulozy na poszczególne cechy normowe wyrobów i mogą stanowić cenne źródło informacji dla producentów tego rodzaju zapraw budowlanych. Słowa kluczowe: zaprawa, klej cementowy, metyloceluloza, płytki ceramiczne, lepkość, mikrostruktura.W budownictwie mieszkaniowym ważne miejsce zajmują specjalne zaprawy stosowane do przyklejania płytek ceramicznych do różnych podłoży, głównie betonowych. Obok materiałów wiążących, do których należy przede wszystkim cement, do ich wytwarzania stosuje się również inne dodatki oraz domieszki pozwalające na kształtowanie odpowiednich właściwości tych zapraw. Metyloceluloza, obok innych domieszek, jest jednym z najczęściej stosowanych dodatków modyfikujących właściwości zapraw budowlanych. Wpływ różnych domieszek np. proszków redyspergowalnych czy innych związków organicznych złożonych z polimerów na proces hydratacji cementu oraz właściwości uzyskiwanych zapraw był przedmiotem wielu badań [1, 2, 3, 4, 5]. W pracy przedstawiono wyniki doświadczeń laboratoryjnych dotyczących wpływu zawiesin wodnych metylocelulozy na wybrane właściwości fizyczne oraz mikrostrukturę cementowych zapraw klejowych stosowanych do przyklejania płytek ceramicznych. Metyloceluloza jest bardzo ważnym składnikiem zapraw klejowych, chociaż jej udział w składzie tych zapraw jest niewielki, na ogół nie przekracza dziesiątych części procenta masy suchego materiału. Stosowanie tej domieszki pozwala na uzyskanie dobrych wł[...]

  Dynamiczny rozwój stosowania prefabrykatów gipsowych w wewnętrznych pracach wykończeniowych oraz wiedza i doświadczenie spowodowały, że prefabrykaty gipsowe, tj. płyty gipsowo-kartonowe (g-k) oraz płyty gipsowe znajdują zastosowanie nawet w pomieszczeniach takich jak kuchnie i łazienki. Z płyt gipsowo-kartonowych można wznosić ścianki działowe, filary, kolumny, obniżać sufity, zmieniać kształt pomieszczeń oraz wykonywać drobne elementy, takie jak półki, wnęki, osłony przewodów i instalacji szpecących pomieszczenia. Dzięki zastosowaniu płyt gipsowo-kartonowych możliwe jest uzyskanie w prosty i szybki sposób trwałych oraz estetycznych rozwiązań architektonicznych o zróżnicowanych kształtach (fotografia 1). W przypadku awarii, konieczności przebudowy czy remontu instalacji wodnych, gazowych oraz elektrycznych koszt demontażu ścianki z płyty g-k jest znacznie niższy niż tradycyjnych ścian murowanych. Podłoże z płyt g-k jest równe, gładkie, idealne do układania płytek ceramicznych, ale nie należy zapominać o ważnych aspektach decydujących o trwałości powstałej konstrukcji. Wykonanie okładziny ceramicznej na tego rodzaju podłożu nie sprowadza się, niestety, tylko i wyłącznie do wyboru odpowiedniego kleju, gdyż mogą wystąpić następujące problemy: niestabilność podłoża (uginanie się ? ? p łyt); ??nieprawidłowy dobór płyt g-k; niejednorodność powierzchni (po- ? ? łączenia płyt między sobą lub innymi materiałami); ??reagowanie kleju cementowego z gipsem. Podłoże z płyt gipsowych i gipsowo-kartonowych Ważnym elementem w procesie przygotowania podłoża pod płytki ceramiczne jest dobór odpowiedniego rodzaju płyt gipsowo-kartonowych. Co do zasady można je stosować w pomieszczeniach, gdzie wilgotność względna powietrza nie przekracza 85%, a jednocześnie czas ekspozycji na takie wilgotne warunki nie przekracza 12 h na dobę. W pomieszczeniach takich jak łazienki, gdzie występuje podwyższona wilgotność, można stosow[...]

  Dwie najpopularniejsze metody ocieplenia ścian zewnętrznych budynków to: metoda lekka mokra (ETICS) i lekka sucha. Metoda lekka mokra polega na przyklejeniu i przymocowaniu do ścian zewnętrznych warstwy zmateriału termoizolacyjnego i położeniu na niej warstwy wykończeniowej (tynku). Jako warstwę izolacyjną stosuje się wełnę mineralną lub styropian. Metoda lekka sucha jest bardzo podobna do metody lekkiej mokrej, z tą różnicą, że warstwę izolacyjną mocuje się bez użycia zapraw na specjalnie przygotowany ruszt. Elewacje w metodzie lekkiej mokrej Powierzchnia systemu ociepleniowego w metodzie lekkiej mokrej może zostać wykończona różnymi materiałami. Obecnie najpopularniejsze są tynki cienkowarstwowe: mineralne, silikatowe, silikonowe lub akrylowe. Podczas nakładania można im nadać różne faktury, a po wyschnięciu także pomalować. Mimo różnorodności wypraw tynkarskich, nie ma tynków uniwersalnych. Wybierając tynk na elewację, można się kierować m.in. ● hydrofobowością; ● zdolnością do dyfuzji pary wodnej, ● odpornością na mikroorganizmy; ● odpornością na zabrudzenie; ● kolorem i jego trwałością; ● ochroną przeciwpożarową. Ściany zewnętrzne narażone są na wilgoć z opadów atmosferycznych. Bilans wilgotnościowy systemu izolacji termicznej określany jest przez przyjmowaną i oddawaną ilość wody deszczowej. Absorpcja wody może następować w wyniku zachod[...]

Zgodnie z Rozporządzeniem CPR nr 305/11 jednym z wymagań podstawowych, jakie muszą spełniać obiekty budowlane, jest Bezpieczeństwo pożarowe.Większość norm zharmonizowanych, w odniesieniu do bezpieczeństwa pożarowego, nakłada na producentówwyrobówbudowlanych obowiązek zadeklarowania klasy reakcji na ogień zgodnie z PN[...]

  W artykule scharakteryzowano pojęcie miarodajności wyników badań w odniesieniu do badań cech fizycznych wyrobów budowlanych. Opisano ponadto czynniki warunkujące miarodajność wyników badań. Omówiono wpływ wyposażenia podstawowego na wyniki badań ze szczególnym uwzględnieniem materiałów pomocniczych na przykładzie badań normowych klejów do płytek. Wyniki badań jednoznacznie wskazały, ze przyczepność kleju do okładziny ceramicznej jako materiału pomocniczego jest warunkowana nie tylko właściwościami kleju, ale również rodzajem płytek. Słowa kluczowe: miarodajność wyników, zaprawy klejowe do płytek, płytki ceramiczne.1. Miarodajność wyników badań Laboratoria w swoich politykach jakości podkreślają szczególnie dążenie do wykonywania badań na optymalnym poziomie jakościowym i zapewniają, że uzyskiwane przez nie wyniki są miarodajne, obiektywne i spełniają aktualne krajowe, europejskie lub światowe standardy. Pojęcie jakości w odniesieniu do badań może być rozumiane jako dążenie do dostarczania zleceniodawcom wyników miarodajnych. Oznacza to, że laboratoria dokładają wszelkich starań, aby wynik każdego badania był: - wiarygodny, a więc wartość rzeczywista badanej cechy znajdowała się, z określonym prawdopodobieństwem, wewnątrz przedziału: wynik pomiaru/badania ± niepewność; - użyteczny, a więc pozwalał zleceniodawcy rozwiązać jego problem; - rzetelny, a więc laboratorium w trakcie realizacji pracy postępowało zgodnie z dobrą praktyką profesjonalną. Wynik wiarygodny oznacza spełnienie warunku właściwej wartości diagnostycznej. W typowych, aparaturowych badaniach laboratoryjnych, międzynarodowe standardy jakości pracy wymagają poza podaniem samego wyniku badania, określenia dokładności dokonanych pomiarów, a także umiejętności oszacowania niepewności stosowanej metody pomiarowej. Niepewność wyniku pomiaru charakteryzuje rozrzut wartości (szerokość przedziału), wewnątrz którego z zadowalającym prawdopodobieństwem znajduje[...]

  Klasyfikacja cienkowarstwowych zapraw klejących do płytek ceramicznych opisana jest w PN-EN 12004+A1:2012 Kleje do płytek - Wymagania, ocena zgodności, klasyfikacja i oznaczenie i dotyczy: ??cementowych zapraw klejących (oznaczonych literą C), ??klejów dyspersyjnych (oznaczonych literą D), klejów na bazie żywic reaktywnych ? ? (oznaczonych literą R). W cementowych zaprawach klejących wyróżnia się dwie klasy przyczepności: C1 - wyroby spełniające wymagania przyczepności po różnych warunkach sezonowania w zakresie podstawowym; C2 - wyroby o podwyższonych parametrach przyczepności po różnych warunkach sezonowania. Dodatkowo producent może deklarować właściwości użytkowe i fakultatywne oznaczone symbolami: T - obniżony spływ, brak obsuwania się w dół płytki ułożonej na profilowanej warstwie kleju z pionowej lub pochyłej powierzchni; E - wydłużony czas otwarty, czas (minimum 30 min) po naniesieniu kleju na podłoże, kiedy płytki mogą być osadzone w warstwie kleju tak, aby uzyskać wymaganą przyczepność; F - klej szybkowiążący, wyrażany przez przyczepność wczesną definiowaną jako przyczepność kleju po 6 godzinach od przyklejenia płytek; S1- odkształcalny i S2 - wysoko odkształcalny: podatność stwardniałego kleju na deformację pod wpływem działania naprężeń powstających na styku klej - płytka. [...]

  Ostatnim etapem ocieplenia ścian zewnętrznych budynku jest wykonanie warstwy wierzchniej, która pełni rolę zarówno zabezpieczającą przed działaniem czynników zewnętrznych, jak i funkcje dekoracyjne. Bardzo dobrym rozwiązaniem jest wykonanie elewacji z kamienia naturalnego i sztucznego lub płytek ceramicznych, która jest odporna na warunki atmosferyczne, uszkodzenia mechaniczne, a dodatkowo jest łatwa w czyszczeniu i renowacji, ponieważ w razie potrzeby mogą być wymieniane tylko uszkodzone elementy (nie ma potrzeby demontażu całej okładziny). Elewacja budynku obłożona płytkami jest trwalsza niż pokryta tynkiem. Płytki z kamienia naturalnego i sztucznego Zastosowanie na elewacji piaskowców i wapieni bardzo często podyktowane jest łatwością ich obróbki oraz ni[...]

  WPolsce w ostatnim ćwierćwieczu podaż i popyt na gips, a zarazem spoiwa gipsowe ulegał dynamicznym zmianom. Było to podyktowane zarówno trendami w budownictwie (np. zwiększenie zainteresowania spoiwami gipsowymi, pojawienie się płyt gipsowo-kartonowych), jak i zmianami obowiązujących przepisówzwiązanych z ochroną środowiska (Dyrektywa 2010/75/UE). Wnadchodzących latach należy oczekiwać zwiększającej się nadwyżki podaży nad popytem gipsu. Podaż gipsu Do 1994 r. spoiwa gipsowe oferowane na polskim rynku wytwarzane były wyłącznie z gipsu naturalnego (kamień gipsowy) i w mniejszej ilości anhydrytu. Wydobywano je głównie ze złóż w Dolinie Nidy (złoża Leszcze, Borków- -Chwałowice), w mniejszej części ze złóż na DolnymŚląsku (Nowy Ląd) oraz sporadycznie eksploatowanego złoża Łopuszka Wielka (województwo podkarpackie) [3]. Warto dodać, że w Polsce zasoby gipsu naturalnego i anhydrytu są bardzo bogate. W 2015 r. udokumentowanych było 15 złóż gipsu i anhydrytu zawierających łącznie 258 mln t tych kopalin, przy corocznym urobku - 1 mln t [5]. Na rysunku 1 przedstawiono, jak kształtowało się wydobycie gipsu i anhydrytu w latach 2000 ÷ 2015. W1994 r., wraz z oddaniem do użytkowania pierwszej instalacji odsiarczania spalin (IOS)metodąmokrą wapienną w elektrowni Bełchatów, na polskim rynku pojawił się gips syntetyczny, zwany również desulfogipsem czy reagipsem. Cechuje się on dużą czystością i nie zawiera popiołów lotnych, gdyż odsiarczanie w tych instalacjach prowadzone jest za elektrofiltrami. Gips syntetyczny różni się od natu[...]

  Czynnikami wpływającymi na właściwości i jakość zapraw budowlanych oprócz surowców podstawowych, takich jak cement, gips czy kruszywa są dodatki modyfikujące. Stosowane są one powszechnie w różnego rodzaju wyrobach budowlanych w celu poprawy ich właściwości technologicznych oraz zapewnienia możliwości zastosowania w różnych warunkach. Pomimo ich niewielkiego dodatku wpływ na właściwości fizyczne i mikrostrukturę zapraw jest bardzo duży. W niniejszym artykule omówiono aspekty związane z zastosowaniem eterów celulozy w zaprawach gipsowych i cementowych. Przedstawiono wyniki badań mających na celu określenie wpływu różnych rodzajów metylocelulozy, uzyskiwanej z przeróbki odpadów bawełnianych, na hydratację spoiw gipsowych i cementowych oraz mikrostrukturę tych tworzyw. W obu przypadkach mikrostruktura stwardniałych tworzyw charakteryzuje się obecnością organicznej "błonki" rozpuszczonej metylocelulozy otaczających kryształy faz mineralnych i zamykających pory. Słowa kluczowe: metyloceluloza, zaprawy gipsowe i cementowe, mikrostruktura Methylcellulose effect for a microstructure of gypsum and cementitious mortars Abstract Besides basic materials as cement, gypsum and aggregates, factors influencing on properties and quality of building mortars are modifying additives. In the present paper problems connected with cellulose ethers application are discussed. Testing results determining hydroxypropylmethylcellulose viscosity influence for standard and technological properties of gypsum and cementitious mortars are presented. Results of estimation of methylcellulose viscosity effect on microstructure of hardened mortars are also presented. The quoted results indicate conclusively influence of methylcellulose viscosity on particular standard features of products and can be valuable source of information for producers of such building mortars. Keywords: cement, gypsum, methylcelulose, microstructure 1. Wstęp Domieszki są powsz[...]

  Coraz większa w ostatnich latach produkcja cementu zawierającego uboczne produkty z przemysłu energetycznego i hutniczego, które zastępują klinkier portlandzki, wpisują się w strategię zrównoważonego rozwoju przemysłu cementowego [4, 12, 13]. Ganulowany żużel wielkopiecowy to dodatek mineralny stanowiący niezbędny składnik współcześnie produkowanego cementu i/lub betonu. Powstaje jako produkt uboczny w procesie wielkopiecowym przy produkcji surówki żelaza.Wykazuje utajone właściwości hydrauliczne i jest stosowany jako główny składnik cementu oraz dodatek typu II do betonu, mający duży wpływ na właściwości kompozytów cementowych z jego udziałem [8, 9, 11]. W porównaniu z cementem portlandzkim CEM I, cementy zawierające granulowany żużel wielkopiecowy charakteryzują się mniejszą dynamiką przyrostu wytrzymałości do 28 dni oraz znacznym przyrostem wytrzymałości w dalszym okresie twardnienia.Wzrost zawartości żużla przy określonymstopniu rozdrobnienia zmniejszawytrzymałośćwczesną cementów, korzystnie kształtując wytrzymałość normową po 28 dniach i po długimokresie twardnienia [7, 9]. Zwiększenie rozdrobnienia cementu hutniczego CEMIII/Azawierającego żużel z 4150 do 4550 cm2/g wyraźnie poprawia wytrzymałość wczesną po 2 dniach twardnienia. Cement o większymstopniu rozdrobnienia spełnia wymagania klasy 42,5N, podczas gdy cement o mniejszej powierzchni właściwej odpowiada klasie 32,5N. Wzrost stopnia rozdrobnienia cementuwpływa również bardzo korzystnie na wytrzymałość po długim okresie twardnienia. Poprawa aktywności hydraulicznej i dynamiki narastaniawytrzymałości cementów żużlowych przez wzrost stopnia ich rozdrobnieniawynika z różnego udziału granulowanego żużlawielkopiecowego i klinkieru portlandzkiego w procesie hydratacji oraz twardnienia cementów żużlowych [1, 5, 6, 10]. Nowoczesne technologiemielenia cementówdo bardzo dużej powierzchniwłaściwej pozwalają na skuteczną aktywacjęwłaściwości hydraulicznych granulowanego żużl[...]