ANDROMOTE HARDWARE-SOFTWARE FRAMEWORK Streszczenie: W artykule omówiono szkielet sprzętowoprogramistyczny zaproponowany w ramach prac nad projektem AndroMote. Omawiane rozwiązanie miało zweryfikować w jakim zakresie możliwe jest stworzenie uniwersalnej, wysokopoziomowej architektury, która pozwoli na dekompozycję i uproszczenie procesu wytwarzania prostych robotów szerokiego zastosowania, opartych o smartfon z systemem Android. Abstract: The article discusses the hardware and programming issues proposed in the framework of the AndroMote project. Described research allow to verify whether is possible to create a universal high-level architecture, that will simplify the process of decomposition and production of simple robot using Android smartphone and designed to wide range of applications. Słowa kluczowe: Android, smartfon, DSL, szkielet sprzętowo- programistyczny Keywords: Android, smartphone, DSL, hardware-software framework 1. WSTĘP Projekt AndroMote stanowi kontynuację zakończonego w 2011 roku projektu RoboMote [1]. Celem pracy zespołu badawczego było stworzenie mobilnej platformy sensorowej, której konstrukcja zapewniłaby możliwość dynamicznej zmiany położenia. Omawiana w artykule druga iteracja projektu o nazwie AndroMote2 miała przede wszystkim zweryfikować w jakim zakresie jest możliwe stworzenie uniwersalnego, wysokopoziomowego szkieletu sprzętowoprogramistycznego (ang. hardware-software framework), który pozwoli na dekompozycję i uproszczenie procesu wytwarzania prostych robotów o szerokim zakresie zastosowań. Przedstawiony projekt składał się z części sprzętowej i programistycznej. Główny nacisk położono na kwestie związane z prostotą użytkowania oraz z łatwością rozszerzania i adaptacji powstałego rozwiązania do jednostkowych potrzeb. Przeprowadzono dekompozycję całego szkieletu na trzy silnie odizolowane warstwy, które mogą być wdrażane niezależnie od siebie. Zbudowany i przetestowany prototyp robota A[...]

  Artykuł dotyczy szkieletu sprzętowoprogramistycznego zaproponowanego w ramach prac nad projektem AndroMote. W szczególności skoncentrowano się na przedstawieniu autorskiego skryptowego języka programowania robotów o nazwie AndroCode. Opisywane rozwiązanie miało zweryfikować w jakim zakresie możliwe jest stworzenie uniwersalnej, wysokopoziomowej architektury, która pozwoli na dekompozycję i uproszczenie procesu wytwarzania prostych robotów szerokiego zastosowania, opartych o smartfon z systemem Android. Abstract: The article concerns the issues related to hardware- software framework used in AndroMote project. In particular, the authors focused on the presentation of the robots scripting programming language called AndroCode Described research allow to verify whether is possible to create a universal high-level architecture, that will simplify the process of decomposition and production of simple robot using Android smartphone and designed to wide range of applications. Słowa kluczowe: Android, smartfon, DSL, szkielet sprzętowo- programistyczny, AndroCode. Keywords: Android, smartphone, DSL, hardware-software framework, AndroCode. 1. WSTĘP Projekt AndroMote stanowi kontynuację zakończonego w 2011 roku projektu RoboMote [1]. Celem pracy zespołu badawczego było stworzenie mobilnej platformy sensorowej, której konstrukcja zapewniłaby możliwość dynamicznej zmiany położenia. Omawiana w artykule druga iteracja projektu o nazwie AndroMote2 miała przede wszystkim zweryfikować w jakim zakresie jest możliwe stworzenie uniwersalnego, wysokopoziomowego szkieletu sprzętowoprogramistycznego (ang. hardware-software framework), który pozwoli na dekompozycję i uproszczenie procesu wytwarzania prostych robotów o szerokim zakresie zastosowań zwanych dalej robotami AM. Przedstawiony projekt składał się z części sprzętowej i programistycznej. Część sprzętowa została omówiona w [2] a niniejszy dokument przedstawia aspekty związane z budową[...]

  Bezprzewodowe sieci nie spójne Bezprzewodowe sieci niespójne DTN (Delay and Disruptive Tolerant Network) [1] umożliwiają komunikację w sytuacjach, w których niemożliwe jest zastosowanie tradycyjnych rozwiązań telekomunikacyjnych. Sieci te są rozwinięciem sieci MANET (Mobile Ad-Hoc Networks) i - podobnie jak one - nie narzucają jakiejkolwiek struktury, zakłada się bowiem, że będzie ona dynamicznie zmienna. Aby spełnić te wymagania, określono założenia dotyczące zachowania się węzłów w sieci. Założono, że węzły powinny próbować prowadzić komunikację w zależności od zaistniałych warunków, uwzględniając możliwość jej przerwania w dowolnym momencie. Możliwość tego przerwania wymusza zastosowanie odpowiednich mechanizmów w każdym węźle sieci DTN. W sieciach DTN przesyłanie wiadomości odbywa się przy zastosowaniu podejścia typu zapisz-przenieś-przekaż (store-carry- forward). Paradygmat ów określa, że przy braku możliwości nadania wiadomości powinna ona zostać czasowo składowana do momentu wznowienia komunikacji. Przykładem zastosowania może być np. łączność międzyplanetarna [2], w której czas propagacji informacji jest długi ze względu na fizyczną odległość nadajnika i odbiornika, jak również łącze może być dostępne tylko przez określony czas. Powyższy mechanizm umożliwia sieci działanie, pomimo braku łączności end-to-end. Przykład zastosowania składowania i przenoszenia przedstawiono na rys. 1. W sieci DTN podstawową jednostką przesyłanych informacji jest paczka wiadomości (bundle). Obsługiwana jest ona przez warstwę o tej samej nazwie, mającą za zadanie określenie, czy przesłanie danej wiadomości do adresata lub przekazanie jej dalej jest możliwe. Równocześnie zapewnia ona retransmisję uszkodzonych lub zagubionych pakietów. W przypadku, gdy nie ma możliwości rozesłania pakietu, przekazuje informację do zapisu w buforze. Warstwy niższe, w szczególności PRZEGLĄD TELEKOMUNIKACYJNY  ROCZNIK LXXXVIII  WIADOMOŚCI TELEKO[...]