Polska, podobnie jak inne państwa członkowskie Unii Europejskiej, jest zaangażowana we wspieranie i promowanie wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Jednym z obszarów działań w tym zakresie jest wykorzystanie biopłynów. Artykuł stanowi przegląd obecnej sytuacji możliwego rozwoju biopłynów w Polsce, związane z tym aspekty prawne i ekologiczne. Wśród możliwych do zastosowania obszarów dla biopłynów wymieniono energetykę zawodową i lokalną, przemysł chemiczny i maszynowy oraz pojazdy nieporuszające się po drogach. Do najważniejszych zadań europejskiej polityki energetycznej należy zapewnienie nieprzerwanych dostaw paliw i energii, wzrost konkurencyjności gospodarki oraz minimalizacja negatywnego oddziaływania sektora energii na środowisko. W związku z realizacją przyjętego w 2009 r. Pakietu Energetyczno- -Klimatycznego oraz Dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady Europy, głównie Dyrektywy 2009/28/WE1) (dyrektywa RED) oraz Dyrektywy2), Unia Europejska wprowadziła obligatoryjne wymagania w zakresie produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych (OZE). Zgodnie z ich zapisami, udział energii elektrycznej z OZE powinien wynieść 20% w 2020 r., przy czym dla Polski udział ten ma wynieść 15% w zużyciu energii elektrycznej oraz 10% w zakresie paliw dla transportu. Osiągnięcie postawionych celów ma zostać zrealizowane poprzez zwiększenie wytwarzania energii elektrycznej z energetyki wiatrowej oraz przez zwiększenie wykorzystywania biomasy energetycznej3), w tym m.in. przez stosowanie tzw. biopłynów. Status biopłynów Niespójność definicji (stan na 18 marca 2013 r.) W zależności od przedmiotu regulacji, definicja biopłynów podlega dopasowywaniu do specyfiki określonego obszaru prawnego. Stąd podstawowym problemem wydaje się brak wprowadzenia do obowiązujących i planowanych przepisów prawa krajowego zharmonizowanej definicji biopłynów oraz biomasy. Przykładem złożoności problemu są przedstawione definicje wybra[...]