Content and composition of polar fractions in refined vegetable oils available on the Polish market Zawartość i skład frakcji polarnych w rafinowanych olejach roślinnych dostępnych na polskim rynku DOI:10.12916/przemchem.2014.492
Nineteen com. refined vegetable oils were analyzed for
polar fraction content and compn. by gas and liq. chromatogs.
The polar fraction content was 2.33-11.83. Oxidized
triacylglycerols prevailed in rapeseed and some sunflower
oils and diacylglycerols in the palm oils.
Określono zawartość i skład frakcji polarnej
w 19 rafinowanych olejach roślinnych dostępnych
w sieci handlowej we Wrocławiu, produkowanych
przez firmy polskie i zagraniczne.
Oznaczenie zawartości frakcji polarnej wykonano
metodą chromatograficzno-masową,
stosując kolumienki wypełnione żelem krzemionkowym,
a jako eluent zastosowano eter
dietylowy. Skład frakcji polarnej oznaczono
metodą HPSEC za pomocą chromatografu
cieczowego i kolumn Phenogel SEC/GPC
połączonych szeregowo, wyposażonych w przedkolumnę.
Zawartość frakcji polarnej w analizowanych
próbach olejów kształtowała się w zakresie
2,33-11,83%. W olejach rzepakowych
i niektórych słonecznikowych dominowały
utlenione triacyloglicerole, a w olejach palmowych
diacyloglicerole.Do najpopularniejszych olejów roślinnych wykorzystywanych na
cele spożywcze w gospodarstwach domowych w Polsce należą oleje
rzepakowy i słonecznikowy. W sieciach fast-food i w ciastkarstwie lub
piekarnictwie równie popularne są oleje palmowe albo tłuszcze specjalistyczne
z ich udziałem. Oleje te, niezależnie od rodzaju, w procesie
produkcji poddawane są kilku etapom oczyszczania, wchodzącym
w skład rafinacji. W kolejnych etapach rafinacji usuwane są różne
grupy związków towarzyszących triacyloglicerolom, w tym zarówno
związki macierzyste typowe dla danego surowca (np. barwniki), jak
i produkty hydrolizy oraz utleniania tłuszczu. W zależności od właściwości
surowca oraz przebiegu rafinacji zawartość i skład związków
towarzyszących może być różny1, 2). Niektóre z tych związków, takie
jak utlenione triacyloglicerole (ut. TG), diacyloglicerole (DG) i wolne
kwasy tłuszczowe (WKT) wykazują charakter polarny i określane
są mianem frakcji po[...]
Ocena zawartości trichotecenów typu A i B oraz zearalenonu w surowcach gorzelniczych
Dokonano analizy ilościowej i jakościowej
11 trichotecenów typu A i B oraz zearalenonu
w kukurydzy przeznaczonej do produkcji bioetanolu.
Materiał badawczy stanowiły próby
ziarna kukurydzy pochodzące z gorzelni
przemysłowej. Zawartość trichotecenów typu
A i B oraz zearalenonu w badanym materiale
wykonano za pomocą wysokosprawnej chromatografii
cieczowej sprzężonej z tandemową
spektrometrią mas LC-ESI-MS/MS. W wyniku
przeprowadzonych analiz w surowcach
gorzelniczych stwierdzono obecność 8 z 12
analizowanych mykotoksyn. Były to: NIV,
DON, 3-AcDON, 15-AcDON, NEO, HT-2, toksyna
T-2 i ZON. Dominującą mykotoksyną,
występującą w największych ilościach był
DON. Zawartość tej mykotoksyny w badanych
produktach mieściła się w przedziale
190-1386 μg/kg surowca.
Contents of A and B-type trichothecenes and zearalenone
mycotoxins in maize grains used for EtOH prodn. were
detd. by high-performance liq. chromatog. with mass
spectrometry. Presence of 8 from 12 expected mycotoxins
was confirmed. The dominating mycotoxin was deoxynivalenol
(190-1386 μg/kg).
Mykotoksyny, toksyczne dla człowieka i zwierząt metabolity grzybów
mikroskopowych, mogą występować w surowcach roślinnych
wskutek ich porażenia grzybami toksynotwórczymi.
Jedną z najliczniejszych grup mykotoksyn stanowią trichoteceny.
Mogą być one produkowane m.in. przez takie rodzaje grzybów, jak
Trichotecium, Fusarium, Trichoderma i Cephalosporium. Obecnie
zidentyfikowano ok. 200 związków zaliczanych do tej grupy, ale tak
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Joanna Kawa-Rygielska*, Ewelina Dziuba, Magda Aniołowska
Ocena zawartości trichotecenów typu A i B
oraz zearaleno[...]
Effect of moisture, temperature, genotype and sowing dates on protein content and amino acid profile in seeds of Andean lupine Wpływ wilgotności, temperatury, genotypu i terminu siewu na zawartość białka i profil aminokwasów w nasionach łubinu andyjskiego (Lupinus mutabilis Sweet) DOI:10.12916/przemchem.2014.524
Andean lupine seeds were studied to establish the effect
of moisture, temp., plant genotype and sowing date on
amino acid and protein content, contents of methionine,
valine and aspartic acid. The epigonal genotype of lupine
contained more of methionine and valine than the semiepigonal
one. The shift in sowing date resulted in a decrease
in content on the amino acids. The epigonal plants
contained more glutamic acid than the semiepigonal
ones. Delaying the sowing date enhanced accumulation of
glutamic acid. No significant effect of the conditions was
obsd. for protein content.
Badano wpływ warunków wilgotnościowo-termicznych,
genotypu i terminu siewu na zawartość
białka i aminokwasów w nasionach łubinu
andyjskiego. Każdy z tych czynników kształtował
ilość metioniny, waliny i kwasu asparginowego.
Nasiona genotypu epigonalnego
w porównaniu z semiepigonalnym zawierały
mniej metioniny i waliny, a przesunięcie terminu
siewu z I na II powodowało zmniejszenie zawartości tych aminokwasów. Forma epigonalna
w porównaniu z semiepigonalą zawierała
więcej kwasu glutaminowego, a opóźnienie
siewu sprzyjało gromadzeniu tego składnika.
Nie stwierdzono istotnego wpływu analizowanych
czynników na zawartość białka. Wskaźnik
aminokwasów egzogennych EAAI był niski
w porównaniu z rodzimymi gatunkami łubinów.
Łubin andyjski pochodzi z Peru, do Europy trafił na początku XX w.1).
Pomimo że wciąż jest to gatunek niedostosowany do warunków przyrodniczych
środkowej Europy, zainteresowanie nim wynika z dużej zawartości
białka ogółem i tłuszczu surowego2, 3), przekraczającej odpowiednio
500 i 200 g/kg nasion. W profilu kwasów tłuszczowych oleju z nasion
dominują nienasycone kwasy oleinowy i linolenowy, a suma kwasów
nasyconych nie przekracza 20%3, 4). Pod względem zawartości tłuszczu
nie ustępuje soi, która uprawiana jest na powierzchni ponad 103 mln ha,
z czego odmiany GMO stanowią ponad 80%. W świetle obowiązujących
w Europie uwarunkowań prawnych up[...]
The content of soluble sugars and lignocellulose in sorghum hybrids Zawartość cukrów rozpuszczalnych i związków ligninocelulozowych w odmianach sorga DOI:10.15199/62.2015.10.37
Ten sorghum hybrids (Sorghum bicolor (L.) Moench) were
studied for applicability in EtOH prodn. under Polish conditions.
Fermentable compds. (carbohydrates) and fiber fraction
contents were detd. The concn. of sol. carbohydrates
ranged from 62.4 g/kg dry mass (Big Kahuna) to 193.4 g/
kg dry mass (Monori). Sucrose was the dominant carbohydrate.
The hemicelulose content ranged from 183.4 g/kg
(Róna1) to 267.1 g/kg (Sweet Caroline).
Analizie poddano biomasę 10 odmian sorga
cukrowego (Sorghum bicolor (L.) Moench),
które mogą być wykorzystane do przemysłowej
produkcji etanolu. Oceniono zawartość
cukrów rozpuszczalnych, ulegających fermentacji
bezpośredniej, oraz węglowodanów
strukturalnych poddawanych fermentacji po
wstępnej hydrolizie kwasowej. Zawartość cukrów
rozpuszczalnych wynosiła od 62,4 g/kg
s.m. (Big Kahuna) do 193,4 g/kg s.m. (Monori).
W większości odmian dominujący był udział
sacharozy. Zawartość hemicelulozy, drugiego
ważnego składnika pod względem możliwości
prowadzenia fermentacji alkoholowej, wynosiła
od 183,4 g/kg s.m. (Róna 1) do 267,1 g/kg
s.m. (Sweet Caroline).
W warunkach Polski sorgo cukrowe jest gatunkiem o małym
znaczeniu gospodarczym1), jednakże wysoki potencjał produkcyjny,
małe wymagania siedliskowe oraz duża przydatność do celów przemysłowych
i biotechnologicznych pozwalają przypuszczać, że znaczenie
tego gatunku będzie się zwiększało2). Sorgo stanowi surowiec roślinny
pozwalający na produkcję biopaliw II generacji. O przydatności sorga
do produkcji bioetanolu decyduje jego skład chemiczny, głównie
zawartość rozpuszczalnych cukrów i niektórych struktur, z których
podczas procesu hydrolizy kwasowej i enzymatycznej powstają pentozany3).
Skład chemiczny sorga jest zależny od wielu czynników, z których
najważniejszy jest genotyp. W Europejskim Katalogu Odmian
jest zarejestrowanych ponad 325 odmian sorga, trawy sudańskiej
i mieszańców sorga z trawą sudańską. Różnorodność genotypów, ich
wymagania siedlis[...]
Kompozycja wolnych aminokwasów jako marker źródła pochodzenia miodów
Zbadano zawartość wolnych aminokwasów
w naturalnych miodach odmianowych, miodzie
sztucznym i zafałszowanym. Zidentyfikowano
25 wolnych aminokwasów za pomocą metod
chromatografii cieczowej. Całkowita ich
zawartość wahała się w granicach 186,19-
921,08 mg/kg dla miodów naturalnych, wynosiła
55,70 mg/kg dla miodu zafałszowanego
oraz 15,81 mg/kg dla miodu sztucznego.
Dominującym aminokwasem we wszystkich
miodach naturalnych była prolina, podczas
gdy w miodzie sztucznym jej ilość była znikoma.
Wykazano, że kompozycja wolnych
aminokwasów w miodach może być dobrym
wskaźnikiem ich naturalnego pochodzenia.
Twenty-five free amino acids were identified and detd.
in 19 natural honeys, in an adulterated honey and in an
artificial one by liq. chromatog. Proline was absent in
artificial honey but was the dominating amino acid in all
natural honeys. The total content of free amino acids was
186.19-921.08 mg/kg in natural honeys, 55.70 mg/kg in the
adulterated honey and 15.81 mg/kg in the artificial one.
The composition of free amino acids in honeys may be
a good indicator of their natural origin.
W ostatnich latach rośnie świadomość konsumentów miodu
i zaczynają oni przywiązywać dużą wagę do autentyczności tego
produktu. Cena przestaje być czynnikiem decydującym o zakupie,
a ważniejsze staje się potwierdzenie źródła pochodzenia miodu. Do
tej pory ustalono wiele parametrów określających miody naturalne1,
2), jednak, z wyjątkiem proliny, brak jest wytycznych dotyczących
składu aminokwasowego miodów. Często przeprowadza się dodatkowe
badania w celu potwierdzenia roślinnego źródła pochodzenia
miodu, np. analizy melisopalinologiczne (analiza ziaren pyłku
w miodzie)3), badania właściwości elektrycznych4, 5), charakterystycznych
markerów dla poszczególnych miodów gatunkowych
(np. [...]