W obecnych czasach Internet stanowi podstawowe medium wymiany informacji dla użytkowników komputerów osobistych oraz urządzeń mobilnych. Są oni zarówno konsumentami treści, jak również ich producentami. Rozwój Internetu i udostępnionych w nim usług oraz rozwój technologii, umożliwiających realizację transmisji multimedialnych o stale zwiększającej się jakości transmisji powoduje znaczny wzrost jego wykorzystania przez aplikacje multimedialne. Przewiduje się, iż już w 2015 roku ruch związany z przekazem treści multimedialnych będzie stanowił nawet 90% całego ruchu generowanego przez użytkowników w sieci Internet [2]. Obecna architektura Internetu oraz wykorzystywane w nim technologie sieciowe nie zapewniają efektywnego i elastycznego dostarczania usług multimedialnych. Internet, pierwotnie zaprojektowany do transmisji danych w trybie best-effort, nie dostarcza odpowiednich mechanizmów do właściwej obsługi ruchu multimedialnego. Efektywna transmisja danych multimedialnych przez sieć wymaga zastosowania odpowiednich algorytmów rutingu i sygnalizacji w sieci oraz mechanizmów zapewniania odpowiedniej jakości usług QoS (Quality of Service), a także ściśle z nimi powiązanych mechanizmów monitorowania stanu sieci. W wyniku dyskusji środowisk związanych z inicjatywą Internetu przyszłości (Future Internet), powstało wiele opracowań, w których określono potrzebę modyfikacji obecnej architektury Internetu oraz skojarzonych z nim technologii w celu umożliwienia efektywnej dystrybucji treści multimedialnej (np. [3]). Jednym z projektów związanych z zagadnieniem efektywnego przekazu treści multimedialnych w sieci Internet jest projekt 7. Programu Ramowego ALICANTE: Media Ecosystem Deployment through Ubiquitous Content-Aware Network Environments. Projekt został zaakceptowany do realizacji w okresie od marca 2010 r. do lutego 2013 r. W 2011 roku Komisja Europejska zaakceptowała rozszerzenie konsorcjum projektu o dwóch partnerów: Instytut Łą[...]

  Artykuł zawiera opis specyfikacji oraz implementacji nowych metod zarządzania ruchem w rozproszonym systemie realizacji usług uruchomionym i przetestowanym w latach 2012-2015 w projekcie FP7 SmartenIT. Przedstawiono założenia projektu, scenariusze oraz przypadki użycia wybrane do realizacji. Opracowane rozwiązania uwzględniają uwarunkowania działań interesariuszy, ich relacje między sobą oraz możliwe modele biznesowe. Projekt skupia się na dwóch scenariuszach zarządzania ruchem: na poziomie operatorskim ISP (Internet Service Providers) oraz w obszarze sieci dostępowej, obejmującym transmisje do i z terminala końcowego użytkownika. Artykuł przedstawia architekturę, w ramach której zaimplementowano metody zarządzania ruchem oraz sposoby integracji ze środowiskami operatorów systemów chmurowych, operatorów ISP, właścicieli rozproszonych aplikacji oraz użytkownikami. 1. WSTĘP Szybki rozwój sieci Internet napędzany jest obecnie m.in. przez wzrost znaczenia systemów chmur obliczeniowych oraz zwiększoną i elastyczną ofertę usług oferowanych dla użytkowników. Istotny udział w tym procesie mają powszechnie wykorzystywane sieci społecznościowe OSN (Online Social Networks) typu Facebook lub Linkedin, działające na bazie rozproszonych zasobów obliczeniowych, dyskowych i sieciowych. Sieci te są platformami wymiany oraz gromadzenia danych, które generują wiedzę cenną dla rynku reklamowego ale także dla mechanizmów zarządzania ruchem w sieciach komputerowych. Znaczące zmiany zachodzą również na poziomie infrastruktury sieciowej. Operatorzy stale zwiększają zakres zastosowania sieci definiowanych programowo SDN (Software Defined Networks) uzupełnianych przez wirtualizację funkcji sieciowych NFV (Network Functions Virtualization). W ostatnich kilku latach nastąpiła poważna zmiana technicznych środków realizujących funkcje sieciowe, a także sposobu definicji usług oraz dostępu do nich. Analiza tych procesów nie jest łatwa, ale wnioski o[...]