Presence of Pb, Sb, Bi and Cu in enviromental samples disturbs detn. of Th by differential pulse anodic stripping voltammetry. Effect of surfactants and ethylenediaminetetraacetic acid of the anal. course was discused. Dokonano oceny interferencji spowodowanych obecnością ołowiu, antymonu, bizmutu oraz miedzi w oznaczaniu talu metodą pulsowej różnicowej woltamperometrii anodowej stripingowej. Przedstawiono wpływ surfaktantów i EDTA na dokładność oznaczeń talu. Zaprezentowano alternatywne rozwiązania umożliwiające eliminację interferencji w praktyce analitycznej. Tal jest pierwiastkiem szeroko rozpowszechnionym w środowisku, jednak występuje on przeważnie w bardzo małych stężeniach. W przyrodzie występuje głównie w minerałach siarczkowych. W skorupie ziemskiej stężenie talu wynosi ok. 0,7 mg/kg1). Charakteryzuje się dużą toksycznością, wykazując m.in. działanie mutagenne, rakotwórcze i teratogenne. Jest on toksyczny dla ludzi, zwierząt, roślin i mikroorganizmów, a jego szkodliwość jest porównywalna ze szkodliwością kadmu, rtęci, ołowiu i miedzi. Wszystko to powoduje konieczność oznaczania zawartości talu w powietrzu, wodzie i glebie2). Tal należy do pierwiastków, których mobilność w środowisku naturalnym jest słabo zbadana, co wynika z braku odpowiednich metod analitycznych. Głównym źródłem talu w środowisku są rudy siarczkowe, węgle, osady denne i gleby3). Toksyczność środowiskowa talu zależy od warunków jego uwalniania do środowiska. Toksyczne działanie związków talu wynika z podobieństwa jonu talu(I) do jonu potasu. Tal wchodzi w ścieżki metaboliczne potasu. Jest on absorbowany przez skórę i błony śluzowe, szybko rozprzestrzenia się w organizmie i gromadzi w kościach, w nerkach oraz w centralnym układzie nerwowym4). W tabelach 1 i 2 przedstawiono informacje na temat ilości talu w przyrodzie5). Tal jest dobrze przyswajalny przez organizmy roślinne, głównie poprzez korzenie oraz liście. Przy zawartości metalu ok. 2 mg/kg może[...]