Problemy z redukcją emisji CO2 biopaliw transportowych w Polsce Cz. II . Przyszłość sektora biopaliw transportowych
Przedstawiono problematykę sektora biopaliw transportowych 1. generacji w Polsce.
Omówiono kryteria zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do tych biopaliw. Przedstawiono
wyniki raportu dotyczącego przyszłości biopaliw transportowych i aspektów związanych
z kryteriami zrównoważonego rozwoju KZR (zgodność z wymaganiami dotyczącymi pochodzenia
surowca i emisyjnością w zakładach produkujących biokomponenty). Oszacowano
ryzyko niespełnienia przez producentów biopaliw KZR dla poszczególnych kryteriów.
Wprowadzenie
Przez ostatnie 10 lat Unia Europejska promowała produkcję biopaliw transportowych
produkowanych z surowców rolniczych, jako sposobu na ograniczenie emisji
gazów cieplarnianych. Niestety dziś twierdzi się, że stały się one częścią problemu
i paradoksalnie przyczyniły do zwiększenia produkcji CO2, ze względu na przekształcanie
terenów leśnych w rolne. W związku z tym UE chce wprowadzić limit na biopaliwa
produkowane z surowców rolniczych (spożywczych) i działać na rzecz rozwoju
tych, tworzonych z odpadów organicznych czy roślin niejadalnych (np. surowce lignocelulozowe).
Zgodnie z Dyrektywą 2009/28/WE1) [3] państwa członkowskie muszą
zapewnić do 2020 r. co najmniej 10% udział energii ze źródeł odnawialnych w całkowitej
ilości energii użytej w transporcie. Parlament Europejski i Komisja Europejska,
bazując na wnioskach z różnych projektów pod koniec 2013 r. przegłosowali, aby
udział biopaliw 1. generacji (produkowanych z surowców rolniczych) w 2020 r.
ograniczyć z 10 do 7%2), a pozostałą część przeznaczyć na biopaliwa produkowane
z roślin niejadalnych (nowe generacje biopaliw) lub surowców odpadowych.
Generalnie zaletami biopaliw wyższych generacji są [13]:
zz znacznie większa redukcja emisji CO2,
zz większa efektywność energetyczna,
zz różnorodność surowców - brak konkurencji z produkcją żywności3),
zz właściwości paliwa niezależne od wsadu surowcowego.
Wiele krajów wysoko rozwiniętych i firm sektora motoryzacyjnego prowadzi
zaa[...]
Wybrane korzyści wynikające ze stosowania biopaliw transportowych w Polsce Cz. I. Surowce odpadowe i uboczne do produkcji biopaliw transportowych DOI:10.15199/64.2015.3.6
Przedstawiono problematykę biopaliw transportowych, w szczególności korzyści
wynikające z ich stosowania. Przemysł cukrowniczy czy mięsny wytwarzają co
roku znaczące ilości odpadów, które w przypadku niewłaściwego zagospodarowania
mogą być uciążliwe dla środowiska i niebezpieczne dla ludzi. Skutkiem
tego jest poszukiwanie skutecznych i opłacalnych metod zamiany odpadów
w inne produkty. Melasa, tłuszcze zwierzęce oraz oleje posmażalnicze mogą być
z powodzeniem wykorzystywane do produkcji biopaliw.
Wprowadzenie
Zgodnie z definicją zawartą w Dyrektywie 2009/28/EC biopaliwa oznaczają ciekłe
lub gazowe paliwa dla transportu produkowane z biomasy [3]. Oprócz wielu wad
(np. wysokie koszty produkcji) wykazują one wiele korzyści. Dają możliwość zagospodarowania
surowców odpadowych i ubocznych przemysłu rolno-spożywczego
w procesie produkcji oraz wykazują większą redukcję emisji CO2, której minimalne
progi określa wspomniana wcześniej Dyrektywa (w przypadku biopaliw transportowych
ma wynosić: po I kwartale 2013 r. - nie mniej niż 35%, a od 2017 r. - nie mniej niż
50%, natomiast od 2018 r. - nie mniej niż 60%, dotyczy to nowych inwestycji).
Korzyści oferują także biopaliwa 2. generacji wytworzone z odpadów, niespożywczego
materiału celulozowego czy materiału lignocelulozowego [3, 1]. Wykorzystanie
surowców pochodzenia rolniczego (nawóz pochodzenia zwierzęcego czy mokry
obornik oraz inne odpady zwierzęce i organiczne) do wytwarzania biogazu dzięki
wysokiemu potencjałowi oszczędności w emisji gazów cieplarnianych daje korzyści
dla środowiska zarówno przy wytwarzaniu energii ciepła i elektrycznej, jak i stosowaniu
jako biopaliwo [3]). Korzyścią wynikającą z wykorzystania biopaliw transportowych
są także wpływy do budżetu (akcyza, podatki).
Odpady z sektora rolno-spożywczego powstają głównie w: cukrowniach, browarach,
gorzelniach, mleczarniach, ubojniach, zakładach przetwórstwa mięsnego,
chłodniach, gospodarstwach rolnych, ogrodniczych i hodowla[...]
PROCES PRODUKCJI BIELI CYNKOWEJ W INSTALACJI MODELOWEGO STANOWISKA BADAWCZEGO DOI:10.15199/67.2017.11.1
W ramach projektu Gekon II na podstawie opracowanych wytycznych:
zaprojektowano, wybudowano i uruchomiono w Oddziale
huty Oława w Będzinie modelowe stanowisko badawcze
przeznaczone do wytwarzania bieli cynkowej w ilości 2000 Mg/rok.
Modelowe stanowisko badawcze jest instalacją unikatową
w skali krajowej z szeregiem takich innowacji jak: integracja
pieca topielnego z piecem tyglowym do odparowania cynku,
zastosowanie palników rekuperacyjnych w piecu tyglowym
(odparowniku), zastosowanie konstrukcji pieca tyglowego
płaszczowego oraz automatycznego systemu sterowania.
Piec stanowiący element modelowego stanowiska badawczego
do produkcji bieli cynkowej, składa się z części topielnej
(piec przechylny w[...]
ROZBUDOWA STANOWISKA BADAWCZEGO DO MOŻLIWOŚCI PRODUKCJI BIELI CYNKOWEJ 16 Mg ZnO/DOBĘ DOI:10.15199/67.2019.9.4
W ramach projektu "Opracowanie energooszczędnej technologii
wytwarzania kwalifikowanej bieli cynkowej z cynku
pierwotnego, wtórnego i odpadów cynkowych" współfinansowanego
ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju
w ramach programu GEKON II - GENERATOR KONCEPCJI
EKOLOGICZNYCH na podstawie opracowanych wytycznych:
zaprojektowano, zbudowano i uruchomiono w Oddziale huty
Oława w Będzinie [1, 2, 3] modelowe stanowisko badawcze
przeznaczone do wytwarzania bieli cynkowej w ilości 6 Mg/
dobę.
Piec stanowiący główny element modelowego stanowiska
badawczego do produkcji bieli cynkowej (wykonany przez firmę
PTC PiecoSerwis Sp. z o.o. z Gliwic) składa się z części topielnej (piec przechylny wannowy) wyposażonej w palnik bezpośrednio
ogrzewający i topiący cynk, oraz części do odparowania cynku
(piec tyglowy), w której palniki ogrzewają ścianki tygli nie mając
bezpośredniego dostępu do parującego cynku.
Tygle realizujące odparownie cynku uzupełniane są cyklicznie
ciekłym cynkiem stopionym w piecu topielnym. Parujący
cynk utleniany jest do ZnO tlenem zawartym w zasysanym
powietrzu. Strumień powietrza uczestniczącego w utlenianiu
jest tak dobrany, by w krótkim okresie czasu powstałe cząstki
schodzić do temperatury poniżej 350°C.
Wytworzoną biel cynkową odbierano w znajdującym się
na wyposażeniu Oddziału w Będzinie układzie osadczo-odbiorczym.
22
Rudy Metale 2019, R. 64, nr 9
s. 22-25
PIOTR BEDNAREK
GRZEGORZ KRAWIEC
SEBASTIAN KULAWIK
RYSZARD PRAJSNAR
PAULINA TUŹNIK-JASIŃSKA
KAROL NIEPSUJ
HENRYK PACYNA
AGATA ŻAK
DOI 10.15199/67.2019.9.4
ROZBUDOWA STANOWISKA BADAWCZEGO
DO MOŻLIWOŚCI PRODUKCJI BIELI
CYNKOWEJ 16 Mg ZnO/DOBĘ
W ramach projektu "Opracowanie energooszczędnej technologii wytwarzania kwalifikowanej bieli cynkowej z cynku pierwotnego, wtórnego i odpadów
cynkowych" współfinansowanego ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju w ramach[...]