Realizacja półautomatycznego rozruchu kotłów w automatyce blokowej i ocena jej skuteczności na przykładzie kotła wodnego WP-120 DOI:10.15199/74.2018.9.4
W publikacjach w literaturze przedstawiono sposób realizacji
półautomatycznego rozruchu kotła wodnego WP-120
w EC Gdyńskiej ze szczegółowym opisem działania automatycznej
sekwencji przewietrzania kotła. Poniższy artykuł jest
kontynuacją przedstawionych rozwiązań i w sposób szczegółowy
ilustruje skuteczność działania algorytmów półautomatycznego
rozruchu kotła po sekwencji przewietrzania przez
załączenia rozpałkowych palników olejowych oraz procedury
wygrzewania kotła aż po sekwencje wygrzewania zespołów
młynowych i ich automatycznego załączania.
Algorytmy półautomatycznego rozruchu kotła są bezpośrednio
sprzężone z układami automatyki blokowej. Biorą pod uwagę zabezpieczenia
kotła i limitujące wartości sygnałów pomiarowych parametrów
technologicznych. Dopiero kiedy warunki technologiczne są
spełnione, automatycznie wykonywane są kolejne etapy uruchomienia
kotła. Sekwencje rozruchowe nie są więc prowadzone w otwartej pętli
sterowania, lecz nieustannie obserwują aktualny stan parametrów kotła
i dostosowują się do nich, tak by zapewnić bezpieczną eksploatację
elementów technologicznych. W celu przeprowadzenia półautomatycznego
rozruchu kotła wymagane jest wprowadzenie odpowiednich parametrów
określających wybór palników i młynów mających brać udział
w procedurze rozruchowej. Dokonuje się tego dzięki odpowiednim
wpisom na specjalnie zmodyfikowanych synoptykach procesowych.
Dodatkowo, stworzono nową, ergonomicznie dostosowaną synoptykę
procesową, ukazującą wszystkie istotne elementy i grupy technologiczne
dla potrzeby rozruchu kotła wodnego. Można dzięki niej na bieżąco
weryfikować postęp procedury rozruchu oraz stan istotnych urządzeń
i parametrów dla każdego z trzech głównych etapów rozruchowych.
Niniejszy artykuł koncentruje się na przedstawieniu półautomatycznej
sekwencji rozruchowej kotła wodnego z podziałem na trzy
główne etapy rozruchu, stanowiące odrębne pakiety algorytmów
automatyzacji rozruchu. Dla każdego z etapów przed[...]
Estolidy - oligomerowe pochodne kwasów tłuszczowych jako środki smarowe
Dokonano przeglądu literatury dotyczącej estolidów, grupy oligomerowych estrów, będących pochodnymi kwasów tłuszczowych. Wyróżniono typy estolidów (otrzymywane z nienasyconych kwasów tłuszczowych, z k[...]
Realizacja półautomatycznego rozruchu kotłów w automatyce blokowej na przykładzie kotła wodnego WP-120 w EC Gdyńska DOI:10.15199/74.2017.9.9
Zaangażowanie sektora przemysłowego ma istotny wpływ na
rozwój automatyki blokowej. Potrzeba nowych usprawnień
w procesie przemysłowym wynika z doświadczeń i eksploatacji
bloków energetycznych.
Nowe algorytmy półautomatycznego rozruchu tworzone są przede
wszystkim po to, by zapewnić bezawaryjność procesu rozruchowego
i osiągnąć wymagane parametry technologiczne w skróconym
czasie, biorąc pod uwagę wytyczne producentów urządzeń. Ponadto,
mają zmniejszyć nakład pracy obsługi kotła, na której wraz z rozwojem
i implementacją nowych technologii, spoczywa coraz większy
zakres obowiązków. Ułatwienie pracy obsługi przez zastosowanie
półautomatycznego rozruchu kotła, zmniejsza ryzyko popełnienia
krytycznych błędów, które mogą przyczynić się do wydłużenia
czasu osiągania danych założeń i które mają wpływ na cały proces
technologiczny. Układy półautomatycznego rozruchu kotłów zostały
zaimplementowane na blokach ciepłowniczych i kotle wodnym
w EC Gdyńska. Artykuł ten koncentruje się głównie na rozruchu
kotła wodnego WP-120, gdyż ze względu na charakterystykę swojej
pracy konieczne jest jego szybkie i sprawne uruchomienie.
Parametry kotła wodnego WP-120
Zgodnie z parametrami pracy kotła podanymi przez producenta
(lit.), kocioł WP-120 jest kotłem wodnym o wymuszonym przepływie
wody, opalany węglem kamiennym, o wydajności w zakresie
40-140 MWt, charakteryzujący się sprawnością 84%. Może on pracować
jako kocioł szczytowy (dla zapewnienia parametrów wody
sieciowej), ale również załączany jest awaryjnie w przypadku nieplanowanego,
awaryjnego odstawienia głównej jednostki wytwórczej
(np. BC-1, BC-2 o mocy elektrycznej 50 MWe i cieplnej 100 MWt
każdy), współpracującej z miejscowym dystrybutorem ciepła.
Doświadczenia eksploatacyjne kot[...]
Epoksydowane oleje roślinne jako środki smarowe
Przedstawiono wyniki badań epoksydacji wybranych olejów roślinnych (rzepakowego i sojowego) i określono podstawowe właściwości użytkowe otrzymanych produktów w aspekcie ich zastosowania jako olejów smarowych. Proces może znaleźć zastosowanie w produkcji biodegradowalnych środków smarowych o dobrych właściwościach smarnościowych i dużej odporności na utlenianie. Stwierdzono możliwość wykor[...]