Rozkwit budownictwa żelbetowego przypadający na początek XX wieku był przyczynkiem do pojawienia się wielu innowacyjnych systemów konstrukcyjnych na całym świecie. Wykorzystanie dwukierunkowo pracującej płyty stropowej dało niespotykane dotychczas możliwości kształtowania stropów. Pierwsze konstrukcje płytowo-słupowe pojawiły się niemal w tym samym czasie w USA, Rosji i Szwajcarii. Wśród pionierów i pierwszych wynalazców konstrukcji grzybkowych (mushroom head) był amerykański inżynier Claude A. P. Turner, który swój pierwszy budynek w tej technologii zaprojektował i wybudował w 1906 r. [4]. Najwcześniejszą konstrukcję płytowo-słupową w Europie wzniósł szwajcarski inżynier Robert Maillart, który pierwszą eksperymentalną konstrukcję wybudował w 1908 r. [6].WPolsce przeprowadzono wiele badań oraz analiz pozwalających na lepsze poznanie charakteru pracy konstrukcji płytowo-słupowych [1, 8]. Początkowo należało rozwiązać problem obliczania sił wewnętrznych w płycie. Modele analityczne przyjmujące analogię pracy płyty do elementu belkowego były punktem wyjścia do powstania metod uproszczonych, takich jak metoda ram zastępczych. Przegląd takich metod można znaleźć w pracach [2, 5, 7].Współczesne metody obliczeniowe bazujące na metodzie elementów skończonych pozwalają na bardziej precyzyjne określanie sił wewnętrznych w konstrukcjach o dowolnej siatce słupów. Projektanci konstrukcji płytowo-słupowych powinni z dużą starannością dokonywać obliczeń i konstruowania zbrojenia. Obecnie istnieje potrzeba znalezienia szybkiej drogi do uzyskania poprawnego rozwiązania. Z tego powodu podjęliśmy próbę wykonania analizy porównawczej, dotyczącej sposobu rozmieszczenia obciążenia zmiennego na płycie stropowej w konstrukcji płyta- -słup na podstawie wydzielonej kondygnacji budynku biurowego o konstrukcji płyta-słup. Opis analizowanej konstrukcji Do analizy numerycznej wybrano wydzielony strop budynku o[...]

  Najważniejszym problemem ustrojów płytowo-słupowych pozostaje zagadnienie nośności strefy przysłupowej, w której występują maksymalne momenty zginające oraz siły tnące.Wprzeszłości intuicyjnie było ono rozwiązywane przez zwiększenie grubości stropu w sąsiedztwie słupów (zastosowanie grzybków). Pionierami i wynalazcami konstrukcji grzybkowych (mushroom head) byli m.in. amerykański inżynier Claude A. P. Turner (Gasparini [6]), szwajcarski inżynier Robert Maillart, rosyjskimatematyk i inżynierArtur Ferdinandovitch Loleit (Kiedorf [8]). Rezygnacja z pogrubień w obrębie strefy przysłupowej bez wprowadzenia dodatkowych rozwiązań zwiększających nośność strefy na przebicie doprowadziła do tragicznych w skutkach katastrof. W związku z tym strefa przysłupowa nadal budzi pewne kontrowersje i jest poddawana nowym badaniom i analizom, takim jak wpływ efektu skali na nośność przebicia czy zachowanie się połączenia płyta-słup pod znakozmiennym poziomym obciążeniem cyklicznym (problem szczególnie istotny w miejscach występowania obciążeń sejsmicznych). Przegląd podejmowanych obecnie prac badawczych dotyczących zjawiska przebicia znaleźć można m.in. w raporcie technicznym FIB Bulletin no. 81 [5]. Jako przykład katastrofy spowodowanej nieodpowiednim zaprojektowaniem strefy przysłupowej w konstrukcji płytowo-słupowej można podać budynek Pipers Row Car Park w Wolverhampton (Anglia), w którym 20 marca 1997 r. zawaliła się część stropu ostatniej kondygnacji. Jedną z największych katastrof spowodowanych m.in. błędami projektowymi strefy przysłupowej w konstrukcji płytowo- -słupowej było też całkowite zawalenie się centrum handlowego Sampoong w Seulu (Korea Południowa) w 1995 r. Oprócz przekroczenia dopuszczalnego obciążenia, nieodpowiedniego zaprojektowania zbrojenia ze względu na przebicie, nie zaprojektowano również zbrojenia chroniącego konstrukcję przed katastrofą postępującą [7].Wskazane katastrofy budowlane uzmysławiają[...]