Opoka wapnista, z której zbudowano większość obiektów zabytkowych Kazimierza Dolnego i Janowca, jest kamieniem szczególnie trudno poddającym się zabiegom renowacyjnym i konserwacyjnym. Jej specyficzny skład mineralny, struktura oraz często zła konserwacja, wadliwe i nie zawsze zgodne z zaleceniami konserwatorskimi remonty wpływają na dalszą destrukcję zabytkowych obiektów. Prawidłowa ochrona i konserwacja kamiennych murów zabytkowego Zamku w Janowcu powinna polegać m.in. na zabezpieczeniu ich przed wodą jako głównym czynnikiem destrukcji. W działaniach tych, obok prawidłowo wykonanych izolacji przeciwwodnych, duża rola przypada hydrofobizacji. W artykule przedstawiono ocenę efektywności hydrofobizacji wgłębnej kamienia z elewacji Zamku w Janowcu nad Wisłą (fotografia 1) za pomocą preparatów krzemoorganicznych. Opoka wapnista (potocznie zwana wapieniem kazimierskim) to skała o strukturze organodetrytycznej. Szkielet ziarnisty reprezentowany jest w głównej mierze przez kwarc oraz podrzędnie występujące łyszczyki, wodorotlenki żelaza i glaukonit. Pokruszone opalowo-chalcedonowe fragmenty igieł gąbek scementowane są kalcytowo- opalowym spoiwem typu masy wypełniającej. Problemy wilgotnościowe murów Zamku w Janowcu Pierwsze mury Zamku w Janowcu nad Wisłą zostały wzniesione w latach 1508 - 1526. Rozbudowany w ciągu następnych wieków, stał się jedną z najpiękniejszych rezydencji magnackich w ówczesnej Polsce. Obecnie janowiecki Zamek wraz z parkiem tworzy wyjątkowy zespół zabytkowy (fotografia 1). Niekorzystną cechą opoki wapnistej z Zamku w Janowcu, jest porowata struktura, która przekłada się na jej niską odporność na działanie wody. Zamek szczególnie narażony jest na działanie wody opadowej, ponieważ nie ma właściwych zabezpieczeń korony muru. Ponadto brak pionowych i poziomych izolacji przeciwwilgociowych powoduje podciąganie kapilarne wody z gruntu. Nieodporny na wodę i mróz kamień ulega przyspieszone[...]

  Płyty wapienno-krzemianowe, ze względu na właściwości cieplno- wilgotnościowe znajdują zastosowanie w zabiegach termorenowacji obiektówzabytkowych,wktórych niemożna stosować dociepleń klasycznych (w zewnętrznych warstwach budynku). Izolowanie ścian od wewnątrz budzi jednak od lat wiele kontrowersji, gdyż jest to sprzeczne z zasadami fizyki budowli. Do ocieplania od wewnątrz nie nadają się typowe materiały izolacyjne, jak styropian czy wełna mineralna, gdyż może nastąpić przeniesienie punktu rosy na wewnętrzną powierzchnię przegrody lub izolacji termicznej, powodując zawilgocenie ściany. Rozwiązania takie często powodują złymikroklimat oraz korozję biologiczną na ścianach pod warstwą ocieplenia. Wartykule przedstawiono wyniki badań podciągania kapilarnego płyt wapienno- krzemianowych z zastosowaniem techniki TDR. Charakterystyka materiału Jednym z nietypowych, lecz interesujących materiałów izolacyjnych z punktu widzenia zabiegów termorenowacyjnych jest materiał silikatowo- -wapienny na baziemineralnej opracowany w Niemczech i tam produkowany w postaci płyt. Kryształki silikatu wapiennego tworzą mikroporowaty szkielet. Mikropory są powiązane wzajemnie między sobą i otaczającym z zewnątrz powietrzem, co umożliwia uzyskanie wysokiej kapilarności. Podstawowe parametry cieplno-wilgotnościowe płyt: gęstość objętościowa 200 - 240 kg/m3, porowatość ponad 90%, współczynnik przewodzenia ciepła λ (materiał suchy) - 0,059 [W/mK], (materiał mokry)[...]

  Wiele obiektów architektonicznych, w tym zabytkowych, ulega aktomwandalizmu, jak niepożądane rysunki czy napisy graffiti (fotografia 1). Odnowienie wymaga ogromnej pracy i kosztów, a osiągnięty efekt nie zawsze jest zadowalający. Często zniszczenia są tak duże, że konieczna jest kosztowna wymiana elewacji. Należy zatem wykorzystywać możliwości zastosowania preparatów antygraffiti, zwłaszcza bazujących na nanotechnologii, które mogą skutecznie zabezpieczać powierzchnie materiałów budowlanych i pozwalają na łatwe oraz efektywne usunięcie niepożądanych rysunków. Zbadano system antygraffiti, dostępny również na rynku polskim, który składa się z preparatu zabezpieczającego (A) i preparatu usuwającego graffiti (B). Oceniono skuteczność usuwania farby, powszechnie używanej przez graficiarzy, za pomocą preparatu B z powierzchni zabezpieczanych preparatem A. Dodatkowo sprawdzono właściwości hydrofobowe preparatu A oraz jego wpływ na usuwanie farb graffiti z zastosowaniem różnych technik. Badania przeprowadzono na cegle silikatowej, ceramicznej i klinkierowej. Charakterystyka preparatów Preparat A, wg zaleceń producenta, można stosować na nowo wybudowanych lub istniejących obiektach, na wszystkich rodzajach tynków (cementowo-wapiennych, akrylowych, silikatowych, silikonowych), płytkach ceramicznych, kamieniu naturalnym i sztucznym, powierzchniach betonowych. Preparaty zabezpieczające przed graffiti powinny charakteryzować się odpowiednimi właściwościami adhezyjnymi, aby zabezpieczyć średnio- i wysokochłonne podłoża, niewielkim wchłanianiem wody w powierzchnię materiału, brakiemodbarwień podłoża, ochroną przed mchem, grzybami i porostami, a ponadto nie powinny pogarszać paroprzepuszczalnych właści[...]

  Zamek w Janowcu nadWisłą jest jednym z nielicznych ocalałych do czasów współczesnych obiektów rezydencjonalno-obronnych środkowo-wschodniej Polski. Wzniesiony na początku XVI wieku, wielokrotnie przebudowywany, od początku XIX stulecia popadał w ruinę. Prace prowadzone na przestrzeni 30 lat doprowadziły do częściowej odbudowy zamku, z pozostawieniem znacznej części jako tzw. trwałej ruiny. Niestety, nie zawsze właściwie przyjęte materiały i technologie napraw oraz odbudów, a przede wszystkim specyfika historycznego budulca - opoki wapnistej - powoduje dalsze niszczenie obiektu. Dekoracje sztukatorskie w narzucie wapienno-piaskowym i gipsowym (dwuwarstwowo) zachowały się jako fragmenty poczerniałych ciągów ornamentalnych. Większość powierzchni utraciła warstwę wyprawy, a nieliczne z zachowaną sztablaturą pokryte były gęstą siatką pęknięć i złuszczeń, zacienione ściany porastałamikroflora. Brak zadaszenia obiektu był podstawową przyczyną szybkiej destrukcji detali sztukatorskich. Badania Do badań laboratoryjnych zakwalifikowano cztery preparaty firm: Remmers; Silikony Polskie i MC Bauchemie: P1 - zawierający rozpuszczalniki organiczne, bazujący na estrach etylowych kwasu krzemowego; P2, P3 - środki do konserwacji wąskoporowatych (P2) i szerokoporowatych (P3) materiałów budowlanych, bezro[...]

  Zainteresowanie zastosowaniem preparatów hydrofobowych do impregnacji wyrobów budowlanych w ostatnich latach rośnie. Świadczy o tym nie tylko wzrost zużycia tych preparatów, ale też pojawiająca się znaczna liczba nowych produktów hydrofobizujących na rynku, jak również organizowane w ostatnich latach konferencje na temat zabezpieczeń budowli przed wilgocią. Przed wykorzystaniem preparatów do hydrofobizacji cegieł w warunkach rzeczywistych powinny być wykonane wstępne badania laboratoryjne w celu wykazania, czy oczekiwany efekt będzie współmierny do poniesionych kosztów. Celem naszych badań była ocenamożliwości zastosowania preparatów hydrofobowych na bazie związków krzemoorganicznych do impregnacji cegły ceramicznej ręcznie formowanej. Analizie poddano hydrofobizację powierzchniową. Zbadano skuteczność pięciu reprezentatywnych preparatów różniących się stopniempolikondensacji hydrolitycznej, lepkością i stężeniem. Zakres i wyniki badań Przeanalizowano efektywność pięciu środków hydrofobowych zalecanych do ceramicznych materiałów budowlanych: ● P1 - roztwór dyspersji silikonowej w rozpuszczalniku organicznym; ● P2 - wodny roztwór żywicy metylosilikonowej w wodorotlenku potasu; ● P3 - żywica metylosilikonowa o rozpuszczalniku organicznym; ● P4 - żywica silikonowa o rozpuszczalniku organicznym; ● P5 - żywica silikonowa o rozpuszczalniku wodnym. Do badań przyjęto preparaty kilku producentów, różniące się rodzajem rozpusz[...]

  Realizacja i późniejsza eksploatacja budynków mieszkalnych w systemie wielkiej płyty W-70 była obarczona wieloma trudnościami. Wynikały one ze skomplikowanego procesu technologii realizacji, a także uszkodzeń elementów w czasie transportu i z powodu brakoróbstwa spowodowanego nieprzestrzeganiem reżimów technologicznych przy wznoszeniu obiektów. Z tychm.in. powodów w Polsce środkowo-wschodniej opracowano iwprowadzono do realizacji zewnętrzną płytę scaloną z dyli z betonu komórkowego typu GWO-SEG. Technologia realizacji budynków mieszkalnych ze ścianą osłonową typu GWO-SEG Podstawową zasadą konstrukcyjną płyt scalonych GWO-SEG było ich zawieszenie u góry na specjalnych wspornikach stalowych. Prefabrykowane płyty stropowe kanałowe grubości 22 cm, tzw. skrajne, miały na obwodzie specjalne żebro nośne przewidziane domocowania stalowych wsporników typu SEG (rysunek 1). Na wspornikach stalowych zawieszano płyty ścienne za pomocą obejm przyspawanych do stalowych ściągów. Rektyfikacja płyt w poziomie odbywała się przez dokręcanie lub odkręcanie śrub na obejmach. Płyta wykonana była z dyli z betonu komórkowego odmiany 500 grubości 30 cm. Po scaleniu płyty miał[...]

  W artykule omówiono zagadnienia dotyczące zwilżalności warstwy wierzchniej hydrofobizowanego keramzytobetonu. Wczęści doświadczalnej określono wpływ trzech preparatów hydrofobowych na swobodną energię powierzchniową (SEP) betonu.Wyznaczono kąt zwilżania betonu (θ) przy użyciu dwóch cieczy pomiarowych -wody destylowanej i gliceryny, a następnie wykorzystując metodę Owensa-Wendta, składową dyspersyjną i polarną SEP oraz jej wartość sumaryczną. Słowa kluczowe: swobodna energia powierzchniowa (SEP), kąt zwilżania, hydrofobizacja, keramzytobeton.Keramzytobeton stosowany do produkcji energooszczędnych bloczków keramzytobetonowych charakteryzuje się dużą porowatością i nasiąkliwością, wynikającą z porowatej struktury kruszywa lekkiego, co stanowi istotny problem przy ustalaniu składu mieszanek keramzytobetonów, a w gotowym wyrobie powoduje transport wody podciąganej kapilarnie [1]. Wpływa to w istotny sposób na proces przepływu ciepła, tym samym zwiększając kilkukrotnie przewodnictwo cieplnemateriałów[2, 3]. Różnica pomiędzy gęstością objętościową kruszywa lekkiego i otaczającego go zaczynu cementowego powoduje, że kruszywo ma tendencję do wypływania na powierzchnię, gdy zaczyn cementowy nie wykazuje odpowiedniej lepkości.Wcelu uniknięcia niekorzystnego zjawiska odciągania wody przez keramzyt, można stosować np. wstępne namaczanie kruszywa, co zabezpiecza przed skurczem autogenicznym [4] lub pokrywać kruszywo mleczkiem cementowym, co z kolei zapewnia mniejszą absorpcję wody przez kruszywo i zwiększa gęstość ziaren kruszywa, a w efekcie wpływa na wytrzymałość betonu [5]. Inna metoda to impregnacja kruszywa, która zamyka pory, uniemożliwiając dostęp wody do wnętrza ziaren przy jednoczesnym zachowaniu ich przyczepności do matrycy cementowej [4, 6]. W przypadku betonów polimerowo-cementowych (PCC) dodaje się domieszanki betonowej polimery, oligomery lubmonomery. Uzyskuje się betony o lepszej urabialności mieszanki [...]

  Artykuł poświęcony jest ocenie skuteczności hydrofobizacji tynków z zeolitem. Hydrofobizację wmasie uzyskano, stosując domieszki hydrofobowe. Hydrofobizację powierzchniową wykonano przy użyciu wodnej emulsji żywicy metylosilikonowej w wodorotlenku potasu i alkiloalkoksysilanu w rozpuszczalniku organicznym. Przeprowadzono badania podstawowych parametrów mechanicznych i fizycznych.Wszystkie próbki użyte w badaniach wykazały dobrą odporność na krystalizację soli po 15 cyklach. Hydrofobizacja przy użyciumineralnej zaprawy uszczelniającej (Z2) nie chroni w wystarczającym stopniu zaprawy z zeolitem przed korozją mrozową, a hydrofobizacja powierzchniowa w znacznym stopniu wpłynęła na mrozoodporność tynków. Słowa kluczowe: hydrofobizacja, tynki, zeolit,mrozoodporność, odporność na zasolenie.Ze względu namożliwość zastosowania lekkich tynków w budownictwie energooszczędnym, w literaturze zagranicznej i polskiej zaobserwowano wzrost zainteresowania badaniami naukowymi dotyczącymi zaprawz lekkimiwypełniaczami, np. perlitem ekspandowanym[2], keramzytem[1], pianką poliuretanową [4], pumeksem [3]. Jednym z wypełniaczy zastosowanym w zaprawach lekkich może być zeolit naturalny. Wbadaniach uzyskano bardzo dobre parametry fizykomechaniczne tynków z zeolitem, które mogą być układane na murach o wysokim stopniu zasolenia. Wyniki tych badań zaprezentowano m.in. na łamach "MateriałówBudowlanych" [5]. Do zalet tynków z zeolitem można zaliczyć m.in. dużą plastyczność i stabilność po nałożeniu tynku, paroprzepuszczalność, odporność na działanie grzybów i glonów. Porowata struktura tynków z zeolitem stymuluje migrację wody z nałożonej warstwy tynku, co wpływa na wiązanie i wytrzymałośćmechaniczną. Zeolitymają dobre właściwości sorpcyjne imogą kumulować w sobie dużą ilość soli. W związku z tym, że mogą być przyczyną zwiększonej zwilżalności tynków, należałoby zastosować jednocześnie z zeolitami domieszkę hydrofobizującą lub po wykonaniu t[...]

  Ze względu na coraz większy problem utylizacji odpadów budowlanych inżynierowie szukają możliwości ich zagospodarowywania. Jedną z nich jest ponowne wykorzystywanie odpadów w materiałach budowlanych. Przykładem jest coraz szersze stosowanie zapraw ciepłochronnych [1, 4, 5]. Do ich produkcji można wykorzystać lekkie kruszywa sztuczne pochodzące z przemysłowych odpadów mineralnych poddanych obróbce termicznej lub rozdrobnieniu. Kruszywem sztucznym pozyskiwanym z odpadów stosowanym do zapraw lekkich mogą być m.in. granulki styropianu z recyklingu [6, 7]. W celu modyfikacji właściwości zapraw stosuje się również mineralne kruszywa odpadowe, kruszywa z recyklingu oraz kruszywa lekkie [2, 6, 7]. Styropian z recyklingu znajduje zastosowanie przy produkcji betonów i zapraw. Użycie styropianu z recyklingu do zapraw ciepłochronnych znacznie zmniejsza współczynnik przewodzenia ciepła zaprawy. Ponadto styropian jest dosyć popularnym i niedrogim materiałem, dzięki temu zmniejsza cenę zapraw. Granulki polistyrenu podczas polimeryzacji suspensyjnej, zwanej również poli zapraw. ELEWACJE www.materialybudowlane.info.pl ISSN 0137-2971, e-ISSN 2449-951X 9 ’2017 (nr 541) 1) Politechnika Lubelska,Wydział Budownictwa i Architektury *) Adres do korespondencji: d.barnat-hunek@pollub.pl Streszczenie. Celembadań przedstawionychwartykule była analiza wpływu ilości dodatku styropianu pochodzącego z recyklingu na podstawowe parametry mechaniczne i fizyczne tynków. Wykonano badania wytrzymałości na ściskanie i zginanie, gęstości, porowatości, paroprzepuszczalności, nasiąkliwości, mrozoodporności oraz odporności na krystalizację soli. Stwierdzono, że dodanie styropianu do tynku w ilości 10% powoduje wzrost j[...]

  Celem badań było określenie wpływu dodatku naturalnego - zeolitu na właściwości wapiennych tynków przeznaczonych do zasolonych ścian.Wartykule przedstawiono badania laboratoryjne podstawowych parametrów fizycznych i mechanicznych, takich jak kapilarna nasiąkliwość absorpcyjna, gęstość, porowatość otwarta, wytrzymałość na ściskanie i zginanie, mrozoodporność, a ich wyniki wykazały, że zaprawy modyfikowane naturalnymi zeolitami (dzięki ich porowatej strukturze) odznaczają się dobrymi właściwościami sorpcji i mogą gromadzić w sobie wystarczającą ilość soli. Tynki wapienne z naturalnymi zeolitami są w pełni kompatybilne z tradycyjnymimateriałami budowlanymi, co oznacza, że mogą one być stosowane w renowacji zabytków architektury, gdzie istnieją problemy z solami. Słowa kluczowe: tynk, zeolity, wytrzymałość mechaniczna, nasiąkliwość, sole, mróz. Abstract. The purpose of this study is to investigate the impact of natural zeolite additives on the lime plasters meant for salted walls. The article presents the laboratory examinations of the basic physical and mechanical parameters such as absorbability, capillary absorption, density, total porosity, compressive and flexural strength, frost resistance. The experimental results showed that themortarsmodified by natural zeolites thank to their porous structure are distinguished for good sorption properties and can accumulate in themselves a sufficient amount of salt. Lime plasters with natural zeolites are fully compatible with traditional building materials, meaning that they can be used in the restoration of architectural heritage where there are problems with salts. Słowa kluczowe: plaster, zeolite, mechanical strength, absorbability, salt, frost.Tynki renowacyjne określane również jako tynki WTA zaliczane są do kompleksowych systemów osuszająco-odsalających. Właściwości pochłaniania wilgoci znajdującej się w murze oraz oddawania jej na zewnątrz w postaci pary wodnej zawdzięczają[...]