Na temat Programu Rekarton z Tadeuszem Pokrywką, Prezesem Krajowej Izby Gospodarczej "Przemysł Spożywczy", rozmawia Henryk Piekut.Panie Prezesie, dwa lata temu odbyliśmy rozmowę na temat Programu Rekarton, którego był Pan jednym z inicjatorów i nadal jest Pan bardzo zaangażowany w jego realizację. Jak się rozwija ten program? Rozpoczęliśmy już czwarty rok funkcjonowania Programu i wszystko przebiega zgodnie z planem. Przypomnę, że Program Rekarton jest odpowiedzią przemysłu na trudną sytuację związaną z niskim poziomem recyklingu kartonowych opakowań po płynnej żywności. Program ten ma na celu rozwój systemu selektywnej zbiórki tego typu opakowań i ich recyklingu. Przypomnę, że u więcej »

Czytaj za darmo! »

Trwałość żywności jest warunkowana stabilnością najmniej trwałego składnika użytego do wytworzenia danego produktu. Zgodnie z przepisami prawa żywnościowego, trwałość produktu może być określona przez datę minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia. W ustawie z 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (DzU nr 171 poz. 1225 z 2006 r. z późn. zm.), data minimalnej trwałości została zarezerwowana dla produktów trwałych mikrobiologicznie i na mocy rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (DzU nr 137 poz. 966 z 2007 r. z późn. zm.) w oznakowaniu produktów poprzedzona jest wyrażeniem najlepiej spożyć przed lub najlepiej spożyć przed końcem, w zależności od zastosowanego formatu daty, odpowiednio zawierającego datę dzienną (dd.mm.rrr lub dd.mm) i nieuwzględniającego jej w zapisie (mm.rrrr lub rrrr). Termin przydatności do spożycia jest podawany w przypadku środków spożywczych nietrwałych mikrobiologicznie. Jeżeli produkt znakowany jest terminem przydatności do spożycia, stosowane jest wyrażenie należy spożyć do, natomiast format daty musi zawierać datę dzienną (czyli dd.mm lub dd.mm.rrrr). Odwołując się do terminologii prawa żywnościowego należy zaznaczyć, że określenie trwałość żywności użyte w artykule odnosi się zarówno do żywności trwałej mikrobiologicznie, jak i szybko psującej się, a zatem oznakowanej datą minimalnej trwałości, a także terminem przydatności do spożycia. ISTOTA WYZNACZENIA trwałości żywności Wyznaczenie trwałości żywności jest jedny więcej »

 

Większość środków spożywczych oferowanych obecnie konsumentowi zawiera substancje dodatkowe. Podstawą dopuszczenia danej substancji dodatkowej do żywności jest jej bezpieczeństwo dla zdrowia konsumenta. Oceny bezpieczeństwa substancji dodatkowych dla zdrowia konsumenta dokonuje Komitet Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności (JECFA - The Joint FAO/ WHO Expert Committee on Food Additives), a w Unii Europejskiej - Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). Poprzednikiem EFSA był Naukowy Komitet ds. Żywności. Wyniki badań są podstawą do ustalenia dla danej substancji tzw. dopuszczalnego, dziennego pobrania (ADI). Jest to ilość substancji (wyrażona w mg/kg masy ciała człowieka/ /dzień), która może być pobierana dziennie przez człowieka ze wszystkich źródeł, przez całe życie, bez szkody dla zdrowia. Wartość ADI jest zazwyczaj ok. 100 razy niższa od wartości NOAEL (No Observed Adversed Effect Level) - najwyższego stężenia substancji wyznaczonego w badaniach na zwierzętach, które nie powoduje uchwytnych, zwykle szkodliwych zmian morfologicznych, funkcjonalnych, wzrostu, rozwoju i czasu życia zwierząt. PROGRAM OCENY bezpieczeństwa dodatków do żywności Rozporządzenie (WE) nr 1333/2008 zobowiązuje Komisję do ustanowienia programu ponownej oceny przez EFSA bezpieczeństwa dodatków do żywności, które zostały już dopuszczone w Unii przed 20 stycznia 2009 r. [1]. Program ten został opracowany i jest zawarty w rozporządzeniu Komisji (WE) n więcej »

 

Globalny dostawca składników produktów spożywczych, firma National Starch Food Innovation, świętuje 13. rocznicę pionierskiego programu Novation Innovation (Innowacja dzięki skrobi Novation). Mając na uwadze różne potrzeby każdego klienta, firma przez ten czas stopniowo rozszerzała swoją rodzinę skrobi niemodyfikowanych Novation, aby móc oferować możliwie najwszechstronniejszą i najbardziej zróżnicowaną grupę produktów. Producenci żywności mogą obecnie wybierać spośród ponad 20 rodzajów skrobi Novation spełniających wymagani więcej »

Czytaj za darmo! »

Przedsiębiorcy z sektora rolno-spożywczego mogą składać wnioski o wsparcie z działania "Zwiększanie wartości dodanej podstawowej produkcji rolnej i leśnej" finansowanego z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. 12 sierpnia ARiMR rozpocznie przyjmowanie wniosków od grup producentów, a od 9 września od firm przetwórczych. Do wykorzystania w tegorocznym naborze jest ok. 977 mln zł. DLA KOGO WSPARCIE Pomoc z działania "Zwiększanie wartości dodanej podstawowej produkcji rolnej i leśnej" skierowana jest do mikroprzedsiębiorstw, małych i średnich firm, a także takich podmiotów, które zatrudniają mniej niż 750 pracowników lub osiągają dochód nieprzekraczający 200 ml więcej »

Czytaj za darmo! »

Rok 2010 będzie przełomowy pod względem dostępu do zewnętrznych źródeł finansowania przedsięwzięć z zakresu produkcji energii odnawialnej (OZE) w Polsce. U schyłku okresu powszechnej dostępności funduszy europejskich otwierają się kolejne możliwości - dotacje i pożyczki z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW). ODNAWIALNE ŹRÓDŁA ENERGII - korzystna alternatywa Wykorzystanie odnawialnych źródeł energii staje się coraz popularniejszą alternatywną dla surowców tradycyjnych zarówno w Polsce, jak i na świecie. Korzyści z ich wykorzystania jest wiele, przy czym szczególną uwagę należy zwrócić na proekologiczny charakter OZE i rolę w efektywnej gospodarce odpadami. Jednocześnie zobowiązaniem i wyzwaniem dla wszystkich krajów Unii Europejskiej jest obecnie odejście od wysokoemisyjnego węgla na rzecz odnawialnych źródeł energii. W Polsce w produkcji "zielonej" energii wykorzystuje się najczęściej zasoby wodne (75% udziału w produkcji ekoenergii), niemniej coraz większym zainteresowaniem cieszy się biomasa (15%), która charakteryzuje się wysoką więcej »

 

Dobre perspektywy przed producentami zdrowej żywności Konsumenci zmieniają nawyki żywieniowe, co w ocenie ekspertów oznacza, że producenci wyrobów korzystnie oddziałujących na zdrowie mogą liczyć na wyższe przychody i zyski. Analitycy z Domu Maklerskiego Millenium wytypowali spożywcze spółki giełdowe, które mogą skorzystać na wzroście popularności prozdrowotnych modeli wyżywienia. Analitycy wychodzą z założenia, że konsumenci będą chętniej kupować ryby (na czym skorzysta Graal produkujący m.in. konserwy rybne) i drób (Indykpol jest liderem na rynku mięsa indyczego). Słone przekąski będą zastępowane bakaliami, co powinno zwiększyć popyt na wyroby Bakallandu i Helio. Warto zacytować ocenę Euromonitor International, z której wynika, że do segmentów rynku żywności i napojów, w których sprzedaż będzie rosła najszybciej, segment żywności korzystnie oddziałującej na zdrowie jest wymieniany na pierwszym miejscu. Według teg więcej »

Czytaj za darmo! »

W ostatnim dziesięcioleciu nastąpił wyraźny wzrost oczekiwań konsumentów w stosunku do produkowanej żywności. Kupujący coraz częściej są świadomi tego, że żywność, którą spożywają ma istotny wpływ na ich zdrowie [40]. Oferta produktów, które zaspokajają głód i dostarczają niezbędnych składników odżywczych stała się niewystarczająca. Wzrasta zapotrzebowanie na produkty, które pozytywnie wpływają na samopoczucie, dodają energii czy stanowią element profilaktyki w niektórych schorzeniach, np. cukrzycy, nowotworach [22, 23, 38]. W związku z tym rynek produktów spożywczych, a co za tym idzie napojów bezalkoholowych, jest ukierunkowany na produkcję wyrobów prozdrowotnych (funkcjonalnych) [22, 35]. Światowy rynek napojów funkcjonalnych rozwija się bardzo dynamicznie. Jednak w poszczególnych krajach, np. w większości krajów europejskich, w tym także w Polsce, wybór jest stosunkowo niewielki [28] i ukierunkowany na kilka rodzajów produktów. Wyjątek stanowi niemiecki rynek napojów funkcjonalnych, który jest nie tylko duży, ale i różnorodny. Dane z 2007 r. wskazują, że światowa konsumpcja napojów funkcjonalnych wynosi 19,1 mld l, z czego w Europie Zachodniej spożywa się ich ok. 8%. Zwraca przy tym uwagę duża dynamika wzrostu spożycia tych napojów, bowiem od 2001 r. zanotowano prawie 50-procentowy jej przyrost. NOWE SOKI OWOCOWE i warzywne Wraz ze wzrostem zainteresowania konsumentów wpływem diety na zdrowie, żywieniowcy i lekarze w porozumieniu z przedstawicielami branży spożywczej zaczęli lansować hasło: 5 razy dziennie jedz warzywa i owoce [39]. Spożywanie owoców i warzyw to ważny element profilaktyki chorób cywilizacyjnych [40], a ze względu na sezonowość ich występowania soki z nich stały się atrakcyjnym i modnym produktem mającym pozytywny wpływ na zdrowie [22, 23, 39]. Obecnie w odniesieniu do tej grupy produktów często używa się określenia zdrowie w butelce soku. Nowe tendencje w produkcji soków owocowych dotyczą głównie pr więcej »

Czytaj za darmo! »

Przedsiębiorcom trudno się bezproblemowo poruszać w gąszczu przepisów rządzących w Polsce reklamą żywności. Tym bardziej istotne jest, aby wiedzieć, jaka reklama produktów żywnościowych jest niezgodna z prawem oraz jaka kara może za to grozić i komu. Reklama żywności w Polsce jest uregulowana przez wiele przepisów nie tylko szczegółowo odnoszących się do produktów żywnościowych, ale i generalnie odnoszących się do wymagań, jakie spełniać muszą przekazy reklamowe. NIEPRAWIDŁOWA, czyli jaka? Wśród przepisów ogólnych zakazów reklamy należy szukać przede wszystkim w ustawie z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Jako czyny nieuczciwej konkurencji traktuje ona reklamę:  sprzeczną z prawem, a więc niespełniającą wymagań stawianych jej przez przepisy prawne;  sprzeczną z dobrymi obyczajami lub uchybiającą godności człowieka;  wprowadzającą w błąd;  porównawczą, sprzeczną z dobrymi obyczajami;  odwołującą się do uczuć;  ukrytą;  uciążliwą. Nie trzeba wyjaśniać, że te wszystkie rodzaje reklam mogą odnosić się również do reklamy produktów żywnościowych. Z kolei do przepisów szczególnych zajmujących się problematyką reklamy środków żywnościowych należy zaliczyć zwłaszcza przepisy ustawy z 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Przewiduje ona całkowity zakaz reklamy pr więcej »

 

Technologie pakowania mięsa i przetworów mięsnych rozwijają się w ostatnich kilku latach bardzo dynamicznie. Rozwój dotyczy głównie zastosowania opakowań o zróżnicowanych, korzystnych funkcjach przedłużających przydatność spożywczą produktu, informujących o stanie produktu czy też korzystnie oddziałujących na ograniczenie zmian fizycznych, chemicznych i mikrobiologicznych zapakowanego produktu. Pakowanie mięsa i przetworów mięsnych rozwija się intensywnie dzięki konstrukcji nowych urządzeń, wydajnych, zapewniających warunki higienicznego i estetycznego pakowania. Coraz częściej wykorzystuje się roboty do pakowania plasterkowanych wyrobów blokowych i innych oraz robotyzuje się operacje pakowania mięsa i przetworów w zmienionej atmosferze gazowej. W przemyśle mięsnym stosuje się kilka sposobów pakowania w atmosferze modyfikowanej: pakowanie próżniowe (vacuum packaging), pakowanie w modyfikowanej atmosferze gazów (Modified Atmosphere Packagings - MAP) oraz pakowanie w kontrolowanej atmosferze (Controlled Atmosphere Packagings - CAP) [2, 11]. Pakowaniu poddaje się mięso i przetwory mięsne surowe lub peklowane, z kością lub bez kości, w jednym kawałku lub rozdrobnione. Opakowanie elementów mięsa powinno chronić je przed niekorzystnymi czynnikami i zmianami, przede wszystkim przed uszkodzeniami mechanicznymi, kurzem, dotykaniem, mikroorganizmami, utratą lub chłonięciem wody, wpływem światła, utratą aromatu. W wyborze materiałów opakowaniowych uwzględnia się wiele kryteriów, m.in. przenikalność pary wodnej i gazów, wytrzymałość mechaniczną, zdolność do zgrzewania, przezroczystość, wygodę konsumenta, bezpieczeństwo żywności oraz koszt [13, 22]. Wszystkie technologie muszą być oparte na najwyższych parametrach higienicznych w czasie dzielenia, plasterkowania i pakowania wyrobów czy surowego mięsa kulinarnego. Przy wyborze opakowań producenci obecnie muszą także uwzględniać aspekty ekologiczne opakowań. Przykładem takiego ekologi więcej »

 

Szybki wzrost konsumpcji i silna konkurencja wśród producentów opakowań oraz produktów spożywczych przyczyniają się do rozwoju nowych rodzajów materiałów opakowaniowych i konstrukcji opakowań. Widać to zwłaszcza w przypadku opakowań przeznaczonych do pakowania produktów spożywczych, dla których wymagania są coraz większe i szczególnie restrykcyjne. Przede wszystkim zapakowany produkt musi być bezpieczny, zachowywać jakość przez jak najdłuższy okres, a także być dobrze eksponowany i łatwo dostępny dla konsumenta (np. opakowanie powinno się łatwo otwierać). Ponadto produkt powinien być zapakowany w sposób umożliwiający jego przechowywanie w warunkach domowych. Nie bez znaczenia jest też ograniczony czas i wygoda szybkiego przygotowania posiłku czy gotowych dań. Rosnące wymagania konsumentów skłaniają producentów opakowań do opracowywania nowych materiałów i rozwiązań. MATERIAŁY OPAKOWANIOWE Zmiany w produkcji opakowań należy rozpatrywać w dwóch podstawowych kierunkach: jako rozwój materiałów opakowaniowych oraz jako rozwój gotowych opakowań. Obecnie zauważalne są następujące tendencje rozwojowe dotyczące materiałów opakowaniowych, które prowadzą do:  wzrostu wytrzymałości i barierowości dla tlenu i pary wodnej,  wzrostu "czystości" rozumianej jako brak niekorzystnego oddziaływania opakowania na zapakowany produkt,  wzrostu znaczenia folii biodegradowalnych, czyli samoczynnie rozkładających się w warunkach naturalnych, przy czym ważna jest też możliwość łatwego recyklingu lub utylizacji,  zmniejszenia masy opakowania w stosunku do zapakowanej zawartości,  odporności na wiele czynników zewnętrznych (np. wysoką lub niską temperaturę, działanie tłuszczu),  wysokiej przyczepności farb i atrakcyjnego wyglądu,  pokrywania folii wieloma substancjami o specjalnym przeznaczeniu (przeciwmgielne, często określane jako antifogg, przeciwko promieniom UV, z możliwością łatwego or więcej »

 

Podczas produkcji, pakowania, przesypywania czy sortowania materiałów sypkich (proszków, granulatów, przypraw, cukru) i innych wyrobów podatnych na działanie wilgoci bardzo ważne są właściwe parametry powietrza w pomieszczeniu, w którym wykonuje się ww. prace. Duże znaczenie ma utrzymanie właściwej temperatury oraz wilgotności względnej. Zazwyczaj wystarczająca jest temp. 20 ±2°C, a wilgotność względna może wahać się w granicach od 20 do 50% w zależności od stopnia higroskopijności produkowanego czy pakowanego produktu. Kompletny układ więcej »

Czytaj za darmo! »

Producenci żywności nie mogą stosować dowolnych treści oświadczeń umieszczanych na swoich produktach. Muszą być one zgodne z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności oraz z dyrektywą 2000/13 w sprawie zbliżenia ustawodawstwa państw członkowskich UE w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych. Zgodnie z tymi przepisami w 2010 r. kończą się niektóre okresy przejściowe związane z oświadczeniami żywieniowymi i zdrowotnymi. Zmieniające się przepisy niosą nowe obowiązki i skutki dla producentów. PROFILE SKŁADNIKÓW odżywczych Biorąc pod uwagę wzrost zachorowań na cukrzycę i coraz częstsze problemy z otyłością wśród Europejczyków, na czerwcowej sesji Parlament Europejski [1] poparł projekt rozporządzenia, które uprości i zmieni obecne przepisy dotyczące etykietowania żywności1. Projekt zakłada, że wartości odżywcze danego produktu, takie jak wartość energetyczna, zawartość węglowodanów, cukru, soli i nasyconych kwasów tłuszczowych, będą musiały być obowiązkowo podane na przedniej części opakowania towaru. Ponadto opakowanie ma również zawierać informacje o zawartości białka, błonnika oraz tłuszczów nienasyconych. Nowe przepisy prawdopodobnie będą obowiązywały dopiero od 2011 r. Jednak producenci będą mieli trzy lata na dostosowanie się do tych wymagań. Okres ten zostanie wydłużony do pięciu lat dla przedsiębiorców zatrudniających mniej niż 100 pracowników oraz przedsiębiorstw, których roczny obrót lub roczna suma bilansowa nie przekracza kwoty 5 mln euro. Podczas tej samej sesji Parlamentu Europejskiego posłowie tylko jednym głosem odrzucili propozycję wykreślenia przepisów dotyczących profilu składników odżywczych z obowiązującego obecnie prawa żywnościowego UE2. Krytycy profili uważają, że to pojęcie nie ma nic wspólnego z nauką. Zwolennicy przekonują, że profile ułatwiają ogólną klasyfikację produktu, którego więcej »

 

In the half of 2008 - after a period of quick growth1 - the world economic crisis appeared unexpectedly. It commenced from big disturbances on global financial markets which brought up the economic recession. It was manifested, first of all, in the most advanced countries of the world (USA, EU, Japan) and in a part of developing countries (Russia, Ukraine). According to the estimation of economists, the economic recession occurs when a decline of gross domestic product (GDP) takes place for two successive quarters. It occurred in 2009 in all - except Poland - countries of the European Union. During the highest intensity of the recession, GDP in the EU decreased by ca. 5%, in average. The greatest recession occurred in three Baltic countries (average 16.5%) and a high one (5-9%) - in eleven countries of the European Union, including three Scandinavian countries, Germany, Great Britain, Ireland, Italy, Hungary, Slovenia, Slovakia and Luxembourg. In the remaining countries of the EU, the decrease of GDP was equal to 2.5-4.7%; only in Poland, the increase by 1.4% was recorded2. The consequences of recession were most intensively felt by the industrialists. Within the European Union, industrial production in quarter I and II of 2009 was by 17.5% lower in average as compared to analogical period in 2008 (figure 1). The greatest decline of the mentioned production, exceeding 20%, occurred not only in the Baltic countries (25%) but also in such states as Finland (24%), Luxembourg (25%), Slovenia (24%), Italy (23%), Spain (22.5%), Slovakia and Hungary (22%), Sweden (21.5%) and Germany (20.5%). The lowest decline of industrial production was recorded in Poland (8%) and in Ireland (4%), Cyprus (10%), Greece (11%), Portugal and Holland (12%). Following the decrease of production, a high reduction of proceed of industrial producers was found. In a half of 2008, the mentioned prices in the EU increased by 10% in annual scale while in quar więcej »

 

W podsumowaniu artykułu J. Rowińskiego "Wpływ integracji z Unią Europejską na handel zagraniczny artykułami rolno-spożywczymi" (Przemysł Spożywczy, nr 1/2010 r.) znajduje się następujące stwierdzenie: Formułując wniosek o doskonałych wynikach polskiego handlu artykułami rolno-spożywczymi w okresie członkostwa należy jednocześnie przeanalizować pozycję zajmowaną obecnie przez Polskę w tej dziedzinie na jednolitym rynku europejskim. Okazuje się, że jest ona wciąż jeszcze bardzo słaba, znacznie poniżej polskich ambicji i możliwości. Jest to jednak kwestia tak obszerna, że zostanie przeanalizowana w odrębnym artykule. Szczególnie interesująca jest odpowiedź nie tylko na pytanie o pozycję zajmowaną obecnie przez Polskę na jednolitym rynku europejskim, ale także na pytanie, czy wzrost polskiego eksportu rolno-spożywczego na jednolity rynek europejski w okresie członkostwa w UE jest zjawiskiem wyjątkowym, świadczącym o szczególnych umiejętnościach polskich eksporterów, czy też nie różnił się od osiągniętego przez inne państwa, które wraz z Polską lub później, wstąpiły do UE? Dotychczas, ze względu na brak porównywalnych danych statystycznych za dostatecznie długi okres, nie można było wykonać wiarygodnych analiz odpowiadających na postawione wyżej pytania. Jednak obecnie, gdy Eurostat (Urząd Statystyczny Wspólnot Europejskich) opublikował dane o handlu zagranicznym artykułami rolno-spożywczymi 27 państw członkowskich za lata 2000-2009, można pokusić się o odpowiedź. Należy jednak zachować ostrożność podczas interpretacji statystyk Eurostatu. Wprawdzie opublikowane dane są opracowane przez urzędy statystyczne krajów członkowskich zgodnie z jednolitymi wytycznymi metodycznymi i powinny być porównywalne - to okazuje się, że dane dla Polski różnią się od ogłaszanych przez Główny Urząd Statystyczny. Nie jest wykluczone, że podobne różnice występują w innych państwach. To jednak nie powinno mieć większego wpływu na wnioski formułowane więcej »

 

W połowie 2008 r. niespodziewanie - po kilkuletnim okresie szybkiego wzrostu1 - nastąpił światowy kryzys gospodarczy. Rozpoczął się on od dużych perturbacji na globalnych rynkach finansowych, które doprowadziły do recesji gospodarczej. Ujawniła się ona przede wszystkim w najbardziej rozwiniętych krajach świata (USA, UE, Japonia) oraz w części krajów rozwijających się (Rosja, Ukraina). Według ocen ekonomistów recesja gospodarcza występuje wtedy, gdy przez dwa kolejne kwartały następuje spadek produktu krajowego brutto (PKB). Miało to miejsce w 2009 r. we wszystkich - poza Polską - krajach Unii Europejskiej. W okresie największego nasilenia recesji PKB w UE obniżył się średnio o ok. 5%. Największa recesja miała miejsce w trzech krajach bałtyckich (średnio 16,5%), a duża (5-9%) w jedenastu krajach Unii, w tym w trzech państwach skandynawskich, w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Irlandii, we Włoszech, na Węgrzech, w Słowenii, Słowacji i Luksemburgu. W pozostałych krajach UE spadek PKB wynosił od 2,5 do 4,7%, a tylko w Polsce notowano wzrost o 1,4%2. Skutki recesji najbardziej odczuli przemysłowcy. W Unii Europejskiej produkcja przemysłowa w I i II kw. 2009 r. była średnio o 17,5% niższa niż w tym samym okresie 2008 r. (rysunek 1). Największy spadek tej produkcji, przekraczający 20%, nastąpił nie tylko w krajach bałtyckich (25%), lecz także w takich państwach jak Finlandia (24%), Luksemburg (25%), Słowenia (24%), Włochy (23%), Hiszpania (22,5%), Słowacja i Węgry (po 22%), Szwecja (21,5%) i Niemcy (20,5%). Najmniejszy spadek produkcji przemysłowej miał miejsce w Polsce (8%) oraz w Irlandii (4%), na Cyprze (10%), w Grecji (11%), Portugalii i Holandii (po 12%). W ślad za spadkiem produkcji nastąpiła silna redukcja cen producenta przemysłowego. O ile w połowie 2008 r. w UE ceny te wzrastały o ok. 10% w skali rocznej, to w III kw. 2009 r. notowano ich spadek o ponad 7%. W przemyśle unijnym wystąpiły więc typowe dla recesji zjawiska defl więcej »

 

Polski sektor mleczarski dobrze przygotował się do integracji z Unią Europejską i w pierwszych latach członkostwa osiągnął sukces na europejskim rynku. Wyrazem tego jest znaczący wzrost dodatniego salda w handlu zagranicznym. Procesy dostosowawcze w okresie przedakcesyjnym spowodowały wyraźny postęp modernizacji branży, która stanowiła podstawę międzynarodowej konkurencyjności. W mleczarstwie wciąż jest jednak wiele problemów, których rozwiązanie będzie miało fundamentalne znacznie dla przyszłości sektora w kontekście reformy WPR i ewentualnej liberalizacji handlu w ramach WTO. Proces restrukturyzacji sektora nie jest jeszcze zakończony, a jego celem w najbliższych latach będzie poprawa efektywności produkcji. Ważnym problemem, który wymaga rozwiązania jest zwiększenie popytu wewnętrznego, co pozwoli uniezależnić się od wyników w eksporcie i wahań koniunktury na rynkach zewnętrznych. GŁÓWNE CECHy RyNKU, PRODUKCJI i przetwórstwa mleka Rynek mleka w Polsce charakteryzuje się nadwyżką podaży nad popytem, która jest mierzona wskaźnikiem samowystarczalności SRi (Self-sufficiency Ratio). W latach 2006-2009 produkcja mleka wynosiła ok. 12 mln t i była średnio o 15% większa od krajowego zużycia [6]. Nadwyżka podaży jest typowa dla całej UE, ale istnieją znaczne różnice między poszczególnymi krajami członkowskimi. Łączna kwota mleczna w UE-27 wynosi bowiem 153 mln t i jest o ok. 10% większa od popytu. Nadwyżki podaży są sprzedawane na rynku światowym. Polskie mleczarstwo, w odróżnieniu od głównych konkurentów z UE-15, charakteryzuje się niską towarowością produkcji (procentowy stosunek sprzedaży do produkcji) wynoszącą ok. 80%, a dostawy mleka do przemysłu stanowią niespełna 75% produkcji (tabela 1). W państwach UE-15 udział skupu w produkcji mleka wynosi 90-95%. Niska towarowość produkcji niekorzystnie wpływa na rozwój krajowego przemysłu mleczarskiego, który nie wykorzystuje w pełni swoich zdolności przetwórczych. Szacuje się, ż więcej »

 

Polagra-Food, Polagra-Tech i Gastro Trendy to kompleksowa oferta targowa, liczne premiery rynkowe oraz bogaty program seminariów, pokazów i konkursów. Te targi to najważniejsze wydarzenie dla branży spożywczej, które odbędzie się w połowie września w Poznaniu. HANDEL TRADYCYJNY I REGIONALNE PRZYSMAKI Ważnym punktem programu targów jest Polagra-Food (13-16 września). Podobnie jak w latach ubiegłych, głównym założeniem organizatorów jest przekazanie praktycznej i rzetelnej wiedzy o nowych trendach na rynku oraz stworzenie platformy dialogu i wymiany doświadczeń. Tegoroczna edycja "Dwóch Dni Dla Dystrybucji" będzie poświęcona handlowi tradycyjnemu. Warto wspomnieć również o "Smakach Regionów" - wspólnej inicjatywie Międzynarodowych Targów Poznańskich i urzędów marszałkowskich oraz Związku Województw RP. Wystawa będzie promować po więcej »

Czytaj za darmo! »

Wytwarzanie artykułów spożywczych wiąże się z koniecznością ich transportu i składowania - są to na ogół ładunki szybko rotujące, powszechnie nazywane FMCG (Fast Moving Consumer Goods). Gwałtowny rozwój techniki i przemysłu spowodował, że obecnie podczas przemieszczania artykułów spożywczych i surowców związanych z ich przetwórstwem mamy do czynienia z mechanizacją prac oraz wykorzystaniem do składowania odpowiednich budowli i urządzeń magazynowych umożliwiających zachowanie prawidłowych warunków przechowywania. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 14 marca 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych (DzU nr 26 z 2000, poz. 313, z późniejszymi zmianami) §3.1, pracodawca jest obowiązany do stosowania odpowiednich rozwiązań technicznych i organizacyjnych zmierzających do wyeliminowania ręcznych prac transportowych. Można to osiągnąć wprowadzając mechanizację prac, a ta wymaga zastosowania w praktyce urządzeń transportu bliskiego i niejednokrotnie urządzeń pomocniczych. Magazynowanie w przetwórstwie spożywczym jest procesem złożonym, gdyż obejmuje różne dziedziny produkcji. Ma to, wraz z rodzajem i wielkością produkcji oraz fizyczną postacią ładunków, istotny wpływ na zastosowane urządzenia transportowe oraz pomocnicze. URZĄDZENIA TRANSPORTU bliskiego Do urządzeń transportu bliskiego zalicza się dźwignice, dźwigi, wózki transportowe, przenośniki, ładowarki, manipulatory, roboty przemysłowe oraz urządzenia specjalizowane. Specyfika branży sprawia, że w magazynach branży spożywczej wykorzystuje się urządzenia z każdej z tych grup, dlatego omówione zostaną tylko te najczęściej spotykane. DŹWIGNICE Do dźwignic zalicza się: cięgniki, suwnice, żurawie, układnice, dźwigniki oraz wyciągi towarowe. W magazynach zarówno surowców, jak i wyrobów gotowych branży spożywczej do obsługi regałów na ogół o wysokości przekraczającej 12 m eksploatowane są układnice. Są to więcej »

 

Światowy rynek mięsa wg raportu OECD/FAO Najnowszy raport OECD/FAO Agricultural Outlook zawierający prognozy dotyczące rynku mięsa do 2019 r. zakłada, że po globalnym kryzysie finansowym, który wywołał znaczący spadek międzynarodowych obrotów mięsem, rynek ten będzie się odbudowywał. Do 2019 r. zbiorowa konsumpcja mięsa drobiowego w krajach OECD ma się zwiększyć o 38% w stosunku do poziomu z lat 2007-2009, mięsa wieprzowego o 33%, a wołowiny o 22%. Konsumpcja mięsa w przeliczeniu na jednego mieszkańca w krajach OECD ma w tym okresie wzrosnąć o 4%, podczas gdy w krajach nienależących do OECD, czyli najsłabiej rozwiniętych, zaledwie 1%. Do 2019 r. światowy eksport mięsa ma się zwiększyć o 22% w porównaniu z przewidywanym poziomem z 2010 r., ale - jak zaznaczają autorzy raportu - wzrost ten ma się dokonać głównie za sprawą rosnącego eksportu mięsa drobiowego. Do wzrostu dostaw mięsa na światowy rynek ma się więcej »

Czytaj za darmo! »

Specjalista w dziedzinie dodatków smakowych, firma Synergy, wprowadza na rynek nową grupę sześciu naturalnych dodatków o smaku pomidorów, które imitują smaki pomidorów przyrządzanych w sposób obecnie najpopularniejszy. Intensywne profile smakowe dodatków: sałatka, pomidory krótko i długo suszone na słońcu (sun-kissed, sun-dried), ketchup, puree oraz zupa stanowią wyra więcej »

Czytaj za darmo! »

Producenci żywności wciąż mają duże problemy z prawidłowym znakowaniem produktów spożywczych. Świadczą o tym wyniki kontroli przeprowadzanych przez IJHARS. Na 8688 kontroli w 21 grupach artykułów rolno-spożywczych przeprowadzonych w 2009 r. przez Inspekcję aż 35,1% skontrolowanych partii produktów oraz 24,3% partii świeżych owoców i warzyw było nieprawidłowo oznakowanych. Najwięcej niezgodności w znakowaniu stwierdzono w przypadku bułki tartej (51% zakwestionowanych partii), wyrobów garmażeryjnych, makaronów i pieczywa (ok. 47%), a najmniej, co nie znaczy mało, w przypadku przetworów owocowo-warzywnych, napojów spirytusowych, jaj, wyrobów cukierniczych (18-20% zakwestionowanych partii). Znakowanie żywności ma na celu ochronę interesów konsumenta. Na jego podstawie konsument powinien móc dokonać świadomego wyboru spożywanej przez niego żywności. Przepisy dotyczące znakowania żywności mają na celu zapobieganie oszukańczym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumenta w błąd. ZNAKOWANIE ELEMENTEM JAKOŚCI HANDLOWEJ Nie wszyscy wiedzą, że znakowanie stanowi element jakości handlowej. Zgodnie z art. 3 pkt 5 ustawy z 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, jakość handlowa jest definiowana jako cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnym i/lub fitosanitarnymi. ARTYKUŁ ROLNO-SPOŻYWCZY ZAFAŁSZOWANY Produkt, który jest nieprawidłowo oznakowany może zostać uznany za zafałszowany. Zgodnie z art. 3 pkt 10 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych zafałszowany jest produkt, którego skład jest niezgodny z przepisami dotyczącymi więcej »

 

Zbiory zbóż w Polsce szacowane są przez GUS na 25,1-26,1 mln t. Jest to 7-10% mniej niż w ub.r., a 1-5% więcej niż średnia z lat 2001-2005. Z szacunków GUS wynika, że powierzchnia zasiewów zbóż zmniejszyła się w porównaniu z ubiegłoroczną o 1,4% i wynosi ponad 8,1 mln ha. Rolnicy zbiorą 31-32,2 dt (100 kg) zbóż z 1 ha. Gorsze zbiory to wina przede wszystkim pogody. Powódź nie wpłynęła znacząco na prognozy plonów. Ocenia się, że także tegoroczne zbiory rzepaku będą o 11% mniejsze niż w 2009 r. Rolnicy zbiorą ok. 2,2 mln t ziarna, t więcej »

Czytaj za darmo! »

Wywiad z Panią Mileną Zielińską - Kierownikiem Europejskiego Centrum Kompetencyjnego ds. Rynku Żywnościowego w firmie TÜV Rheinland Polska.Polscy konsumenci coraz częściej wybierają żywność ekologiczną. Co w rzeczywistości decyduje o tym, że dany produkt określany jest jako ekologiczny? W ostatnim czasie można zauważyć tendencję do nadużywania w mowie potocznej pojęcia ekologiczne. Termin ten stał się w pewnym sensie modny, nie tylko w kontekście żywności. Aby producent rolny, przetwórca, dystrybutor czy importer mógł zgodnie z prawem posługiwać się tym określeniem w odniesieniu do produktów spożywczych, towary muszą spełniać wiele bardzo restrykcyjnych przepisów prawa. Wytwórca produktów określanych jako ekologiczne musi zostać poddany szczegółowej kontroli, która wykaże, że spełnia wymagania przepisów prawa dla producenta żywności ekologicznej i innych uregulowań legislacyjnych dla artykułów rolno-spożywczych. Jeżeli produkt pozytywnie przejdzie więcej »

Czytaj za darmo! »